mundo

Galego

• Etimoloxía: do latín mundus.

• Pronuncia: /ˈmundo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

mundo (sg: mundo; pl: mundos)

1. A totalidade do existente.
2. O planeta Terra.

Exemplo

• Poema: A poesía é o gran milagre do mundo de Luis Pimentel, (Sombra do aire na herba, Vigo: Galaxia, 1959).

Símbolos

🜨, ♁

Traducións

• Alemán: ^[1][2] Welt ^(de) f
• Castelán: ^[1][2] mundo ^(es) m
• Catalán: ^[1][2] món ^(ca) m
• Francés: ^[1][2] monde ^(fr) m
• Gaélico escocés: ^[1][2] saoghal ^(gd) m
• Húngaro: ^[1][2] világ ^(hu) m
• Inglés: ^[1][2] world ^(en)
• Italiano: mondo ^(it)
• Portugués: mundo ^(pt)
• Vasco: mundu ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín mundus.

Substantivo masculino

mundo (sg: mundo; pl: mundos)

1. Mundo.

Portugués

• Etimoloxía: do latín mundus.

Substantivo masculino

mundo (sg: mundo; pl: mundos)

1. Mundo.