hinne
hinne | haeyeme |
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje vî francike «hatjan» (haeyi, haire), pa assaetchance do francès «haine».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /hɛ̃n/ /hɛ̃ɲ/ /ɛ̃n/ /ɛːn/ (H prumrece)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /hɛ̃n/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
hinne | hinnes |
hinne femrin
- sintimint la k' on voet evi ene djin.
- I gn a todi yeu ene hinne etur zels — Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
- I nd a ene, di hinne, conte si fré! — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- Il a ene hinne conte ès vijhén — Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
- On voet l’ laide vindjince ki blawtêye.
Leu hinne si toize a leus amours !— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.35, “Battaye di Feumme !” (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîSipårdaedje do mot
candjîw. do Coûtchant, w. do Mitan, Basse Årdene
Omofoneye possibe
candjî/ɛ̃n/
- Hinne (aiwe)
- Inne (Inde) dins poye d' Inne, tchene d' Inne
- ayinne (del djambe)
- ene
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :