Beata Habrzyk
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1955 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Beata Habrzyk po mężu Podobińska (ur. 13 kwietnia 1955 w Siemianowicach Śląskich[1]) – polska lekkoatletka, specjalistka pchnięcia kulą, wielokrotna mistrzyni Polski.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Zdobyła mistrzostwo Polski w pchnięciu kulą na otwartym stadionie w 1977, 1978 i 1979, wicemistrzostwo w 1975 oraz brązowe medale w 1974, 1976 i 1981. Była również trzykrotną finalistką mistrzostw Polski w rzucie dyskiem[2]. Była halową mistrzynią Polski w pchnięciu kulą w 1974, 1977, 1978 i 1979 oraz wicemistrzynią w 1975.
Zajęła 6. miejsca w finałach Pucharu Europy w 1977 w Helsinkach i Pucharu Europy w 1979 w Turynie[1]. Była trzecia w Pucharze Narodów w 1978 w Tokio[3].
W latach 1974-1978 startowała w jedenastu meczach reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwycięstwa indywidualne[4].
Jest byłą halową rekordzistką Polski juniorów w pchnięciu kulą – 16,46 m osiągnięty 24 lutego 1974 w Katowicach[5].
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| pchnięcie kulą | 13 maja 1979, Zabrze | 19,10[8] |
| pchnięcie kulą (hala) | 1979 | 17,90 |
| rzut dyskiem | 20 maja 1979, Zabrze | 55,92 |
Była zawodniczką Piasta Gliwice i Górnika Zabrze.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 248. ISBN 83-902509-0-X.
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 194-196 i 210-211. ISBN 978-83-934369-0-3.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Historia spotkań międzypaństwowych reprezentacji Polski, Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, maj 1979, s. 164.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Historia spotkań międzypaństwowych reprezentacji Polski, Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, maj 1979, s. 11.
- ↑ Halowe rekordy Polski [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 203, 207 i 289. ISBN 83-902509-0-X.
- ↑ Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], old.pzla.pl [dostęp 2021-01-23] (pol.).
- ↑ 5. wynik w historii polskiej lekkoatletyki Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.republika.pl [dostęp 2021-01-23] (pol.)..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Historia spotkań międzypaństwowych reprezentacji Polski, Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, maj 1979.
- Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011. ISBN 978-83-934369-0-3.
| Zimowe Mistrzostwa Polski w Lekkoatletyce | |
|---|---|
| Halowe Mistrzostwa Polski w Lekkoatletyce |
|