piat
piat
piat | singoƚare | pluraƚe |
---|---|---|
maschiƚe | piat | piati |
feminiƚe | piata | piate |
- sènẑa variaẑion de alteẑa
piat m (pl: piati)
- piàt
IPA: pjat
- (Agetivo) De'l latin volgar *plattus, de'l grèco antico πλατύς (platús, pian, piat).
- (Nòme) De'l vècio francexe plate, de'l latin medieval plata, de'l latin volgare *plat(t)us, de'l grèco antico πλατύς (platús, “largo, pian”).
Insepà; tandùo
- (2) pian
Tradusion
canbiaTradusion
canbiapiat m
De'l vècio francexe plate, de'l latin medieval plata, de'l latin volgare *plat(t)us, de'l grèco antico πλατύς (platús, “largo, pian”).
- Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 194
- manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.