Henryka Bochniarz
Henryka Teodora Bochniarz z domu Kamecka[1] (ur. 29 października 1947 w Świebodzinie) – polska ekonomistka i polityk. W 1991 minister przemysłu i handlu. Od 1999 do 2019 prezydent organizacji pracodawców Konfederacja Lewiatan, od 2019 przewodnicząca Rady Głównej tej organizacji, współzałożycielka Kongresu Kobiet, kandydatka na urząd prezydenta RP w wyborach w 2005.
 Henryka Bochniarz (2018) | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 października 1947 |
|---|---|
| Minister przemysłu i handlu | |
| Okres |
od 31 sierpnia 1991 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Andrzej Lipko (p.o.) |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujRodzina i wykształcenie
edytujJej pochodzącą z Wołynia matkę w trakcie II wojny światowej wywieziono na roboty przymusowe do Niemiec. Ojciec był powstańcem warszawskim, więziono go m.in. w KL Gusen. Rodzice poznali się w obozie przejściowym w Niemczech. Po wojnie zamieszkali w Świebodzinie, wkrótce przenieśli się do Zielonej Góry[2].
Po maturze w Liceum Ogólnokształcącym nr 7 w Zielonej Górze ukończyła studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Uzyskała następnie stopień doktora nauk ekonomicznych, została także certyfikowanym doradcą ds. zarządzania (Certified Management Consultant)[3].
Działalność zawodowa i polityczna
edytujPracowała jako nauczyciel akademicki, w latach 1971–1990 pozostawała zatrudniona w Instytucie Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego (IKCHZ). Była stypendystką Programu Fulbrighta, a w latach 1985–1987 wykładała na University of Minnesota. W latach 1978–1990 należała do PZPR. Była m.in. I sekretarzem POP w IKCHZ[4].
W 1991 krótko pełniła funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych. Od 31 sierpnia do 23 grudnia 1991 sprawowała urząd ministra przemysłu i handlu w gabinecie Jana Krzysztofa Bieleckiego.
Po odejściu z rządu zajęła się działalnością gospodarczą. Założyła i została prezesem zarządu jednej z pierwszych w Polsce firm doradczych „Nicom Consulting”. Współtworzyła Stowarzyszenie Doradców Gospodarczych w Polsce, w okresie od czerwca 1996 do października 1999 pełniła funkcję prezesa Polskiej Rady Biznesu. W styczniu 1999 założyła i została prezydentem Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan (przemianowanej następnie w Konfederację Lewiatan). Działała w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych, współtworzyła Komitet Dobrych Praktyk.
Zasiadała w szeregu rad nadzorczych spółek prawa handlowego (tj. Commercial Union, TVN, Lukas Bank, Agora, TP S.A., Fiat Auto Poland i Unicredit). Zasiadła też w radach nadzorczych przedsiębiorstw Orange Polska oraz Fiat Chrysler Automobiles Poland.
4 czerwca 2005 ogłosiła swój start w wyborach prezydenckich jako bezpartyjna kandydatka z poparciem Partii Demokratycznej. Poparcia udzieliły jej także m.in. Młode Centrum oraz PKPP „Lewiatan”. Jej sztab wyborczy został zarejestrowany 14 lipca. W I turze wyborów uzyskała 188 598 głosów (1,26%), zajmując siódme miejsce[5]. Przed II turą ogłosiła swoje poparcie dla kandydatury Donalda Tuska[6].
W czerwcu 2006 została wiceprezesem zarządu Boeing International na Europę Środkową i Wschodnią. Funkcję tę pełniła do grudnia 2014[7].
W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał ją w skład Narodowej Rady Rozwoju[8]. W październiku 2015 z ramienia Konfederacji Lewiatan został członkinią nowo powstałej Rady Dialogu Społecznego[9]. W 2017 sprawowała funkcję przewodniczącej tego gremium.
W 2019 zakończyła pełnienie funkcji prezydenta Konfederacji Lewiatan, została natomiast przewodniczącą Rady Głównej tej organizacji[10]. W 2021 otworzyła Akademię Liderek Henryki Bochniarz[11].
Działalność społeczna i publicystyczna
edytujObjęła funkcję jednego z ośmiu wiceprezydentów BUSINESSEUROPE[12], największej organizacji zrzeszającej pracodawców w Unii Europejskiej. Od 2000 przewodniczy Polsko-Japońskiemu Komitetowi Gospodarczemu. Była członkinią m.in. Enterprise Policy Group, powołanej w 2000 przez Komisję Europejską grupy doradczej ds. polityki gospodarczej Unii Europejskiej. Brała także udział w pracach BIAC (The Business and Industry Advisory Committee), organizacji doradczej przy OECD, a także w grupie doradczej Banku Światowego.
Jest autorką publikacji z zakresu makro- i mikroekonomii oraz artykułów prasowych dotyczących aktualnych problemów społeczno-gospodarczych. W 2003 napisała (wspólnie z Jackiem Santorskim) książkę Bądź sobą i wygraj – 10 podpowiedzi dla aktywnej kobiety. Weszła w skład rady patronackiej magazynu „Liberte!”. W 2019 nakładem Konfederacji Lewiatan wydano antologię tekstów i wywiadów Henryki Bochniarz pt. Najważniejsze się nie lenić!, podsumowującą trzy dekady działalności publicznej.
Objęła funkcję wiceprezesa zarząd Fundacji Sztuki im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. Przez dziesięć lat była współfundatorką Nagrody Literackiej „Nike” dla najlepszej książki roku. Zaangażowała się w działalność ruchu społecznego Kongres Kobiet, została członkinią i przewodniczącą rady programowej powołanego na jego bazie stowarzyszenia[13]. Weszła w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[14].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Odznaczenia państwowe
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2014)[15][16]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2004)[17]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1998)[18]
- Złota i Srebrna Gwiazda Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia, 2010)[19]
- Nagrody i wyróżnienia
Jest laureatką Nagrody Kisiela z 1998, nagrody miesięcznika „Pani” – Inwestycja Serc (2000) za działalność społeczną, nagrody „Stylu Życia” (2002) za styl prowadzenia mediacji. W 2003 otrzymała nagrodę im. Andrzeja Bączkowskiego za szczególny wkład w rozwój dialogu społecznego w Polsce i działania ponad podziałami politycznymi, którą przeznaczyła na utworzenie fundacji „Prymus” działającej na rzecz edukacji dzieci wiejskich. Wyróżniona tytułem „Kobieta Sukcesu Warmii i Mazur” przyznawanym przez Międzynarodowe Forum Kobiet w Olsztynie (2005).
W 2008 została laureatką nagrody Galeria Chwały Polskiej Ekonomii, wyróżnienia przyznawanego przez jury wytypowane przez „Manager Magazin”, PKPP Lewiatan, SGH i Akademię Leona Koźmińskiego. W 2012 znalazła się na liście 50 najbardziej wpływowych Polaków tygodnika „Wprost”. W 2014 tygodnik „Newsweek” umieścił ją w rankingu 10 najbardziej wpływowych kobiet w Polsce[20].
W 2019 uhonorowana Nagrodą za Odważne Myślenie im. Barbary Skargi[21].
Życie prywatne
edytujJest zamężna ze Zbigniewem Bochniarzem (wykładowcą akademickim). Ma dwoje dzieci.
Przypisy
edytuj- ↑ Joanna Cieśla: Parytetki. Z kobietą za pan brat. polityka.pl, 6 stycznia 2010. [dostęp 2011-09-15].
- ↑ Dwa zapachy miasta – Henryka Bochniarz w Zielonej Górze. gazeta.pl, 4 września 2005. [dostęp 2011-03-02].
- ↑ Henryka Bochniarz. weforum.org. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Artur Dmochowski. Pierwsza dama biznesu III RP. „Gazeta Polska”, 1 lutego 2012.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2011-03-02].
- ↑ Henryka Bochniarz. gazetapodatnika.pl, 21 marca 2008. [dostęp 2011-03-02].
- ↑ Henryka Bochniarz odchodzi z Boeing International. bochniarz.pl, 16 grudnia 2014. [dostęp 2021-05-14].
- ↑ Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
- ↑ Prezydent powołał Radę Dialogu Społecznego. prezydent.pl, 22 października 2015. [dostęp 2015-10-23].
- ↑ Po 20 latach Henryka Bochniarz przestaje być szefową Lewiatana. Zastępuję ją Maciej Witucki. businessinsider.com.pl, 27 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-09].
- ↑ Akademia Liderek Henryki Bochniarz. akademialiderek.com. [dostęp 2022-05-19].
- ↑ Henryka Bochniarz wiceprezydentem BUSINESSEUROPE. gazetaprawna.pl, 21 listopada 2014. [dostęp 2015-01-09].
- ↑ Rada Programowa. stowarzyszeniekongreskobiet.pl. [dostęp 2019-07-09].
- ↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 923).
- ↑ Podziękowanie za zasługi w umacnianiu wolności. prezydent.pl, 11 listopada 2014. [dostęp 2014-11-11].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 marca 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 34, poz. 595).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 marca 1998 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1998 r. nr 14, poz. 212).
- ↑ Działalność: inne. bochniarz.pl. [dostęp 2015-01-09].
- ↑ Ranking najbardziej wpływowych kobiet w Polsce. newsweek.pl, 7 września 2014. [dostęp 2015-01-09].
- ↑ Nagrody Lewiatana 2019 dla Akszak-Okińczyc, Grycanów, Haładyja i Bochniarz. wzp.org.pl, 28 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-09].
Bibliografia
edytuj- Henryka Bochniarz w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2011-03-02].