Ἐθνικὴ Ἐντροπή.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη,

Θεολόγου- Δημοσιογράφου- Συγγραφέως- Ἐκδότου

(ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)

Πράγματι πρόκειται περὶ ἐθνικῆς ἐντροπῆς καὶ κρατικῆς αἰσχύνης. Διά τὸ «Τάμα τοῦ Ἔθνους» ὁ λόγος. Οἱ ἥρωες μὲ κορυφαῖον τὸν Κολοκοτρώνην τῆς ἀπελευθερωτικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 ὑπεσχέθησαν εἰς τὸν Θεὸν ὅτι θὰ κτισθῆ ὑπέρλαμπρος Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν.

Στίς 30-3-1930 ἐτέθη πανηγυρικῶς εἰς τὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ Ναοῦ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους μετὰ Ἡρώου. Ἔκτοτε παρῆλθον σχεδὸν 100 ἔτη καὶ τὸ ἱερὸν καὶ ἐθνικὸν αὐτὸ Τάμα παραμένει ἀνεκπλήρωτον, ἐνῶ δίδονται δημόσιοι χῶροι καὶ ἀνοικοδομοῦνται τζαμιὰ διὰ τοὺς Μουσουλμάνους μὲ χρήματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Τυγχάνει εὐρέως γνωστὸν ὅτι τὸ ζεῦγος, Ἰωάννου καὶ Αἰκατερίνης Ἀναγνωστοπούλου ἔχουν ἱδρύσει τὸ Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» καὶ ἐδήλωσαν, κατ’ ἐπανάληψιν, ὅτι μὲ τὴν διάθεσιν τῆς μεγάλης περιουσίας των θὰ καλυφθοῦν ὅλα τὰ τεράστια ἔξοδα ἀνοικοδομήσεως καὶ λειτουργίας τοῦ Τάματος. Ἀπὸ τὸ Κράτος ζητοῦν, ἐπὶ πολλὰ ἔτη, νὰ παραχωρήση μόνον τὸν κατάλληλον χῶρον, χωρὶς ἀνταπόκρισιν.

«Ἐὰν ἐγίναμε σύμφυτοι μὲ τὸ ὁμοίωμα τοῦ θανάτου του, εἶναι φανερὸ ὅτι θὰ γίνωμε σύμφυτοι καὶ τῆς ἀναστάσεως»

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

ΕΠΕ, τόμος 9. σελ, 398 - 419 ΙΕ΄ Ομιλία εις την Κυριακήν των Βαΐων

 

Καθώς ο Κύριος εισερχόταν στην κάτω Ιερουσαλήμ, του έστρωναν τα ιμάτια όχι μόνο ο λαός, αλλά και οι πραγματικοί άρχοντες των εθνών, οι Απόστολοι του Κυρίου δηλαδή, έτσι κι’ εμείς άρχοντες μαζί και αρχόμενοι, ας στρώσωμε τα έμφυτα ιμάτιά μας, υποτάσσοντας την σάρκα και τα θελήματά της στο πνεύμα.

Δάκρυα...

Τί, λέει, μπορεῖ κάποιος νά μή δακρύζη ἀφοῦ εἶναι ἄνθρωπος; Καί ἐγώ δέν τό ἐμποδίζω αὐτό, ἀλλ᾽ ἐμποδίζω τούς κοπετούς, τό νά θρηνῆς ὑπερβολικά. Δέν εἶμαι σκληρόψυχος· δέν εἶμαι ἀσυγκίνητος. Ξέρω, ὅτι ἡ φύσις ἐπιθυμεῖ τήν καθημερινή συναναστροφή. Δέν εἶναι δυνατόν νά μή λυπῆται κανείς.

17 Ἀπριλίου. † Μεγάλη Πέμπτη. «Τὸν ἱερὸν νιπτῆρα ἑορτάζομεν, τὸν μυστικὸν δεῖπνον, τὴν ὑπερφυᾶ προσευχὴν καὶ τὴν προδοσίαν αὐτήν». Συμεὼν ἱερομάρτυρος τοῦ ἐν Περσίδι (†344). Ἀδριανοῦ μάρτυρος (†251), Μακαρίου ἐπισκόπου Κορίνθου († 1805). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μεγάλης Πέμπτης (Α´ Κορ. ια´ 23-32).

Α Κορ. 11,23      ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτί ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε·

Α Κορ. 11,23             Επειτα δε ως προς το Δείπνον του Κυρίου, ως προς το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, έχω πάλιν να σας πω, ότι εγώ παρέλαβα από τον Κυριον αυτό, το οποίον και παρέδωκα εις σας, ότι δηλαδή ο Κυριος Ιησούς κατά την νύκτα που επρόκειτο να παραδοθή στους εχθρούς του, δια να σταυρωθή, επήρε άρτον και αφού ηυχαρίστησε με θερμήν προσευχήν τον Πατέρα, έκοψε εις τεμάχια τον άρτον και είπε·

Ἡ ἀγάπη πρός ὅλους μέ πρότυπο τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, Ν. Σωτηροπούλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγάπη πρός ὅλους μέ πρότυπο τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, Ν. Σωτηροπούλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, 15-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παράδοση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

[Υπομνηματισμός στα εδάφια: Ματθ.26,26-30]

«᾿Εσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου(:Και ενώ έτρωγαν, πήρε ο Ιησούς στα χέρια Του τον άρτο, κι αφού ευχαρίστησε, τον έκοψε σε κομμάτια κι άρχισε να τον μοιράζει στους μαθητές λέγοντας: ‘’Λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου’’). καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες(:και αφού πήρε το ποτήριο και ευχαρίστησε, το έδωσε σε αυτούς και είπε: ‘’Πιείτε απ’ αυτό όλοι)˙τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν(:διότι αυτό είναι το Αίμα μου, που επικυρώνει τη νέα Διαθήκη και χύνεται για τη σωτηρία πολλών, για να τους συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους)»[Ματθ.26,26-28].

Πω, πω πόση ήταν η τύφλωση του προδότη! Και όταν ακόμη συμμετείχαν στα μυστήρια, έμεινε ο ίδιος, και όταν απολάμβανε την πιο φρικτή τράπεζα, δεν μεταβαλλόταν. Και αυτό το δηλώνει ο Λουκάς όταν λέγει ότι μετά από αυτό εισήλθε μέσα στον Ιούδα ο σατανάς, όχι περιφρονώντας το σώμα του Δεσπότη, αλλά περιπαίζοντας ο σατανάς έτσι την αναισχυντία του προδότη· διότι το αμάρτημα ήταν πολύ μεγάλο και από το ένα και από το άλλο μέρος, και ότι με αυτή την σκέψη της προδοσίας προσερχόταν στα μυστήρια, και ότι όταν προσήλθε δεν έγινε καλύτερος, ούτε από φόβο, ούτε από την ευεργεσία, ούτε από την τιμή που του έγινε.

Και ο Χριστός δεν τον εμπόδισε, αν και γνώριζε τα πάντα, για να μάθει ότι δεν εγκαταλείπει εκείνους που προσέρχονται μετανοημένοι για διόρθωση. Και αυτό και πριν από αυτό και μετά από αυτό διαρκώς του το υπενθύμιζε και τον συγκρατούσε, και με έργα και με φόβο και με λόγια και με περιποίηση και με απειλή και με τιμή. Αλλά τίποτα δεν τον απομάκρυνε από εκείνο το φοβερό νόσημα.

Και γι’ αυτό, αφού άφησε εκείνον, υπενθυμίζει πάλι στους μαθητές την σφαγή και κατά την διάρκεια του δείπνου μιλάει περί της σταύρωσης, προσπαθώντας με την συνεχή επανάληψη της προρρήσεώς του, να κάνει το πάθος πιο ευπρόσδεκτο· διότι αν θορυβήθηκαν ύστερα από όσα έγιναν και προλέχθηκαν, τι θα πάθαιναν αν δεν είχαν ακούσει τίποτα από αυτά;

«᾿Εσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε(:Και ενώ έτρωγαν, πήρε ο Ιησούς στα χέρια Του τον άρτο, και αφού ευχαρίστησε, τον έκοψε σε κομμάτια)»[Ματθ.26,26]. Γιατί άραγε έκανε το μυστήριο αυτό τότε, κατά την περίοδο του Πάσχα; Για να μάθεις από παντού ότι και της Παλαιάς Διαθήκης Αυτός ήταν ο νομοθέτης και ότι όσα περιλαμβάνονται σε εκείνη για αυτά έχουν προδιαγραφεί. Γι΄ αυτό ακριβώς εκεί όπου υπάρχει η προτύπωση προσθέτει και την επαλήθευσή της. Η δε εσπέρα ήταν η απόδειξη ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ότι τα πράγματα φθάνουν προς το τέλος τους.

Δὲν σᾶς ἐπιτρέπεται Σεβασμιώτατε κ. Φιλόθεε νὰ βεβηλώνετε τοὺς Ἱεροὺς Ναούς.

Χαίρεται εν Κυρίω

Μετά πολύς λύπης και ιεράς αγανάκτησης μπαίνουμε στην διαδικασία να σας γράψουμε την επιστολή διότι μάθαμε ότι θα χρησιμοποιηθούν οι ιεροί ναοί της Θεσσαλονίκης για εκδηλώσεις με την παρουσία αιρετικών.

Να σας υπενθυμίσουμε ότι η Εκκλησία μας έχει ορίσει ιερούς κανόνες που οφείλουμε όλοι να τηρούμε, πόσο μάλλον εσείς που είστε επίσκοπος.

Σας παραθέτουμε από το Ιερό Πηδάλιο:

*ΚΑΝΩΝ ΟΕ’* (ΣΤ’. Οικουμενική Σύνοδος)

«Τοὺς ἐπὶ τὸ ψάλλειν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις παραγινομένους βουλόμεθα, μήτε βοαῖς ἀτάκτοις κεχρῆσθαι καὶ τὴν φύσιν πρὸς κραυγὴν ἐκβιάζεσθαι, μήτε τι ἐπιλέγειν τῶν μὴ τῇ ἐκκλησίᾳ ἀρμοδίων τε καὶ οἰκείων· ἀλλὰ μετὰ πολλῆς προσοχῆς καὶ κατανύξεως τὰς ψαλμῳδίας προσάγειν τῷ τῶν κρυπτῶν ἐφόρῳ Θεῷ. Εὐλαβεῖς γὰρ ἔσεσθαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ τὸ ἱερὸν ἐδίδαξε λόγιον (84).»

Ἐπίσης ὁ *Ἅγιος Νικόδημος* σχολιάζοντας τὸν ΟΕ’ Κανόνα τῆς ΣΤ’ Οἰκ. Συνόδου γράφει:

«Δι’ ὅ καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος (ὁμιλ. Εἰς το, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου σελ. 120. Τόμ. Ε’.) ἐμποδίζει πολλὰ τὰς θυμελικὰς ψαλμῳδίας, τὰς ὀρχήσεις τῶν χειρονομούντων, καὶ τὰς ἐκτεταμένας βοάς, καὶ ἀτάκτους φωνάς· ἑρμηνεύων γὰρ τὸ ψαλμικὸν ἐκεῖνο, δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ, σφορδρότατα μὲν ἐλέγχει ἐκείνους, ὁποῦ ἀνακατόνουσι μὲ τὰ πνευματικὰ ᾄσματα, τὰ ἐξωτερικὰ τῶν θεάτρων σχήματα, καὶ θέσεις, καὶ ἀσήμους φωνὰς (ὁποῖα εἶναι καὶ τώρα τὰ τερερίσματα, καὶ νενανίσματα, καὶ τὰ ἄλλα ἄσημα λόγια) καὶ λέγει, ὅτι ταῦτα εἶναι ἴδια, ὄχι τῶν δοξολογούντων τὸν Θεόν, ἀλλὰ τῶν παιζόντων, καὶ ἀνακατονόντων τὰ τῶν δαιμόνων παίγνια μὲ τὴν ἀγγελικὴν δοξολογίαν·

Δυναμική ἀπάντησις εἰς βλάσφημον πρόκλησιν

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Στὶς μέρες μας, κατάντησε συνήθεια, κάποιοι δῆθεν προοδευτικοὶ νὰ κατασκευάζουν ὅ,τι φανταστεῖ ἡ διεστραμμένη φαντασία τους καὶ νὰ τὸ παρουσιάζουν ὡς…ἔργο τέχνης! Δὲν πρόκειται βέβαια γιὰ κάτι τέτοιο, ἀλλὰ γιὰ διάφορα ἐξαμβλώματα, τὰ ὁποῖα στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας, προσβάλλουν τὸ θρησκευτικὸ καὶ καλαισθητικὸ συναίσθημα τοῦ ἀνθρώπου καὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση ἀμαυρώνουν τὴν ἴδια τὴν ἔννοια τῆς τέχνης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ τέχνη πρέπει νὰ ὑπηρετεῖ τὸ ὡραῖο καὶ τὸ ἀγαθὸ καὶ ὄχι τὸ ἄσχημο καὶ τὸ βέβηλο. Ὑπάρχει, γιὰ νὰ ἀνεβάζει πνευματικὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὸν ὑποβιβάζει. Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ τέχνη ὑπηρέτησε τὸ κάλλος καὶ ἡ βυζαντινὴ τέχνη ἔφτασε τὸν ἄνθρωπο ὥς τὸ θρόνο τῆς Θεότητας. Δυστυχῶς ὅμως στὴν ἐποχή μας φτάσαμε στὸ σημεῖο, ὅλες οἱ παραδοσιακές μας ἀξίες νὰ ἔχουν ἀντιστραφεῖ.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν προετοιμασία τοῦ Δείπνου γιά το Πάσχα καί τήν ἀποκάλυψη τῆς ἐπερχόμενης Προδοσίας ἀπό τόν Ἰούδα

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ

[Υπομνηματισμός στα εδάφια Ματθ.26,17-25]

«Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα; ὁ δὲ εἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁ διδάσκαλος λέγει, ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστι· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου(:Την πρώτη λοιπόν από τις επτά ημέρες που διαρκούσε η εορτή των αζύμων, δηλαδή του Πάσχα, ήλθαν οι μαθητές στον Ιησού και του είπαν: “Πού θέλεις να σου ετοιμάσουμε να φας το Πάσχα;” Και ο Ιησούς τούς απάντησε: “Πηγαίνετε στην πόλη στον τάδε και να του πείτε: “Ο διδάσκαλος λέει: Ο καιρός του Πάθους μου πλησιάζει. Σκέφτομαι να κάνω με τους μαθητές μου στο σπίτι σου το καινούργιο Πάσχα και όχι εκείνο που από αύριο το βράδυ θα αρχίσουν να εορτάζουν οι Ιουδαίοι”)» [Ματθ.26,17-18]

«Πρώτη τῶν ἀζύμων» ονομάζει την προηγούμενη των αζύμων· διότι συνήθιζαν πάντοτε να υπολογίζουν την ημέρα από την εσπέρα· και αναφέρει την ημέρα εκείνη, κατά την εσπέρα της οποίας επρόκειτο να θυσιάσουν τον πασχάλιο αμνό· διότι είχαν έλθει την πέμπτη ημέρα της εβδομάδος. Αυτήν την ημέρα λοιπόν, ο μεν ένας ευαγγελιστής την ονομάζει «πρώτη τῶν ἀζύμων», εννοώντας τον χρόνο κατά τον οποίο προσήλθαν· ο δε άλλος ευαγγελιστής λέγει ως εξής: «Ἤγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα(:Πλησίαζε τότε η εορτή των Αζύμων, που ονομαζόταν Πάσχα. Στη γιορτή αυτή οι Ιουδαίοι επτά ημέρες έτρωγαν άζυμο ψωμί)»[Λουκά 22,1]. Με το «ἢγγιζεν» αυτό, εννοεί ότι πλησίαζε, ήταν επί θύραις, αναφέρεται δηλαδή στην εσπέρα εκείνη, διότι από την εσπέρα άρχιζαν. Για τον λόγο αυτόν και ο καθένας προσθέτει «όταν θυσιαζόταν το Πάσχα».

Και Του λένε: «Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;». Ώστε και από αυτό είναι φανερό ότι δεν είχε οικία, δεν είχε κατάλυμα. Εγώ μάλιστα νομίζω ότι ούτε αυτοί είχαν· διότι οπωσδήποτε θα Τον παρακαλούσαν να μεταβεί εκεί. Αλλά δεν είχαν ούτε αυτοί, διότι όλα τα είχαν απαρνηθεί. Για ποιον όμως λόγο, αναρωτιούνται κάποιοι, τελούσε το Πάσχα; Για να δείξει με όλα μέχρι την τελευταία ημέρα ότι δεν είναι αντίθετος με τον μωσαϊκό νόμο. Και γιατί τους στέλνει προς έναν άγνωστο άνθρωπο; Για να αποδείξει με αυτό ότι μπορούσε να μην υποστεί το πάθος· διότι αυτός που έπεισε τον νου εκείνου ώστε να τους δεχτεί, και αυτό μόνο με τα λόγια, τι δεν θα μπορούσε να κάνει εναντίον των σταυρωτών Του, εάν βεβαίως δεν ήθελε να πάθει;

Και έκαμε και εδώ ό,τι έκαμε και με τον όνο· διότι και εκεί λέγει: «Πορεύθητε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετ᾿ αὐτῆς· λύσαντες ἀγάγετέ μοι.καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι, ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν χρείαν ἔχει· εὐθέως δὲ ἀποστέλλει αὐτούς(:Πηγαίνετε στο χωριό που βλέπετε απέναντί σας κι αμέσως θα βρείτε ένα θηλυκό γαϊδούρι δεμένο κι ένα πουλάρι μαζί του. Λύστε το και φέρτε μου και τα δύο εδώ·και αν σας πει κανείς τίποτε, θα πείτε ότι ο Κύριος τα χρειάζεται κι αμέσως θα σας τα στείλει πίσω)» [Ματθ.21,3]. Έτσι και εδώ: «ὁ διδάσκαλος λέγει,πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα». Εγώ όμως δεν θαυμάζω μόνο αυτό, ότι ο άνθρωπος εκείνος Τον υποδέχτηκε ενώ ήταν άγνωστος, αλλά το ότι ενώ περίμενε να προκαλέσει τόση έχθρα και άσπονδο πόλεμο, περιφρόνησε το μίσος των πολλών.

Συγχαρητήρια ἐπιστολὴ στὴ συντονιστικὴ ἐπιτροπὴ πιστῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Περιστερίου

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Συγχαρητήρια επιστολή στη συντονιστική επιτροπή πιστών της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Με μεγάλη μας χαρά πληροφορηθήκαμε τη δικαίωση των αγώνων σας σχετικά με την αυθαίρετη και βασισμένη σε θεολογικά σφάλματα, έξωση του Εσταυρωμένου Ιησού από το Ιερό Βήμα.

Δοξάζουμε τον Θεό και ευχαριστούμε τους συνοδικούς Αρχιερείς για την ορθή τοποθέτησή τους. Οφείλουμε, όμως, να επαινέσουμε και εσάς. Πιστά και τίμια μέλη της Εκκλησίας, που λοιδορηθήκατε, αδικηθήκατε, αλλά μείνατε με υπομονή, ακλόνητοι στο στόχο σας, ο οποίος δεν είχε προσωπικό όφελος. Μοναδικό κίνητρο ήταν η αληθινή αγάπη σας για την Εκκλησία του Χριστού και την Αγία Παράδοσή της.

Δίπλα στον όσιο ιδρυτή μας, π. Σαράντη Σαράντο, μάθαμε ότι οι αγώνες μέσα στην κοινωνία δεν είναι κάτι μεμπτό πνευματικά, όπως ισχυρίζονται εσφαλμένα κάποιοι μοντέρνοι θεολόγοι. Αντιθέτως συμπληρώνουν τον προσωπικό πνευματικό αγώνα του καθενός πιστού, από τον οποίο πνευματικό αγώνα καταξιώνονται και οι κοινωνικοί αγώνες.

Ἀπὸ τὴν πύλη αὐτὴ εἰσῆλθε ὁ Κύριος στὰ Ἱεροσόλυμα τὴν Κυριακή τῶν Βαΐων.

Ιερουσαλήμ η Χρυσή Πύλη

Από εδώ πέρασε πολλές φορές ο Κύριος επιστρέφοντας από το όρος των Ελαιών. Από την πύλη αυτή εισήλθε ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα την Κυριακή των Βαίων.

Η πόρτα αυτή κλείσθηκε από τον Ομάρ Χαττάπ, γιατί θεωρήθηκε ως περιττή αλλά και για λόγους ασφαλείας της πόλεως.

Ἄφησε στοὺς συγγενεῖς του Λαζάρου, νὰ τὸ κάνουν αὐτό...

Πράγματα που δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα κάνει μόνος του, τον βοηθά ο Θεός. Πράγματα όμως που μπορεί μόνος του να τα κάνει, δεν τον βοηθά ο Θεός. Για παράδειγμα, ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, αλλά δεν του έλυσε και τα χέρια. Άφησε στους συγγενείς του Λαζάρου, να το κάνουν αυτό.

Δημήτριος Παναγόπουλος – Ιεροκήρυκας

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_12.html

16 Ἀπριλίου. † Μεγάλη Τετάρτη. «Μνεία τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ πόρνης γυναικός». Ἀγάπης, Εἰρήνης καὶ Χιονίας μαρτύρων. Χαρίσσης, Νίκης καὶ τῶν σὺν αὐταῖς μαρτύρων (†258). Ἀμφιλοχίου ὁσίου τοῦ ἐν Πάτμῳ (†1970). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὄρθρου (Ἰω. ιβ´ 17-50).

Ιω. 12,17           Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ᾿ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.

Ιω. 12,17                   Κατά τας ώρας της μεγάλης εκείνης υποδοχής ο λαός, που ήτο μαζή του όταν ο Ιησούς εφώναξε τον Λαζαρον από το μνημείον και και τον ανέστησε εκ νεκρών, εμαρτυρούσε και επεβεβαίωνε εις τα άλλα πλήθη το μεγάλο αυτό θαύμα.

Ιω. 12,18           διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

Ιω. 12,18                   Δι' αυτό δε και τα πολλά πλήθη του λαού τον προϋπήντησαν, διότι είχαν πληροφορηθή από αυτόπτας μάρτυρας, ότι αυτός είχε κάμει το μεγάλο τούτο θαύμα.

Ἡ αὐταπάρνηση πού μᾶς ζητάει ὁ Κύριος- Ἡ καταπολέμηση τοῦ ἀτομισμοῦ, Ν. Σωτηροπούλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ αὐταπάρνηση πού μᾶς ζητάει ὁ Κύριος- Ἡ καταπολέμηση τοῦ ἀτομισμοῦ, Ν. Σωτηροπούλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, 14-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com