Podobna pisownia Podobna pisownia: karnawal
 
brazylijski karnawał (1.3)
wymowa:
IPA[karˈnavaw], AS[karnavau̯] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) okres od święta Trzech Króli (albo od Bożego Narodzenia, albo od Nowego Roku) do Środy Popielcowej, w czasie którego urządzane zabawy, bale, maskarady i pochody[1][2][3][4]; zob. też karnawał w Wikipedii
(1.2) zabawy w czasie karnawału (1.1)[3]
(1.3) w krajach Ameryki Łacińskiej i Południowej pochody i masowe zabawy pod koniec karnawału (1.1) na ulicach miast
odmiana:
przykłady:
(1.1) Minęła jesień, minął zwykłą koleją rzeczy adwent, nastąpił karnawał[5].
(1.1) (…) do końca karnawału nie mam już jednego wieczoru wolnego, jednej nocy, którą mógłbym paniom poświęcić (…)[6].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mięsopust, przyzapuście, podkoziołek, zapusty
(1.2) festiwal, fiesta
antonimy:
(1.1) post
hiperonimy:
(1.1) okres
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) ostatki
wyrazy pokrewne:
rzecz. karnawałowicz m, karnawałowiczka ż, karnawałowanie n, karnawałowość ż
czas. karnawałować ndk., nakarnawałować się, przekarnawałować, rozkarnawałować się
przym. karnawałowy
przysł. karnawałowo
związki frazeologiczne:
po karnawale bodaj w kryminale[potrzebne źródło]
etymologia:
(1.1) franc. carnaval[1][7] < wł. carnevale[2][7]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Hasła karnawał, mięsopust w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
  3. 3,0 3,1   Hasło „karnawał” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927.
  4.   Hasło „karnawał” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. Eliza Orzeszkowa, Wesoła teorya i smutna praktyka
  6. Michał Bałucki, Dom otwarty
  7. 7,0 7,1 Hasło „karnawał” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.