bucina

Galego

• Etimoloxía: do latín bucĭna ("trompa de corno").

• Pronuncia: /buˈɣina̝/ (AFI)

Substantivo feminino

bucina (sg: bucina; pl: bucinas)

1. Aparello que emite sinais acústicos, consistente nunha peza en forma de embude e unha lingüeta que vibra, que soa ao apertar un recipiente de forma esférica de goma que lle bota o aire con presión.
2. Aparello que emite forte son amplificado en barcos e automóbiles, de natureza mecánica ou eléctrica.
3. Instrumento de forma cónica metálica que se achega á boca pousándoo nos beizos para amplificar a voz.
4. (Zooloxía) Animal gasterópodo da orde dos monotocardios, cunha cuncha que pode acadar os vinte e cinco cm, de forma oblonga, con manchas castañas e brancas.
   • Sinónimos: apupo, bucio, buguina, carlou, corno.
   • Nome científico: Charonia lampas.
5. Cuncha deste molusco, furada pola punta, que se emprega para que soe soprando nela.
   • Sinónimos: apupo, bucio, buguina, corna, corno.
6. (Música) Trompeta medieval recta, longa e estreita.

Latín

• Etimoloxía: de bōs, bovi- ("vaca") e a raíz de canō ("cantar").

• Pronuncia: /ˈbuː.ki.na/, [ˈbuːkɪnä] (Clásico)

• Pronuncia: /ˈbu.t͡ʃi.na/, [ˈbuːt͡ʃinä] (Eclesiástico)

Substantivo feminino

bucina

1. Corna.
2. (Música) Trompeta, corneta...