Most Esperanto w Bydgoszczy

Most Esperanto w Bydgoszczymost wantowy nad Brdą w Bydgoszczy przeznaczony dla ruchu pieszego i rowerowego.

Most Esperanto w Bydgoszczy
{{{alt zdjęcia}}}
Widok od wschodu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Podstawowe dane
Przeszkoda

rz. Brda

Długość

78,0[1] m

Szerokość:
• całkowita


4,3 m

Dopuszczalna masa pojazdu:

5 t

Liczba przęseł

3

Rozpiętość przęseł

8 + 50 + 8

Data budowy

1979

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most Esperanto w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Most Esperanto w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Most Esperanto w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′14″N 18°01′23″E/53,120556 18,023056
Most Esperanto
Pomost
Jesienią
O zachodzie słońca
Na moście
Schody
Zimą
Nocą

Lokalizacja

edytuj

Most znajduje się w pobliżu ulicy Krakowskiej łącząc osiedla: Skrzetusko i Babia Wieś, gdzie zlokalizowana jest hala widowiskowo-sportowa „Łuczniczka”. W sąsiedztwie przeprawy znajduje się przystanek Tramwaju Wodnego „Łuczniczka”.

Historia

edytuj

W okresie powojennym, do 1964[2] względnie 1970 roku[3] (daty otwarcia w sąsiedztwie drogowego mostu Pomorskiego) funkcjonowała przeprawa promowa, którą w godzinach 5.00-19.00 obsługiwał Albert Manikowski, pobierając opłatę za przewóz w wysokości 15 groszy[4]. W 1977 roku Bydgoskie Biuro Projektowo-Badawcze Budownictwa Przemysłowego opracowało projekt kładki dla pieszych, którą zrealizowało dwa lata później Bydgoskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego. Uroczyste otwarcie kładki nastąpiło 22 lipca 1979 roku[1].

W latach 1992–1993 wykonano remont częściowy obiektu[1]. Kolejny kapitalny remont zrealizowano w latach 2022-2023[5][6].

Dane techniczne

edytuj

Most wykonano w konstrukcji stalowej, podwieszanej. Konstrukcję nośną stanowią trzyprzęsłowe dźwigary podwieszone linami do pylonów opartych na betonowych podporach. Długość całkowita wynosi 78 m, a szerokość 4,25 m, z tego szerokość przejścia 3,4 m. Przestrzeń żeglugowa pod obiektem wynosi 5,4 × 45 m[1].

Przeprawa mieści chodnik dla pieszych i rowerzystów z nawierzchnią drewnianą o nośności 5 t. Obiektem dysponuje Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w Bydgoszczy[1].

3 października 2012 r. Rada Miasta Bydgoszczy nadała przeprawie nazwę „most Esperanto[7]. Podkreślono w ten sposób rolę, jaką w ruchu Esperanto pełni Bydgoszcz. Struktury ruchu esperanckiego istnieją w Bydgoszczy od 1908 roku. W mieście (w pobliżu mostu) działa Międzynarodowe Studium Turystyki i Kultury, gdzie językiem wykładowym jest m.in. język esperanto. Nazwa mostu symbolizuje również łączenie języków i kultur.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.
  2. Uchwała LXII/1308/14 Rady Miasta Bydgoszczy w sprawie nadania nazwy nabrzeżu rzeki Brdy (nabrzeże Manikowskich)
  3. Maciej Kulesza "Pan, który łodzią przeprawiał ludzi przez rzekę" podaje, że przeprawa funkcjonowała od 1945 do 1969
  4. zdjęcie przeprawy z 1959
  5. Otwieramy dla pieszych kładkę Esperanto [online], Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w Bydgoszczy, 19 stycznia 2023 [dostęp 2023-03-30].
  6. Kładka Esperanto w Bydgoszczy otwarta. Ale bez podjazdów dla wózków i rowerów
  7. http://www.bip.um.bydgoszcz.pl/binary/664_tcm30-130260.pdf dostęp 13-03-2013.

Bibliografia

edytuj
  • Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.