Judith Mason

Judith Mason, gebore as Judith Seelander Menge (10 Oktober 1938 – 28 Desember 2016), was 'n Suid-Afrikaanse kunstenares wat met olieverf, potlood, drukkuns en gemengde media gewerk het. Haar werk is ryk aan simboliek en mitologie, en vertoon 'n seldsame tegniese virtuositeit.

Judith Mason
Gebore	(1938-10-10)10 Oktober 1938 Pretoria
Sterf	28 Desember 2016 (op 78) Witrivier
Veld	Skildery, tekening, drukkuns en gemengde media
Werke	The Man Who Sang and the Woman Who Kept Silent(1998)

Lewe en werk

Judith Mason is in Pretoria gebore in 1938. Sy het aan die Universiteit van die Witwatersrand studeer en 'n BA-graad in beeldende kunste in 1960 behaal. Haar eerste solo-uitstalling was in 1964. Sy het kuns by verskeie universiteite en kunsskole gedoseer. 'n Paar van Mason se werke handel oor die gruweldade wat ontbloot is deur die Waarheid-en-versoeningskommissie. Sy sterf op 28 Desember 2016 by haar huis in Witrivier.

Haar vormingsjare het sy in noue aanraking met die veld deurgebring, waar sy goed vertroud geraak het met dier-, voël- en plantsoorte. Mason was 'n leerling van die Pretoria High School for Girls en het aan die Universiteit van die Witwatersrand gestudeer, waar sy in 1960 'n BA-graad in die skone kunste behaal het.

Haar vroeëre huwelik met ʼn argeoloog het haar kunswerk sterk beïnvloed. Sy het gevind dat fragmente en gebruiksartikels uit vroeëre beskawings 'n mens heelwat van die betrokke beskawing kon vertel. Ervaringe uit haar eie verlede het ook plek gekry in haar kuns en uit hulle bepaalde samehang het 'n indrukwekkende oorspronklikheid gegroei.

Mason skep nie uitermate baie kunswerke nie en is besonder krities oor haar eie werk, vandaar die tegniese presiesheid en fyn afwerking in haar kuns. Die belangrikste versamelings waarin haar kuns verteenwoordig word, is die Suid-Afrikaanse Nasionale Kunsmuseum in Kaapstad, die Hester Rupert-Kunsmuseum op Graaff-Reinet, die Witwatersrandse Universiteit, die Rembrandt-Stigting, die Johannesburgse Kunsmuseum en die Pretoriase Kunsmuseum.

Van 1964 tot 1982 het Mason maar 15 uitstallings gehou. In 1963 was Mason die naaswenner in 'n wedstryd met die tema "Arbeid" wat deur Galery 101 en UAT uitgeskryf is. In 1966 is haar werk by die Venesiese Biënnale en in 1971 by die Sao Paulo-Biënnale uitgestal.

Judith Mason se werk is baie indringend. Haar beelde en simbole hou gewoonlik met innerlike voorwerpe verband. Die voorwerpe wat sy in haar werk uitbeeld, wissel van strukture soos skedels, bene en fossiele tot sagter voorwerpe soos harte en fetusse. Twee aspekte van Mason se werk wat opval, is die godsdienstige simboliek en die sogenaamde "speelgoed" wat sy transformeer.

Sy vervorm graag Bybelverhale en mites sodat hulle 'n eietydse boodskap het of kommentaar op moderne tye lewer. Soms is haar werk eietydse ikone. "Speelgoed" plaas sy soms in vreemde, maar treffende kombinasies sodat hulle unieke betekenisse aanneem.

Sy maak gebruik van kontemporêre tegnieke en style soos collage ('n tegniek waarvolgens voorwerpe soos koerantuitknipsels op die skildervlak geplak word), frottage ('n tegniek waarvolgens die skilderdoek of papier oor 'n growwe oppervlak geplaas en gevryf word totdat die tekstuur van die voorwerp deurslaan; dit word dan as inspirasie vir 'n kunswerk gebruik), objet trouvé ('n gevonde voorwerp word as kunswerk uitgestal) en trompe l'oeil ('n naturalistiese styl) waarmee die toeskouer gekul word ten opsigte van die stollike werklikheid van die voorwerp). Terwyl Mason vroeër baie van aardse kleure gebruik gemaak het, het sy die laaste ruk van haar lewe gebruik gemaak van delikate kleure.

Bronnelys

• Katz, Dina: Judith Mason - an approach to her work. In: Lantern. Tydskrif vir Kennis en Kultuur. Jaargang 24, nr. 3, Maart 1975
• Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409591, volume 18, bl. 76