gospodarz
gospodarz (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba przyjmująca gości
- (1.2) roln. rolnik posiadający własne gospodarstwo
- (1.3) pot. właściciel domu, lokalu, mieszkania, stancji, pokoju lub pensjonatu przeznaczonego na wynajem
- (1.4) adm. osoba sprawująca opiekę nad budynkiem mieszkalnym
- (1.5) biol. organizm żywy, na którym żyje pasożyt; zob. też gospodarz (biologia) w Wikipedii
- (1.6) sport. klub sportowy na którego obiekcie rozgrywane są zawody
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) 2. os. lp rozk. od: gospodarzyć
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gospodarz gospodarze dopełniacz gospodarza gospodarzy / rzad. gospodarzów[1] celownik gospodarzowi gospodarzom biernik gospodarza gospodarzy / rzad. gospodarzów narzędnik gospodarzem gospodarzami miejscownik gospodarzu gospodarzach wołacz gospodarzu gospodarze
- przykłady:
- (1.2) Gospodarz zaorał swoje pole.
- (1.5) Gospodarzem dla bakteriofaga T7 jest bakteria z gatunku Escherichia coli.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) rolnik, reg. (Śląsk) bamber[2], reg. (Śląsk) gazda, reg. (Śląsk) siedlok, reg. (Poznań) bałor[2], reg. (Poznań) bamber[2]
- (1.4) gospodarz domu, dozorca; pot. cieć
- (1.5) żywiciel
- antonimy:
- (1.1) gość
- (1.2) parobek
- (1.3) najemca, klient, gość
- (1.4) lokator
- (1.5) pasożyt
- (1.6) gość
- hiperonimy:
- (1.3) właściciel
- hiponimy:
- (1.2) gazda
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gospodarstwo n, gospoda ż, gospodarka ż, gosposia ż, gospodarzenie n, gospodarowanie n, gospodarność ż, zagospodarowywanie n, zagospodarowanie n, wygospodarowywanie n, wygospodarowanie n
- czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk., zagospodarowywać ndk., zagospodarować dk., wygospodarowywać ndk., wygospodarować dk.
- przym. gospodarski, gospodarczy, gospodarny
- przysł. gospodarnie, gospodarczo, gospodarsko
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) host; (1.3) landlord; (1.5) host
- bułgarski: (1.1) домакин m; (1.2) земеделец m; (1.3) домакин m; (1.4) домакин m; (1.5) гостоприемник m; (1.6) домакин m
- chiński standardowy: (1.3) 东 (dōng)
- czeski: (1.5) hostitel m
- duński: (1.1) vært n; (1.3) vært n; (1.4) vicevært n; (1.5) vært n
- esperanto: (1.1) gastiganto; (1.3) dommastro
- francuski: (1.1) hôte; (1.2) fermier m; (1.3) maître de maison
- hiszpański: (1.1) anfitrión m; (1.2) granjero m, agricultor m; (1.5) huésped m
- karpatorusiński: (1.1) ґазда
- kataloński: (1.1) amfitrió m
- łotewski: (1.2) saimnieks m; (1.3) saimnieks m; (1.5) saimnieks m
- niemiecki: (1.1) Wirt m; (1.2) Bauer m; (1.4) Hausmeister m; (1.5) Wirt m
- nowogrecki: (1.5) ξενιστής m
- portugalski: (1.5) hospedeiro m
- rosyjski: (1.1) хозяин m; (1.2) крестьянин m; (1.5) хозяин m
- tybetański: (1.1) ཁྱིམ་པ
- ukraiński: (1.1) господар m; (1.2) селянин m; (1.5) хазяїн m
- wilamowski: (1.2) wiyt m, wjȳt m, wjyt m, wjȳt m
- źródła:
- ↑ Hasło „gospodarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 54.