Pedro III od Aragona
Pedro III od Aragona (Valencia, 1239. - Villafranca del Panades, 11. novembar 1285. poznat i kao Pedro Veliki bio je aragonski kralj od 1276. kad mu je umro otac Jaime I i sicilijanski kralj od 1282. do svoje smrti 1285.[1]
| Pedro III od Aragona | |
|---|---|
| |
| Pedro III na minijaturi | |
| Aragonski kralj | |
| Vladavina | jul 1276. - 1285. |
| Prethodnik | Jaime I od Aragona |
| Nasljednik | Alfonso III od Aragona |
| Sicilijanski kralj | |
| Vladavina | 1282. - 1285. |
| Prethodnik | Karlo I Anžujski |
| Nasljednik | Jaime II od Aragona |
| Supruga | Constanza od Sicilije |
| Djeca | Alfonso III od Aragona Jaime II od Aragona Isabel Aragonska Federico II od Sicilije Violante Aragonska |
| Dinastija | Barcelona |
| Otac | Jaime I od Aragona |
| Majka | Violante od Ugarske |
| Rođenje | 1239. Valencia |
| Smrt | 1285 Villafranca del Panades |
Biografija
urediRođen je kao sin aragonskog kralja Jaimea I - Osvajača i Violante (kćeri ugarskog kralja. Još od 1243. je određen da bude prijestolonasljednik, godinu dana nakon očeva testamenta iz 1253. počeo je koristiti titulu krunski princ, a 1257. je postavljen za generalnog prokuratora.[1]
Na toj funkciji se istakao kao oštar protivnik anarhije i samovolje lokalnih plemića. Nakon posljednjeg testamenta svoga oca 1262. napisanog nakon smrti starijeg polubrata Alfonsa, dobio je Krunu Aragona (Kataloniju, Aragon i Valenciju, dok je njegov brat Jaime (Jaime II od Mallorce) dobio Baleare , Grofoviju Roussillon i Montpellier, što je silno razljutilo Pedra, ali se morao povinovati očevoj volji.[1]
Pedro se 1262. oženio sa Constanzom od Sicilije kćerkom Manfreda kralja Sicilije iz Dinastije Hohenstaufen, pa se zbog tog smatrao zakonitim pretendentom na sicilijanski tron.[2] Kad je 1282. izbila pobuna na Siciliji - poznata kao - Sicilijanska večernja, Pedro se iskrcao na otok i pomogao ustanicama, da protjeraju Anžuvince. Zatim se u Palermu okrunio za sicilijanskog kralja, usprkos tome što su papa Martin IV. i Gvelfi bili protiv toga.[2]
Ta njegova sicilijanska avantura nije primljena dobro ni u matičnoj Kruni Aragona, naročito u krugovima višeg plemstva i njihovoj Unión Aragonesa, koja ga je zbog tog prisilila da im da neke privilegije koje im je dao njegov otac - Fueros de Aragón (Aragonska prava), čak i da se odrekne nekih Kraljevskih prerogativa.[2]
Ljutiti papa Martin IV. pokrenuo je protiv njega Aragonski križarski rat pa je 1285. francuski kralj Philippe III krenuo vojskom na njega, ali ga je Pedro katastrofalno porazio. Ubrzo nakon tog je umro.[2]
Pedro je bio poznat po velikom stasu i fizičkoj snazi, njegovi nasljednici su također postali poznati vladari; Alfonso III od Aragona, Jaime II od Aragona i Federico II od Sicilije.[2]
Izvori
urediVanjske veze
uredi
| Prethodnik: | Aragonski kralj (1276. - 1285.) | Nasljednik: |
| Jaime I od Aragona | Alfonso III od Aragona |
| Prethodnik: | Sicilijanski kralj (1282. - 1285.) | Nasljednik: |
| Karlo I Anžujski | Jaime II od Aragona |