Türkçe

değiştir

Söyleniş

değiştir
IPA: [eʃec]
Heceleme: e·şek, Çoğul: e·şek·ler

Eski Türkçe eşek sözcüğünün kökeni tartışmalıdır. Türk dillerinde eski çağlardan beri kullanılır (eşgek). Orta Türkçede "eşgek ya da "eşyek" olarak görülür. Eski Kıpçakçada eşek olarak geçer. Bazı araştırmacılara göre Ermenice ēş (eşek) sözcüğünden alınmıştır. Ancak, birçok araştırmacı Türkçe eşek sözcüğünün gerek Ermenice ēş gerekse Sümerce ansǔ (anşu=eşek) sözcüğüyle birleştirilemeyeceği görüşündedir. Daha yaygın ve daha çok kabul gören görüşe göre, Türkçe "eşek" sözcüğü ile Halaçça äşgä (<äşgäk) ve Moğolca elçǰigen (elçigen) sözcüğü arasında ilişki vardır. Sözcüğün ya da (yoldaş + (g)ek küçültme eki) kökünden türediği öne sürülmektedir. Hint-Avrupa dillerindeki sözcükler (Rusça işak, Farsça aşak, eşek) Türkçeden alınmıştır.

eşek (belirtme hâli eşeği, çoğulu eşekler)

 
[1] Eşek
 
Vikipedi
eşek hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
  1. (atgiller) atgillerden, uzun kulaklı binek ve hizmet hayvanı, merkep, karakaçan, uzun kulaklı
    Arkadaşını böyle dar vakit eşeğin üstünde görünce koştu. - F. Baykurt
  2. (mecaz) kaba, yeteneksiz, inatçı kişi
  3. (halk ağzı) odun kesmek için kullanılan üç veya dört ayaklı sehpa
  4. (halk ağzı) duvar örme, sıva yapma vb. işlerde kullanılan dört ayaklı sehpa

Çekimleme

değiştir

Bilimsel adı

değiştir

Karşıt anlamlılar

değiştir

Üst kavramlar

değiştir

Yan kavramlar

değiştir

Alt kavramlar

değiştir

Sözcük birliktelikleri

değiştir

Türetilmiş kavramlar

değiştir

Benzer sözcükler

değiştir

Deyimler

değiştir

Çeviriler

değiştir

Kaynakça

değiştir

Atasözleri

değiştir

Gagavuzca

değiştir

Eski Türkçe äshäk

eşek

  1. (atgiller) eşek, merkep

Kırgızca

değiştir

eşek

  1. (atgiller) eşek, merkep

Türkmence

değiştir

eşek

  1. (atgiller) eşek, merkep

Kaynakça

değiştir
  • Eren, Hasan (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. Ankara: Kendi Yayını. ISBN 975-94 577-0-9.
  • Nişanyan Sözlük'te: eşek maddesi
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki