oisif
oisif, ive
adj. et n. [ de oiseux ]Qui n'a pas d'occupation ; qui dispose de beaucoup de loisirs : Des jeunes oisifs et livrés à eux-mêmes désœuvré, inoccupé ; affairé, surchargé inactif ; actif, laborieux
Maxipoche 2014 © Larousse 2013
oisif
OISIF, IVE. adj. Qui ne fait rien, qui n'a point d'occupation. Un homme oisif. Il ne faut pas qu'un jeune homme reste oisif, soit oisif. Une femme oisive. Substantivement, au masculin, Les oisifs.
Par extension, Vie oisive, La vie d'une personne oisive.
Laisser son argent oisif, Laisser son argent sans le faire profiter.
Dictionnaire de L'Académie française 8th Edition © 1932-5
oisif
Oisif, m. penac. adject. Est le mesme que Oiseux, Desidiosus, Otiosus, Lentus.
Estre fort oisif, Abundare otio.
Se tenir assis en un lieu sans rien faire, et estre oisif, et paresseux, Desidere.
Famille oisive et qui ne besongne point, Feriata familia.
Jean Nicot's Thresor de la langue française © 1606
Synonymes et Contraires
Traductions
oisif
(wazif)oisiv
בטל (ז), בטל (ת), הולך ריק (ז), חבוק ידיים (ת), נרפה (ת), ריק ממעש (ת), בַּטְלָןuntätig, inaktiv, laschneagematraag, inactiefocioso, inativoidleoziozo, scioperato, pigroكَسُولٌnečinnýledigαδρανήςociosojoutilasbesposlen何もしない놀고 있는uvirksombezczynnyбездельничающийsysslolösเกียจคร้านboşnhàn rỗi懒惰的 (waziv)adjectif
qui ne fait rien, qui ne travaille pas
Kernerman English Multilingual Dictionary © 2006-2013 K Dictionaries Ltd.
Collins English/French Electronic Resource. © HarperCollins Publishers 2005