popa

Grafías semellantes:     Popa

Galego

• Etimoloxía: do latín puppe, de puppis.

• Pronuncia: [ˈpo.pɐ] (AFI)

Substantivo feminino

popa (sg: popa; pl: popas)

1. (Mariña) Parte posterior do navío oposta á proa.

Traducións

• Alemán: Heck ^(de)
• Árabe: كوثل ^(ar)
• Bretón: aros ^(br)
• Búlgaro: кърма ^(bg)
• Castelán: popa ^(es).
• Catalán: popa ^(ca)
• Checo: záď ^(cs)
• Chinés: 船尾 ^(zh)
• Coreano: 선미 ^(ko)
• Danés: agterstævn ^(da), agter ^(da)
• Eslovaco: korma ^(sk)
• Esperanto: pobo ^(eo)
• Estoniano: ahter ^(et)
• Finés: perä ^(fi), ahteri ^(fi)
• Francés: poupe ^(fr)
• Grego: πρύμνη ^(el)
• Hebreo: ירכתים ^(he)
• Húngaro: tat ^(hu), hajótat ^(hu)
• Ido: pupo ^(io)
• Indonesio: buritan ^(id)
• Inglés: stern ^(en)
• Italiano: poppa ^(it)
• Latín: puppis ^(la)
• Neerlandés: spiegel ^(nl), achtersteven ^(nl)
• Noruegués: hekk ^(no)
• Polaco: rufa ^(pl)
• Portugués: popa ^(pt).
• Romanés: pupă ^(ro)
• Ruso: корма ^(ru) (kormá)
• Sueco: akter ^(sv)
• Turco: pupa ^(tr)
• Vasco: popa ^(eu)
• Vietnamita: tếch ^(vi)
• Volapuk: pödanaf ^(vo), pödastev ^(vo)
• Xaponés: 船尾 ^(ja)

Castelán

• Etimoloxía: do latín puppe, de puppis.

Substantivo feminino

popa (sg: popa; pl: popas)

1. (Mariña) Popa.

Catalán

• Etimoloxía: do latín puppe, de puppis.

Substantivo feminino

popa (sg: popa; pl: popes)

1. (Mariña) Popa.

Portugués

• Etimoloxía: do latín puppe, de puppis.

Substantivo feminino

popa (sg: popa; pl: popas)

1. (Mariña) Popa.

Vasco

• Etimoloxía: do latín puppe, de puppis.

Substantivo

popa

1. (Mariña) Popa.

Sinónimos

• txopa

Antónimos

• branka