cocos
Forme de nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
coco | cocos |
\ko.ko\ |
cocos \ko.ko\ masculin
- Pluriel de coco.
Prononciation
modifier- Mulhouse (France) : écouter « cocos [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Mot rencontré dans des noms propres Cocus, Coccus, Coca, Cocidius (surnom de Mars)[1][2].
- Probablement emprunté au latin coccum[1].
- Comparable au gallois et au cornique coch (rouge) et au vieil irlandais coic (rouge)[1][2].
Adjectif
modifiercocos
Références
modifier- [1] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 2-87772-237-6 (ISSN 0982-2720), page 120
- [2] : Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, 2004, ISBN 978-2729115296, page 141 et 142
Forme de nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
coco | cocos |
cocos \ˈko.kos\
- Pluriel de coco.
Prononciation
modifier- Madrid : \ˈko.kos\
- Séville : \ˈko.koh\
- Mexico, Bogota : \ˈko.k(o)s\
- Santiago du Chili, Caracas : \ˈko.koh\
- Montevideo, Buenos Aires : \ˈko.kos\
Forme de nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
coco | cocos |
cocos \Prononciation ?\ masculin
- Pluriel de coco.