płoć

płoć (język polski)

płocie (1.1)

wymowa:

IPA: [pwɔt͡ɕ], AS: [pu̯oć]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) icht. Rutilus rutilus Linnaeus, niewielka srebrzysta ryba eurazjatycka; zob. też płoć w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	płoć	płocie
dopełniacz	płoci	płoci
celownik	płoci	płociom
biernik	płoć	płocie
narzędnik	płocią	płociami
miejscownik	płoci	płociach
wołacz	płoci	płocie

przykłady:

(1.1) Od małego pragnąłem złowić olbrzymiego szczupaka, jednak zawsze łapałem małe płocie.

(1.1) Narybek płoci żywi się planktonem skorupiakowym.

składnia:

kolokacje:

(1.1) behawior / habitat / głowa / grzbiet / narybek / odżywianie / płetwa / populacja / rozród / tarlisko / występowanie / żerowisko płoci • ryba płoć • łowić płocie

synonimy:

(1.1) war. płotka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ryba

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. płotka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *plotь

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Ryby

niepoprawne jest mówienie „łowić płoć”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) roach
• francuski: (1.1) gardon m
• niemiecki: (1.1) Plötze ż
• norweski (bokmål): (1.1) mort
• szwedzki: (1.1) mört w
• ukraiński: (1.1) плітка ż
• włoski: (1.1) rutilo m

źródła: