Wojna saudyjsko-jemeńska

Wojna saudyjsko-jemeńska – konflikt zbrojny toczący się w 1934 pomiędzy Arabią Saudyjską a Królestwem Jemenu.

Wojna saudyjsko-jemeńska

Czas	1934 - 20 maja 1934
Miejsce	Jemen, Arabia Saudyjska
Przyczyna	roszczenia terytorialne Arabii Saudyjskiej względem Jemenu
Wynik	Traktat z Taif
Strony konfliktu
Arabia Saudyjska Wielka Brytania Królestwo Jemenu
Dowódcy
Abd al-Aziz ibn Su’ud Jahja Muhammad Hamid ad-Din
Straty
łącznie zginęło 2100 osób łącznie zginęło 2100 osób
brak współrzędnych

Tło konfliktu

Abd al-Aziz ibn Su’ud (założyciel Arabii Saudyjskiej) został mianowany władcą Nadżdu, a w 1925 narzucił Królestwu Hidżazu unię z Sułtanatem Nadżdu. W taki sposób w 1926 powstało Królestwo Nadżdu i Hidżazu. Większość granic nie zostało jednak wyznaczonych podczas traktatu. W 1932 Królestwo Nadżdu i Hidżazu zostało przemianowane w Królestwo Arabii Saudyjskiej.

Konflikt

Wojna rozpoczęła się, gdy Arabia Saudyjska zaczęła powiększać swoje terytorium kosztem obszarów kontrolowanych przez Królestwo Jemenu, należących do Wielkiego Jemenu (Asir i Nadżran). Wojnę wywołał emir al-Idrissi, który odwołał swoją wcześniejszą deklarację wierności ibn Su’udowi i uciekł do Jemenu, by dołączyć tam do imama Jahji. Delegacja pokojowa wysłana przez króla Arabii Saudyjskiej została uwięziona przez imama. Członkiem delegacji był także syn ibn Su’uda. Wtedy Jahja wypowiedział słynne zdanie: Kto jest Beduinem, który stawia wyzwanie dziewięćsetletnim rządom mojej rodziny? Jemen zaatakował wówczas Arabię Saudyjską i przejął Nadżran.

Na wieść o tym wydarzeniu ibn Su’ud wsparty przez Brytyjczyków wysłał wojsko wyposażone w nowoczesne karabiny oraz pojazdy i szybko zdobył wybrzeże, grożąc okupacją przez Royal Navy portu w Al-Hudajdzie i bombardowaniem Sany.

Następstwa

Wojna oficjalnie zakończyła się 20 maja 1934 roku wraz z podpisaniem traktatu z Taif między ibn Su’udem a Imamem Jahja. Arabia Saudyjska miała otrzymać krainy Asir i Nadżran.