kronika

kronika (język polski)

kronika (1.1) wydana drukiem

wymowa:

IPA: [ˈkrɔ̃ɲika], AS: [krõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. rodzaj księgi, w której wydarzenia prezentowane są zwykle w porządku chronologicznym; zob. też kronika w Wikipedii

(1.2) liter. odmiana felietonu, cykliczny utwór publicystyczno-dziennikarski, rejestrujący bieżące wydarzenia społeczno-obyczajowe, kulturalne, towarzyskie wraz z odautorskim komentarzem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kronika	kroniki
dopełniacz	kroniki	kronik
celownik	kronice	kronikom
biernik	kronikę	kroniki
narzędnik	kroniką	kronikami
miejscownik	kronice	kronikach
wołacz	kroniko	kroniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kronika klasztorna / średniowieczna / rodzinna

(1.2) kronika miejska / wydarzeń

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronikarz m, kronikarka ż, kronikarstwo n

przym. kronikarski

związki frazeologiczne:

chodząca kronika • żywa kronika

etymologia:

niem. Chronik, franc. chronique < łac. chronica < gr. χρονικός < gr. χρόνος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chronicle
• baskijski: (1.1) kronika; (1.2) kronika
• bułgarski: (1.1) хроника ż; (1.2) хроника ż
• chorwacki: (1.1) kronika ż
• czeski: (1.1) kronika ż
• duński: (1.2) kronik w, aviskronik w
• esperanto: (1.1) kroniko
• galicyjski: (1.1) crónica ż
• hiszpański: (1.1) crónica ż
• kataloński: (1.1) crònica ż
• litewski: (1.1) kronika ż
• niemiecki: (1.1) Chronik ż
• plautdietsch: (1.1) Chronik ż
• szwedzki: (1.1) krönika w
• węgierski: (1.1) krónika; (1.2) krónika
• włoski: (1.1) cronaca ż; (1.2) cronaca ż

źródła:

kronika (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) liter. kronika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronikari

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kronika (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. kronika

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kronika	kroniky
dopełniacz	kroniky	kronik
celownik	kronice	kronikám
biernik	kroniku	kroniky
wołacz	kroniko	kroniky
miejscownik	kronice	kronikách
narzędnik	kronikou	kronikami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronikář, kronikářka, kronikářství

przym. kronikářský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kronika (esperanto)

morfologia:

kronik•a

wymowa:

IPA: /kroˈnika/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) med. chroniczny, przewlekły

(1.2) kronikarski

odmiana:

(1.1-2)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	kronika	kronikaj
akuzativo	kronikan	kronikajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) longedaŭra, longdaŭra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.2) rzecz. kroniko, kronikisto

(1.2) czas. kroniki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kronika (język litewski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. kronika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kronika (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kronika – dawna księga opisująca wydarzenia w porządku czasowym

(1.2) kronika – zapis w porządku czasowym zdarzeń dotyczące rodziny, klasy, instytucji, organizacji itp.

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Dalimilova kronika → Kronika Dalimila • Anonymova kronika → Gesta Hungarorum

synonimy:

(1.1) letopis

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronikárstvo n, kronikár m, kronikárka ż

przym. kronikársky

przysł. kronikársky

związki frazeologiczne:

čierna kronika • živá kronika

etymologia:

uwagi:

źródła: