Antoni Józef Lanckoroński
Antoni Józef Lanckoroński herbu Zadora (ur. 1760, zm. 1830) – rotmistrz Kawalerii Narodowej w 1788, poseł na sejm 1780, 1782, 1786 oraz Sejm Wielki, członek Komisji Edukacji Narodowej i Towarzystwa Przyjaciół Konstytucji w 1791, we władzach insurekcji kościuszkowskiej w 1794. Od 1805 austriacki szambelan, a od 1808 tajny radca w Galicji, w latach 1825-1829 marszałek sejmu galicyjskiego, wolnomularz loży „Pod Trzema Hełmami na Wschodzie Krakowa” od 1781[1].
| |
 Zadora | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Apolonia z d. Morsztyn |
| Żona |
Ludwika z d. Rzewuska |
| Dzieci |
Ludwik Maciej Lanckoroński, Karol Michał Lanckoroński, Kazimierz Wincenty Lanckoroński, Anna Apolonia Lanckorońska |
| Odznaczenia | |
   
| |
Posiadał polskie Order Orła Białego (1791) oraz Order Świętego Stanisława (1780), austriacki Order Złotego Runa (1817)[1] i duński Krzyż Wielki Orderu Danebroga (1815)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jerzy Kowecki: Lanckoroński Antoni Józef h. Zadora, przydomek z Brzezia. [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVI (1971) [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-11-12].
- ↑ Ridder-Ordenerne. „Kongelig Dansk Hof- og Stats- Calender for aar 1829”. s. 9. (duń.).