systematyka

systematyka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsɨstɛ̃ˈmatɨka], AS: [systẽmatyka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na 3 syl.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziedzina/poddziedzina jakiejś nauki zajmująca się klasyfikowaniem jej przedmiotów i pojęć

(1.2) układ (system) przedmiotów lub pojęć danej nauki

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	systematyka	systematyki
dopełniacz	systematyki	systematyk
celownik	systematyce	systematykom
biernik	systematykę	systematyki
narzędnik	systematyką	systematykami
miejscownik	systematyce	systematykach
wołacz	systematyko	systematyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

systematyka organizmów • systematyka języków • systematyka związków chemicznych

synonimy:

(1.1-2) taksonomia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. system m, systematyk m, systematyzacja ż, systematyzowanie n, usystematyzowanie n

czas. systematyzować ndk., usystematyzować dk.

przym. systematyczny

przysł. systematycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) systematics; (1.2) systematics
• francuski: (1.1) systématique ż
• kaszubski: (1.1) systematika ż
• niemiecki: (1.1) Systematik ż
• ukraiński: (1.1) систематика ż; (1.2) систематика ż
• włoski: (1.1) sistematica ż

źródła: