Wikisłownik

romantyzm

romantyzm (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [rɔ̃ˈmãntɨsm̥], AS: [rõmãntysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. szt. epoka w historii sztuki i literatury, trwająca od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku, charakteryzująca się zainteresowaniem sferą indywidualnych uczuć, kulturą ludową i historią, zaprzeczająca racjonalizmowi, głosząca swobodę twórczą i odrzucająca sztywne kanony klasycyzmu; zob. też romantyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikromantyzmromantyzmy
dopełniaczromantyzmuromantyzmów
celownikromantyzmowiromantyzmom
biernikromantyzmromantyzmy
narzędnikromantyzmemromantyzmami
miejscownikromantyzmie[1]romantyzmach
wołaczromantyzmie[1]romantyzmy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) epoka romantyzmu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. romantyczność ż, romantyka ż, romantyk mos, romantyczka ż
przym. romantyczny
przysł. romantycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. romantisme < łac. romanticus lub łac. romanus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.
  2. ↑ Stanisław Makowski, Romantyzm, WSiP, Warszawa 1995, s. 15.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=romantyzm&oldid=7676460”