Akcam: Οι Τούρκοι, απολίτιστοι και καταστροφικοί.

Ισλαμοφασιστική βαρβαρότητα αποκάλεσε ο μεγάλος Τούρκος ιστορικός Taner Akcam τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Και έγραψε: "....Αυτό που έγινε στην Αγία Σοφία είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα βαρβαρότητας. Αποτελεί την διακήρυξη των Τούρκων ότι είναι απολίτιστοι και καταστροφικοί. Γιατί; Επειδή με αυτό που έκαναν δήλωσαν σε όλο τον κόσμο ότι “όσο κι αν ζούμε στον 21ο αιώνα διατηρούμε τη νοοτροπία του κατακτητή του 1453. Εμείς ακόμα και στον 21ο αιώνα δεν έχουμε την αγωνία να προστατεύσουμε μια παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας...”

Και συνεχίζει ο Akcam: 

"Δεν έχουμε να προσθέσουμε ούτε ένα λιθαράκι στην παγκόσμια κληρονομιά. Εμείς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτισμική αξία. Μπορούμε μόνο να την κατακτήσουμε, να την χαλάσουμε, να την γκρεμίσουμε και να την καταστρέψουμε. Αυτό συνέβη με ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς , την Αγία Σοφία, που μετατρέψαμε σε τζαμί και την κατακτήσαμε ξανά όπως το 1453, αλλά στον 21ο αιώνα. Αυτό που έγινε είναι μια πολιτισμική καταστροφή. Μήπως ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί θα καταλάβουν τώρα τα αίτια της εξαιρετικά αρνητικής εικόνας που επικρατεί στον κόσμο έναντι των Τούρκων;

Ο Ρώσος διανοούμενος του 19ου αιώνα Nikolay Denilevski έκανε μια διάκριση μεταξύ των κοινωνιών που δημιουργούν πολιτισμό κι εκείνων που τον καταστρέφουν. Απαριθμεί με χρονολογική σειρά αυτούς που δημιούργησαν δέκα είδη πολιτισμών Αιγύπτιοι, Κινέζοι, Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Κελντανί, Ινδοί, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Άραβες, Ευρωπαίοι και συνεχίζει: Παράλληλα με αυτούς τους θετικούς πολιτισμούς υπήρξαν παράγοντες, όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι που έλαμψαν κατά διαστήματα και μετά έσβησαν και χάθηκαν. Όλοι αυτοί εκπλήρωσαν το καταστροφικό τους καθήκον, συνέβαλαν στο θάνατο θνησιγενών πολιτισμών και αφού διασκόρπισαν τα απομεινάρια τους επιστρέφουν στην ασημαντότητα τους και χάνονται. Αυτούς μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε αρνητικούς παράγοντες της Ιστορίας¨.

Έχουν λεχθεί πάρα πολλά πράγματα σε βάρος των Τούρκων στη Δύση. Όχι μόνο οι διανοούμενοι αλλά και απλοί άνθρωποι εκφράστηκαν για την καταστροφική τάση πολιτισμών των Τούρκων.

“Οι Τούρκοι ποδοπατούν σε κάθε βήμα που κάνουν στην Βαλκανική Χερσόνησο τα έργα πολιτισμού χιλιάδων χρόνων”. ” Ο Τούρκος όπου βρει δένδρο θα το κόψει”.

“Οι Τούρκοι εξαφάνισαν παντού πολιτισμούς και δεν προστάτευσαν ποτέ αυτά που βρέθηκαν στην ιδιοκτησία τους “. “Δεν είναι με κανένα τρόπο πολιτισμένος λαός και δεν κατάφερε να σταθεί αντάξια στο επίπεδο πολιτισμού των εδαφών που κατέκτησε”.

“Δεν καρπίζει τίποτα στο έδαφος που πάτησε το πόδι Οθωμανού”.
“Ξεράθηκαν και δεν φυτρώνουν ούτε χορτάρια εκεί που πάτησαν Οθωμανοί”.

Οι Οθωμανοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να καίνε , να ρημάζουν, να καταστρέφουν τα μέρη που κατέκτησαν.
Σε ορισμένες πηγές μάλιστα αναφέρεται ότι η καταστροφική μανία και η αναλγησία των Τούρκων δεν στρέφεται μόνο έναντι των ξένων. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι πνίγουν και σκοτώνουν βάρβαρα τους δικούς τους ανθρώπους, όταν αισθανθούν την παραμικρή υποψία.

Εάν τώρα επαναληφθούν όλα αυτά θα μπορέσει ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί να πουν όχι δεν είναι έτσι;
Κοιτάξτε σε τι χάλια οδήγησαν τη χώρα. Καταπιέζεται, βασανίζεται και φυλακίζεται κάθε άνθρωπος που ασκεί την παραμικρή κριτική έναντι της εξουσίας. Αυτά που καταστρέφουν δεν είναι μόνο άνθρωποι. Τόσο η πολιτιστική κληρονομιά όσο και το φυσικό περιβάλλον εισπράττουν αρκούντως το μερίδιο τους. Αυτό που κάνουν είναι μια φοβερή, απεριόριστη χρήση δύναμης, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αδηφαγία της καταστροφικής μανίας του φανατισμού. Στην πραγματικότητα ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί εκπροσωπούν την παραδοσιακή βαρβαρότητα και τάση καταστροφής που έχει βαθιές ρίζες σε αυτό τον τόπο. Σήμερα η Μικρά Ασία είναι γεμάτη με κατεστραμμένες εκκλησίες και ιερούς τόπους που χρησιμοποιούνται είτε ως στάβλοι είτε ως αποθήκες"

Όταν έγραψα τα ίδια πράγματα, και πιο ήπια, σε άρθρο μου στο facebook πριν 10 μέρες, άθλιοι τουρκόδουλοι και η χωροφυλακή του facebook μου απαγόρευσε να γράφω για ένα μήνα, γιατί δήθεν χρησιμοποίησα ρητορική μίσους. Γράφοντας τα ίδια με τον Akcam!

Αυτή η ισλαμοφασιστική παρέμβαση σε βάρος μου δεν θα περάσει έτσι, να είναι σίγουροι οι δράστες. Δεν ξερουν με ποιόν έχουν μπλέξει. Αλλά, ταυτόχρονα, δεν θα κάνει τους Τούρκους πολιτισμένους ούτε τους έλληνες σφουγκοκωλάριούς τους λιγότερο σιχαμερούς γλέιφτες.

Και επειδή ακούω, διαβάζω, γνωρίζω για Τούρκους που δεν ασπάζονται τον ισλαμοφασισμό και τον πρωτογονισμό των συμπατριωτών τους έχω να πω ενα πράγμα: Όποιος πιστεύει στη Δημοκρατία την υπερασπίζεται κι όλας. Δεν είναι απών λαός. Αλλιώς, είτε δεν πιστεύει, είτε είναι μια ισχνή μειοψηφία στο πλήθος των βαρβάρων. Όσοι δεν είναι στα μπουντρούμια της οθωμανικής στρατοκρατίας. Η οποία κυβερνάει με διάφορα προσωπεία εδώ και 650 χρόνια. Ας το χωνέψουμε επιτέλους.

Ούτε Αγία έχουμε, ούτε Σοφία.

Δημοσιεύω παρακάτω το αρθρο μου στό facebook, που το συγκεκριμένο social media το κατέβασε και μου απαγορεύει να γράφω ή να σχολιάζω στη σελίδα μου για ένα μήνα με το αιτιολογικό ότι χρησιμοποιώ ρητορική μίσους!

Εδώ εγείρονται μερικά πολύ σοβαρά θέματα:

1. Οι ελληνικοί, αλλά κι οι ευρωπαϊκοί νόμοι, δεν αναγνωρίζουν τη λογοκρισία ή την απαγόρευση έκφρασης γνώμης στα μίντια, γιατί παραβιάζει την υπ αριθμόν μία αρχή της Δημοκρατίας, που ειναι η ελευθερία στήν έκφραση γνώμης. Και το facebook είναι Μέσο. Media. Όπως ένας ιστότοπος ή ένας σταθμός ραδιοτηλεοπτικός.

2. Εάν το δημοσίευμα θίγει οποιονδήποτε, ή οποιοσδήποτε διαφωνεί με το περιεχόμενο του δημοσιεύματος, ο νόμος αναγνωρίζει το δικαίωμα του θιγόμενου να εκφράσει και τη δική του άποψη, πραγμα που συμβαίνει και με τη δημοσίευση σχολίων κάτω από τα posts των αρθρογράφων.

3. Για κάθε αντίθετη άποψη, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της εναντίωσης και οπωσδήποτε το δικαίωμα της απολογίας και της κατάθεσης της δικής του εξήγησης. «Εκτελέσεις» εν ψυχρώ ή με νόρμες είναι ενάντιες στήν έννοια της Δημοκρατίας

3α. Εάν ο θιγόμενος θεωρεί παρ όλα αυτά ότι προσβάλλεται, έχει το δικαίωμα να προσφύγει στόν φυσικό του δικαστή και να ζητήσει απονομή δικαιοσύνης. Δικαίωμα υπεράσπισης του εαυτού του έχει και ο σχολιαστής.

4. Το facebook έχει επιβάλει όρους στο γραπτό λόγο με αιτιολογία «την υπεράσπιση της ειρήνης, της αξιοπρέπειας, της ανεξικακίας, του αποκλεισμού του ρατσιστικού και βίαιου λόγου και της ρητορικής μίσους».

5 Όλες αυτές οι έννοιες είναι εύκαμπτες, δεν είναι αντικειμενικές, ό,τι είναι κακία για τόν έναν είναι καλοσύνη για τον άλλον, και δεν έχουν σαφείς ορισμούς πουθενά στόν κόσμο σε καμιά ανθρώπινη γλώσσα.

6 Επειδή ακριβώς η απονομή δικαιοσύνης είναι πολύπλοκο πράγμα, οι άνθρωποι και τα κράτη αναθέτουν στις δικαστικές αρχές να δικαζουν και να αποφασίζουν για όλα αυτά τα ζητήματα. Κάθε άλλο πρόσωπο ή Αρχή ασκεί καταχρηση εξουσίας κατά παράβαση του νόμου αν απονέμι δικαιοσύνη ή βάζει δικούς του όρους στήν εκφορά του λόγου.

7 Στήν περίπτωση του παρακάτω άρθρου μου για την Αγία Σοφία το facebook το κατέβασε, μετά από αναφορά κάποιων ελλήνων που κάνουν τη δουλειά της τουρκικης εξωτερικής πολιτικής αποφασίζοντας ότι παραβιάζει τους όρους της κοινότητας, για ρητορική μίσους, και μάλιστα με σχόλιο των επίσημων λογοκριτών χωροφυλάκων του -προφανώς τα Hellenic Hoaxes- όπου σαν αιτιολογία γράφουν ότι «εμφανίζει άλλους ως υπανθρώπους»!!!

8. Εδώ το facebook και η χωροφυλακή του έχουν υποπέσει στα εξής παραπτώματα:

   α. Εξαφανίζουν από δημοσίευση τη γνώμη επώνυμου κι όλας αρθρογράφου χωρίς να του δίνουν το δικαίωμα της απολογίας, πράγμα βίαιο και καταχρηστικό.

   β. Αυθαιρετούν επί του λογοκριμένου κειμένου, χρησιμοποιώντας όρους και έννοιες όπως «υπανθρώπους», τις οποίες ούτε χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος, εγώ, ούτε εννοεί, ούτε εγκρίνει. Αποδεικνύοντας ότι οι λογοκριτές χωροφύλακες του facebook δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη προσόντα και την παιδεία για να κρίνουν ένα κείμενο και να καταλάβουν τις λέξεις και τις έννοιές τους. Με ποιό δικαίωμα και ποιά εξουσία και ποιό νόμο λογοκρίνουν μέσα στήν ελληνική επικράτεια;

 γ. Οι λογοκριτές του facebook αποδεικνύουν ότι δεν έχουν ιδέα από Ιστορία κι έτσι δεν έχουν καν την ικανότητα να κρίνουν τι από αυτά που γράφεται στέκει και τι όχι. Δεδομένου ότι εγώ μπορώ να επιχειρηματολογήσω και να καταθέσω πλήθος ντοκουμέντων για τις σφαγές και τους διωγμούς που έχουν υποστεί υπό την οθωμανική και τουρκική κατοχή λαοί, όχι από τον τουρκικό στρατό και τη χωροφυλακή, αλλά από τον τουρκικό όχλο σε όλη την επικράτεια τόσο της αυτοκρατορίας όσο και της Τουρκίας. Με μαρτυρίες παθόντων και ξένων δυτικών. Σφαγές και διωγμούς, που κανένας λαός- όχι στρατός-  στόν κόσμο δεν έχει κάμνει εναντίον άλλου λαού σε τέτοια έκταση και με τόση αγριότητα σε επανάληψη. Οι μαρτυρίες υπάρχουν. Για να μη μιλήσω για την πρωτοφανή καθημερινή, ενδοοικογενειακή, παρακρατική και κρατική βία.

9. Με όλα τα παραπάνω δεδομένα επαναλαμβάνω τη δημοσίευση του απαγορευμένου από το facebook άρθρου μου, επαναλαμβάνω την απαίτησή μου σαν ελεύθερος πολίτης να επιληφθεί η πολιτεία και οι δημοσιογραφικές οργανώσεις του κρίσιμου ζητήματος της παράνομης επέμβασης του facebook στήν έκφραση γνώμης των σχολιογράφων του και επιμένω ότι η βαρβαρότητα των Τούρκων είναι ακραία.

10. Τέλος, το facebook μπορεί να είναι ιδιωτική επιχείρηση που λειτουργεί με όρους, αλλά και οι εθνικές οδοί είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως και τα καζίνο, τα ιδιωτικά σχολεία, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά δεν επιτρέπεται να λειτουργούν κατά παράβαση των ελληνικών νόμων σε κανέναν τομέα τους.

Ακολουθεί το απαγορευμένο κείμενο:

Ούτε Αγία έχουμε, ούτε Σοφία.

Αφού οι Ελληνες έχουν αποκοπεί από τις ρίζες τους, Κνωσσό, Μυκήνες, Απέλλα, Ακρόπολη, Αγιά Σοφιά, με την αρρωστημένη δήθεν μαρξιστική υποκουλτούρα, που έχει εξοβελίσει την ιστορικά τεκμηριωμένη συνέχεια του έθνους τους από τα σχολεία και τα ΑΕΙ, κάθε βάρβαρος γείτονας μπορεί να τους φτύνει ανενόχλητος.

Και να τους φτύνει ο πιο απολίτιστος λαός του κόσμου, που στα 600 χρόνια παρουσίας στήν κατακτημένη περιοχή που ζεί δεν έχει παράξει ΟΥΤΕ ΕΝΑ δείγμα πολιτισμού, ζώντας στα αρχιτεκτονήματα των λαών που κατέσφαξε, αντιγράφοντάς τα, πλέκοντας, γνέθοντας, ζωγραφίζοντας αυτά που έκλεψε από τους αυτόχθονες και τους γείτονες που κατέσφαξε, και προσευχόμενος στα ακριβή αντίγραφα των ναών που εσύλησε. Παρουσιάζοντάς τα για δικά του.

Ο πιο βάρβαρος εν ζωή λαός του πλανήτη, που ζεί με τη βία και για τη βία σε βάρος όλων των γειτόνων και των αυτοχθόνων, που δεν έχει μάθει ποτέ τι θα πεί δημοκρατία και που ζεί σε μια διαρκή στρατοκρατική δικτατορία απί 600 χρόνια, αντιμετωπίζεται από τις δειλές, ανάξιες, φοβικές ελληνικές κυβερνήσεις σαν άκακο αρνί ή σαν γιγαντιαίος λύκος, ενώ δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα θρασύδειλων, που υποχωρεί τρέχοντας κάθε φορά που βρίσκει μπροστά του λαούς και στρατούς οργανωμένους και αποφασισμένους.

Ένας λαός μοναδικός που μισείται από όλους ανεξαιρέτως τους γείτονές του, από όλους τους Άραβες και από όλους τους ομόθρησκούς του πλήν Πακιστανών, Aζέρων, Τουρκμένων, που είναι ομοεθνείς του.

Αυτός ο λαός και οι ηγέτες του, που καταλαβαίνουν και σέβονται μόνο μία γλώσσα, αυτή της πυγμής, αντιμετωπίζονται ως φόβητρα από τις δειλές και ανάξιες ελληνικές κυβερνήσεις. Οι οποίες ξερριζώνουν τα ελληνόπαιδα από τις πατριωτικές τους ρίζες, υποτάσσοντας την παιδεία στα σχολεία και στα πανεπιστήμια σε ένα τυφλωμένο από φανατισμο, τάχα διεθνιστικό και έτσι ανιστόρητο καθηγητικό κατεστημένο, διδάσκοντας την ασυνέχεια του ελληνικού έθνους (με την Επιτροπή Αγγελοπούλου να ετοιμάζεται να εμφυσήσει αυτή την αρρωστίλα σε όλο το λαό) και κόβοντας τα Ομηρικά, τον Περικλή, την ελληνικότητα του Βυζαντίου από τη μετεπαναστατική Έλλάδα. Διδάσκοντας διαρκώς το φόβο του 1897 ως πρότυπο. Μάλιασε η γλώσσα τους μ αυτό.

Όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα στήν πολιτική και στα σχέδια της Άγκυρας. Που θέλει απέναντι έναν λαό ευνουχισμένο και αποβλακωμένο σε μιά νεοφιλελεύθερη και μαρξιστική ανθρωπολογική μάζα με αποκλειστικές αξίες τα λεφτουδάκια και την επιβιωσούλα. Γιατί και οι δυό αυτές απόψεις έχουν κοινή μήτρα. Κατάντημα προγόνων φτωχών, που είχαν την τιμή και την υπόληψη και την υπερηφάνεια πιο πάνω από την καλοπέραση.

Οι Έλληνες δεν απειλούνται από τα τουρκικά στίφη. Από τους Έλληνες κυβερνήτες τους και εκπαιδευτές τους απειλούνται. Δεν έχουν καμιά αξιοπρέπεια ως λαός με ιστορία και πολιτισμό πάνω από 4.000 χρόνια στη λεκάνη της Μεσογείου. Καμιά γνώση για τις ρίζες τους και τις υποχρεώσεις οπου εγείρουν αυτές οι ρίζες απέναντι στούς εαυτούς τους, τους άλλους λαούς της γής και τους γείτονες. Καμιά πυγμή και αξία.

Δέντρα χωρίς βαθειές ρίζες. Αυτό διδάσκονται ότι είναι, αλλά και να είναι, οι νεοέλληνες. Γιαυτό έχουν καταντήσει καρπαζοεισπράκτορες της εγχώριας, γειτονικής και διεθνούς σκηνής εδώ και δεκαετίες. Αναξιοπρεπείς και τρεμάμενοι από το φόβο τους. Ψάχνοντας να βρούν πώς θα κυκλοφορούν σκυμμένοι για να καταναλώνουν, αντί να περπατάνε όρθιοι μαχόμενοι σε κάθε πόλεμο. Επειδή η ζωή είναι ένας διαρκής πόλεμος. Και για μοναδικό βραβείο έχει την αυτοεκτίμηση, τη γενναιότητα και την αξιοπρέπεια. Που έχεις και που έχεις διδάξει.
Μ’ αυτά σε θάβουν οι δικοί σου. Αλλιώς, σε θάβουν οι άλλοι.

Η τουρκική πέμπτη φάλαγγα μέσα στήν Ελλάδα.

Όποιος πιστεύει ότι η δύναμη της Τουρκίας έγκειται στή στρατιωτική υπεροπλία της κάνει ενα μεγάλο λάθος. Τα μεγάλα όπλα της Τουρκίας είναι οι κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και η ελληνική Παιδεία.

Οι κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις από το 1974 και μετά, με εξαίρεση τη διακυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1981-1989, είχαν και έχουν απέναντι στήν Τουρκία μια πολιτική που χαρακτηρίζεται από φοβική (Σημίτης, Τσίπρας) έως πολιτική κατευνασμού (Κ Καραμανλής Α', Κων. Μητσοτάκης) με εξάρσεις απόπειρας προσέγγισης (Γ Παπανδρέου,  Κ Καραμανλής Β').

Όλες αυτές οι προσεγγίσεις αγνοούν και αγνοούσαν τον πιο σοβαρό παράγοντα: Ποιά είναι η Τουρκία. Επειδή στίς σχέσεις δεν έχει τόση σημασία τι θέλεις εσύ από τον απέναντι όση να ξέρεις ποιός είναι ο απέναντι από τον οποίο προσδοκάς.

Και αγνοούσαν ποιός είναι ο απέναντι οι περισσότερες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις ενώ η Τουρκία είναι ίσως ένα από τα ευκολότερα κράτη για να διαβάσει κανείς. Επειδή επί της ουσίας η πολιτική της είναι μία διαχρονικώς, όπως και η εσωτερική της πολιτική μορφή. Πρόκειται για μια στρατιωτική δικτατορία, άλλοτε εμφανή και άλλοτε καλυμμένη με το μανδύα πολιτικών κυβερνήσεων, πίσω από τις οποίες ο ισχυρός είναι ο στρατός. Και στη διοίκηση και στήν οικονομία, με συμμετοχή σε εκατοντάδες πρωτεύουσες επιχειρήσεις της χώρας.

Η σημερινή διακυβέρνηση Έρντοαν δεν είναι τίποτε άλλο από μια δικτατορία ένός ακόμα εκλεγμένου νεότουρκου, ο οποίος κυβερνά με τη στήριξη του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας, υπό ένα καθεστώς τρόμου, διώξεων και εγκλημάτων. Με την ψήφο της πλειονότητας του τουρκικού λαού.

Η μία διαχρονικώς πολιτική της Τουρκίας στηρίζεται επίσης στό ίδιο δόγμα, που εφαρμόζεται εδώ και 550 χρόνια που κυριάρχησε στήν ευρύτερη περιοχή ως οθωμανική αυτιοκρατορία. Δηλαδή στο δόγμα της βίαιης μεταβολής της θρησκευτικής και εθνοτικής σύνθεσης στα μέρη που κατέχει.

Στα χρόνια της οθωμανικής κατάκτησης αυτό έγινε δυνατό μέσα από ένα εξοντωτικό φορολογικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο όσοι δεν ήταν μουσουλμάνοι υποχρεώνονταν σε τέτοια χαράτσια ώστε για να επιβιώσουν αναγκάζονταν είτε να χάσουν τις περιουσίες τους και να γίνουν ουσιαστικώς δουλοπάροικοι, είτε να γίνουν μουσουλμάνοι για να τις σώσουν. 

Μ αυτό τον τρόπο οι περίπου 250.000 οθωμανοί που έφτασαν στή βυζαντική αυτοκρατορία μετά την Αλωση μετατράπηκαν σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα σε πάνω από 5 εκατομμύρια, όχι δημογραφικά, γεννώντας απογόνους, αλλά... οικονομικά μετατρέποντας Έλληνες, Αρμένιους, Σύριους, Βούλγαρους, Σέρβους, Ασσυροχαλδαίους σε μουσουλμάνους. Δηλαδή σε οθωμανούς.

Φυσικά, τα παιδομαζώματα επί περίπου 250 χρόνια, μέχρι την εξόντωση των γενιτσάρων από τους ίδιους τους σουλτάνους, έφεραν κι αυτά μια βίαιη αλλοίωση του δημογραφικού στήν κατακτημένη βυζαντινή αυτοκρατορία υπέρ των οθωμανών. Όπως και οι σφαγές για αντίποινα κάθε φορά που οι πληθυσμοί κυρίως της παλιάς Ελλάδας ξεσηκώνονταν στα 400 χρόνια σκλαβιάς. Και ξεσηκώθηκαν σύμφωνα με τον Σάθα πάνω από 50 φορές ως το 1821 οι Ελληνες το Γένος, μόνοι, τοπικά, πιο μαζικά ή μαζί με ξένες δυνάμεις που πολεμούσαν στόν ελλαδικό χώρο τούς οθωμανούς.

Αυτά τα ζοφερά χρόνια διδάσκει περίπου ως φωτεινά χρόνια(!) εδώ και μια 25ετία στά ελληνόπουλα μια καθηγητική και πολιτική αναθεωρητική καθηγεσία σε σχολεία, πανεπιστήμια και βουλευτήρια. Με τον μανδύα είτε του κοσμοπολιτισμού της παγκοσμιοποίησης είτε ενός αντιεθνικιστικού διεθνισμού της νεάς αριστεράς. Κι αυτοί όλοι είναι το δεύτερο, αλλά και ισχυρότερο όπλο της Τουρκίας μέσα στήν ίδια την Ελλάδα. 

Το πιο αποτελεσματικό όπλο δεν σε πυροβολεί στα πόδια. Σε πυροβολεί στο μυαλό. Αυτό το όπλο της αντιπατριωτικής παιδείας που ήδη γαλουχεί δύο γενιές Ελλήνων σε σχολεία και πανεπιστήμια αφοπλίζει τους Έλληνες απέναντι στή διαρκή και μόνιμη απειλή της Τουρκίας. Και δεν είναι ίσως τυχαίο ότι η μήτρα αυτού του αντιπατριωτισμού είναι η ίδια που διέλυσε από μέσα τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία με την προπαγάνδα "της μικράς και εντίμου Ελλάδος", "τι γυρεύομεν ημείς εις την Μικράν Ασίαν" και "γυρίστε τα παιδιά μας πίσω, θέλουμε ψωμί και όχι πόλεμο".

Τότε ήταν η βασιλοκομμουνιστική συμμαχία που διέλυσε το στράτευμα πριν το βρεί διαλυμένο έτσι ο Κεμάλ. Σήμερα είναι πάλι η ίδια δεξιοαριστερή συμμαχία της παγκοσμιοποίησης και του τάχα διεθνισμου, που ταυτίζονται στο "καλά να περνάμε, να παλεύουμε για τα φράγκα κι όχι για τις πατρίδες".

Γι' αυτούς όλους δεν υπάρχουν οι σφαγές και οι εξανδραποδισμοί πάνω από 1,5 εκατομ. Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας από το 1914 μέχρι το 1917, σύμφωνα με τις μαρτυρίες Γάλλων, Αγγλων και Αμερικανών. Που είδαν με τα μάτια τους και έγραψαν για τις φρικαλεότητες, όχι από τουρκικό στρατό. Αλλά από τουρκικό όχλο χωρικών και γειτόνων, που από απλοί ανθρωποι μετατράπηκαν σε σφαγείς με μια απλή διαταγή τοπικών αρχόντων του κράτους των νεότουρκων. "Για να απονείμουν δικαιοσύνη", όπως έλεγαν τα στίφη αυτά, παρακινημένα από μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα εθνοκάθαρσης. Η οποία, σε μηνύματα που περιήλθαν στα χέρια των ξένων μαρτύρων, καλούσε σε εξόντωση των Ελλήνων "γιατί αποτελούν πλειοψηφία και είναι εμπόδιο στα σχέδια του μέλλοντος".

Όλα αυτά, με τις σοβαρές υποψίες των ξένων διπλωματών και επιστημόνων αυτοπτών μαρτύρων, ότι έγιναν σε γνώση και με τις ευλογίες της εμπόλεμης τότε Γερμανίας για τα δικά της στρατιωτικά σχέδια!

Τις ίδιες φρικαλεότητες υπέστη ο Αρμενικός πληθυσμός με άλλο 1,5 εκ. σφαγιασμένους και εκτοπισμένους και εσταυρωμένους (!) από τα στίφη. Αλλά, και οι Ασσυροχαλδαίοι εξαφανίστηκαν μ αυτό τον τρόπο από προσώπου γής από τα εδάφη της πρώην Βυζαντινής και μετέπειτα οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Για να ακολουθήσει το δεύτερο κύμα εθνοκάθαρσης του ελληνικού πληθυσμού στη Μικρά Ασία, ένα τρίτο στήν Κωνσταντινούπολη, ένα τέταρτο στήν Κύπρο σε συνεργασία με τους Άγγλους και ένα πέμπτο με τον Αττίλα.

Αυτή την τουρκιά έχει για γείτονα η Ελλάδα. Μια τουρκιά που δεν τήρησε ποτέ τις συνθήκες που υπογράφει και τις έχει πάντα για παζάρεμα, όπως αποδεικνύουν οι παραβιάσεις σε Ιμβρο, Τένεδο, Κωνσταντινούπολη και στα δικαιώματα και τις περιουσίες των Ελλήνων στήν κατεχόμενη Πόλη και Μικρά Ασία. 

Κι αντί να είναι εξοπλισμένη σαν αστακός και στρατιωτικά και πατριωτικά η Ελλάδα για να υπερασπιστεί την κυριαρχία, την Ιστορία και την αξιοπρέπειά της, έχει μια διαχρονική πολιτική ηγεσία πολύ κατώτερη της τουρκικής απειλής και μια δημόσια παιδεία παραδομένη σε έναν αντιπατριωτικό ιστορικό αναθεωρητισμό, που επί της ουσίας βοηθάει την τουρκική προπαγάνδα και επιθετικότητα.

Οι Έλληνες πρέπει να καταλάβουν ότι όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα του τη χάνει. Και ότι δεν υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες πατρίδες. Ο καθείς πρέπει να σέβεται την πατρίδα του και την πατρίδα των άλλων, όπως σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους. Αλλά, όποιος δεν σέβεται την πατρίδα σου, δεν σέβεται εσένα. Για έναν ακόμασοβαρόλόγο. Επειδή οι πλούσιοι, που ορίζουν τον κόσμο  δεν έχουν πατρίδα. Και δεν έχουν Ιστορία. Πατρίδα τους είναι το χρήμα και ιστορία τους το οικογενειακό τους δέντρο. 

Η πατρίδα είναι το κονάκι και το ύστατο καταφύγιο των φτωχών και των αδύναμων. Είναι το φώς στα σπίτια των ανυπεράσπιστων. Είναι το ύστατο όπλο στα χέρια του λαού που μάχεται για ένα καλύτερο, όσο πιο ανεξάρτητο και όσο πιο ελεύθερο, πιο αξιοπρεπές και αξιοσέβαστο αύριο. Είναι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας. Τα παραμύθια μας και οι μουσικές μας. Η λαλιά μας και τα γνωμικά μας. Η παράδοση μνήμης αιώνων. Τα ποιήματα και ο Παπαδιαμάντης με τον Ελύτη. 

Πατρίδα είναι η σκάλα πάνω στήν οποία πατάμε. Επειδή υπάρχουν τα προηγούμενα σκαλοπάτια. Που δείχνουν το δρόμο για τα επόμενα. Είναι τα μαθήματα για τα ανδραγαθήματα και τα παθήματα. Όσοι πιστεύουν ότι οι Έλληνες γεννήθηκαν χτές δεν έχουν παρά να αναρωτηθούν πώς ο απλός λαός στα χωριά κράτησε ζωντανή τη μνήμη της Πόλης, της Άλωσης, του μαρμαρωμένου βασιλιά καΙ τ'αλλα παραμύθια στο στόμα του και στα τραγούδια του αν δεν τα μετέδινε  από γενιά σε γενιά. Και δεν έχει παρά να αναρωτηθεί: Πως τα μετέδινε; Στην "ελεύθερη και ανεξίθρησκη οθωμανική πολιτική διοίκηση", όπως διδάσκουν στα σχολεία και στα πανεπιστήμια οι καθηγητές της νεοαριστεράς και της παγκοσμιοποίησης; Διδάσκανε τον Παλαιολόγο και τη χαμένη αυτοκρατορία τα σχολεία επί τουρκοκρατίας;;;

Ο Έρντοαν ήρθε στήν Ιστορία σαν δώρο στούς Έλληνες. Τούς θύμησε με τα καμώματά του ποιά είναι πραγματικά η Τουρκία και ποιοί είναι αυτοί. Τούς θύμισε ότι η Αγια Σοφία είναι η μεγάλη ελληνική βυζαντινή εκκλησία υπό κατοχή. Ότι το Αιγαίο είναι η θάλασσα που γέννησε το έθνος και το ανέθρεψε. Ότι όποιος δεν έχει ισχύ όπλων δεν μπορεί να έχει κυριαρχία και ελευθερία. Ότι μια Δημοκρατία δεν μπορεί να απειλείται από μια διαρκή φασιστική δικτατορία. Ότι τελικώς, κάποια στιγμή, αν θέλουν να μην κυκλοφορούν επαίτες και μισοκακόμοιροι για πέντε φραγκάκια, εκεί που οι παππούδες τους έδιναν το υστέρημά τους για να μιλάνε σήμερα τη γλώσσα του Ομήρου, του Αριστοτέλη, του Πλούταρχου, της Υπατίας, του Πορφυρογέννητου, της Κομνηνής, του Πλήθωνα, του Φραντζή, του Γιατράκου, του Γκρέκο, του Δαπόντε, του Ρήγα, του Σολωμού, του Καραϊσκάκη, του Ροίδη, του Βενιζέλου, του Παλαμά, του Καζαντζάκη, του Σεφέρη, θα πρέπει να υπερασπιστούν αυτή τη γλώσσα, που από πίσω της είναι μια Ιστορία μακραίωνη. 

Στήν πλάτη του καθενός είναι κάτι πιο πολύτιμο από έναν μισθό. Είναι μια διαθήκη. Που εγχώριοι πουλημένοι ή τυφλοί και ξένοι εχθροί έχουν βαλθεί να την ξεχάσουμε. Κουνώντας μας για αμοιβή ένα μισθό. Πολύ μικρό για να αγοράσει το χρυσάφι μας.

Αριστερά ή Εξουσία;

Η ελληνική αριστερά βρίσκεται πλησιέστερα από ποτέ στην ιστορία της στη διακυβέρνηση της χώρας με εκλογές. Η διακυβέρνηση από μία αριστερά είναι θεωρητικώς ό,τι πιο συμφέρον για το λαό. Υπό την προϋπόθεση ότι η αριστερά μπορεί να διαχωρίσει τη διακυβέρνηση από την Εξουσία.  Επειδή η διακυβέρνηση είναι η διαδικασία διαχείρισης  και όχι άσκησής της Εξουσίας. 

Αυτή τη λεπτή, αλλά θεμελιώδη διαφορά είναι η αριστερά που την ξέρει ή τουλάχιστον πρέπει να την ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον γιατί είναι η αριστερά που έχει υποστεί την εξουσία ως κατάχρηση και όχι ως διαχείριση. Ακόμα περισσότερο, γιατί είναι η αριστερά η μόνη ιδεολογία και πολιτική που ευαγγελίζεται από τα γεννοφάσκια της τη διακυβέρνηση στο όνομα και υπέρ της ισονομίας, της ισοπολιτείας και της ισοκατανομής μεταξύ των πολιτών.

Η αριστερά γεννήθηκε ακριβώς από την ανάγκη για ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη. Γεννήθηκε μέσα στην οργή για την αδικία, την αναξιοκρατία, την εκμετάλλευση, τον αυταρχισμό, την υπερβολή και την εξουσία  των «εκλεκτών».

Η αριστερά γεννήθηκε μέσα στα οδοφράγματα και τις φυλακές, μέσα στα υπόγεια και τις καταδιώξεις, μέσα στη φτώχεια και την αδικία. Και ό,τι όρθωσε σαν ιδεολογία αντίπαλη των εχθρών των συμφερόντων του λαού ήταν κατ αρχήν αυτό που δεν υπήρχε: Η Ηθική.

Αυτό ήταν το γνώρισμα των αριστερών: Η Ηθική τους. Η ακεραιότητά τους. Ο Λόγος τους. Ανεξάρτητα από το λοξοδρόμισμα πολλών στελεχών τους από αυτές τις νοοτροπίες, η συντριπτική πλειονότητα των αριστερών ήταν δακτυλοδεικτούμενοι γιαυτές τις αρετές τους. Χωρίς αυτές τίποτε δεν μπορεί να ξεχωρίσει έναν αριστερό από έναν άλλο ιδεολόγο.

Καθαροί πολίτες υπάρχουν σ όλες τις παρατάξεις. Καθαρές ιδεολογίες που να στηρίζονται στην αρχή ότι παντός άλλου προηγείται το συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί η δεξιά και το κέντρο είναι υποχείρια των συμφερόντων του κεφαλαίου πρώτα, ενώ η ακροδεξιά και οι απολυταρχίες στηρίζονται στην Επιβολή.

Μ αυτή την οπτική γωνία η αριστερά είναι κατ’ αρχήν μια Ηθική στάση. Όχι μια ηθικολογική, αλλά μια στάση ζωής, που σέβεται έμπρακτα Αξίες, που κάνουν την καθημερινή ζωή των πολιτών καλύτερη, το αύριο χρησιμότερο και σπέρνει το σπόρο αναπαραγωγής αυτών των αξιών στους επόμενους. Δεν λειτουργεί για το σήμερα.

Η έμπρακτη έγνοια για τους γύρω διαρκώς, η ευθύτητα και η ειλικρίνεια, το θάρρος της γνώμης και ο σεβασμός κάθε διαφορετικής άποψης, είτε συμφωνεί κανείς μ αυτήν είτε διαφωνεί είναι μέσα στη βασική ταυτότητα, που ξεχωρίζει έναν αριστερό Πολίτη. Η υπεράσπιση αυτής της ταυτότητας, που έγινε στο παρελθόν από χιλιάδες αριστερούς με τίμημα τη ζωή τους, την ευτυχία τους και την υγεία τους είναι επίσης Καθήκον του αριστερού πολίτη. Αν αυτά τα δύσκολα δεν είναι  αριστερά και δεν είναι οι αριστεροί τότε δεν υπάρχει αριστερά και δεν υπάρχουν αριστεροί.

Σήμερα η ελληνική αριστερά βρίσκεται πιο κοντά στο κατώφλι της εξουσίας με εκλογές από ποτέ άλλοτε. Ταυτόχρονα, όμως βρίσκεται και στο κατώφλι της αναμέτρησης με τον εαυτό της. Επειδή όλος αυτός ο χώρος, που καθένας αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός είναι πιθανό να κληθεί να διαχειριστεί την αυριανή διακυβέρνηση της χώρας. Και από τη διαχείριση αυτή δεν θα κριθούν άτομα και συμφέροντα. Θα κριθεί το μέλλον του ελληνικού λαού για πολλά χρόνια, αλλά και κάτι πολύ σημαντικό επίσης: Η ταυτότητα και κατά συνέπεια η ύπαρξη της αριστεράς. 

Επειδή μια διαχείριση της εξουσίας χωρίς την Ηθική της αριστεράς, χωρίς τις αξίες που δημιούργησαν την αριστερά, θα είναι βλαβερή και για τον τόπο και για την αριστερά την ίδια. Ήδη η ιδέα της έχει απαξιωθεί εξ αιτίας του σφετερισμού της από το ΠΑΣΟΚ  και τις ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίες.

Ήδη μέσα στους κόλπους της ελληνικής αριστεράς υπάρχουν φαινόμενα ανθρώπων και σχημάτων, που ανυπομονούν για την εξουσία περισσότερο παρά για την διακυβέρνηση από μια Ηθική Αριστερά. Και στη συνείδηση αρκετών αριστερών υπάρχει το ερώτημα: Αριστερά ή Εξουσία; Επειδή μια διακυβέρνηση που θα είναι άσκηση εξουσίας χωρίς τις αριστερές αξίες δεν θα είναι αριστερή διακυβέρνηση. Θα είναι άλλη μία και ίσως η κύκνεια μετά το ΠΑΣΟΚ κακοποίηση της αριστεράς σαν ιδέα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, και όσοι σκέφτεται να συμπαρατάξει μαζύ του πρός μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση της χώρας, οφείλει στο όνομα της Αριστερής ιδεολογίας να βάλει στον εαυτό του το υπαρκτό δίλημμα: Αριστερά ή Εξουσία; Και να απαντήσει ειλικρινά. Γιατί δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του. Εκπροσωπεί περισσότερο εκατομμύρια νεκρούς και μια ιστορία.

Πιο επικινδυνοι

Πιο επικινδυνοι και απο τους πολιτικους ειναι οι απολιτικοι,που θελουν να γινουν πολιτικοι.