Diferencies ente revisiones de «Vitamina B2»

La '''riboflavina''' o '''vitamina B2''', llamada asina en primer instancia, contenía ensin dulda un amiestu de factores promotores del desenvolvimientu, unu de los cualos foi aislláu y resultó ser un [[pigmentu]] mariellu, al que dende 1935 denominóse-y '''riboflavina'''. La riboflavina sigue denominándose dacuando col nome de vitamina B2. La riboflavina pertenez al grupu de pigmentos mariellos fluorescentes llamaos [[flavina|flavinas]]. En 1879 foi afayáu un pigmentu mariellu verdosu na [[lleche]], pero'l so significáu [[bioloxía|biolóxicu]] nun s'entendió hasta 1932, cuando un grupu d'investigadores alemanes aislló la '''enzima mariella de Warburg''' de la [[lleldu]] y atoparon que'l material yera necesariu pa l'actividá d'una enzima respiratoria intracelular. La vitamina B2 ye un micronutriente con un rol clave nel caltenimientu de la salú de los animales. Ye'l componente principal de los cofactores FAD y FMN y per ende ye riquida por toles [[flavoproteína|flavoproteínas]], según pa una amplia variedá de procesos [[célula|celulares]]. Como otres vitamines del complexu B, xuega un papel importante nel [[metabolismu]] enerxéticu y ríquese nel metabolismu de [[Lípidu|lípidos]], [[carbohidratos]], [[proteínes]] y [[aminoácidos]]. Atópase a esgaya n'alimentos como [[lleche]], [[vexetales]] verdes, [[arroz]], etc.

La vitamina B2 ye una [[vitamina hidrosoluble]] de color mariellu, constituyida por un aníu deaniellu d'[[isoaloxazina]] dimetilado al que se xune'l [[ribitol]], un [[alcohol]] deriváu de la [[ribosa]]. Los trés aníosaniellos formen la isoaloxacina y el ribitol ye la cadena de 5 [[carbono]] na parte cimera.

La vitamina B2 ye necesaria pa la integridá de la [[piel]], les [[mucosa|mucoses]] y de forma especial pa la [[córnea]], pola so actividá oxigenadora, siendo imprescindible pa la bona visión. El so requerimientu amontar en función de les caloríes consumíes na dieta: a mayor consumu calóricu, mayor ye la necesidá de vitamina B2. Esta vitamina ye desaxeradamente importante pa la producción d'enerxía nel organismu. Otra de les sos funciones consiste en desintoxicar l'organismu de sustancessustancies nocives, amás de participar nel metabolismu d'otres vitamines. Como se mentó, les sos fontes naturales son les [[carne]]s y [[lácteolácteos]]s, [[cebera|ceberes]]es, [[lleldu|lleldos]] y [[vexetal|vexetales]]es verdes.

== TosicidáToxicidá ==

El consumu de Riboflavina per vía oral nun resulta tóxica, amás la so baxa solubilidá llinda l'absorción a nivel intestinal, polo que nun ye posible absorber cantidaes peligroses. Inclusive l'alministración de B2 en dosis inyectaes, nun ye perxudicial, una y bones l'escesu escretar na orina, coloreando la mesma con un tonu mariellu brillante.

Pa la síntesis de riboflavina a escala industrial, desenvolviéronse numberosos procesos biotecnológicosbioteunolóxicos, utilizando distintos microorganismos, ente los que pueden mentase fungos filamentosos y lleldos como ''Ashbya gossypii'', ''Cándida famata'' y ''Cándida flaveri'', y bacteries como ''Corynebacterium ammoniagenes'' o ''Bacillus subtilis''. Estos últimos microorganismos, fueron genéticamentexenéticamente modificaos p'amontar la producción de riboflavina, cuantimás pal usu de riboflavina nos procesos de fortificación d'alimentos. Por casu, en Corea del Sur, la compañía química BASF instaló una planta especializada na producción de riboflavina utilizando el'l fungu ''Ashbya gossypii'' (emparentáu con ''Saccharomyces cerevisieae'').

La riboflavina ye una vitamina de color mariellu y que a nivel industrial pue ser útil como colorante na producción d'alimentos, amás de fortificar los mesmos. Na Unión Europea, considérase un aditivu alimentarioalimenticiu dexáu ya identifícase pol códigu Y-101. La vitamina B2 atopar n'alimentos pa ñácaros, ceberes integrales, pastes, quesos procesaos, zusmios de frutes y productos lácteos arriquecíos cola vitamina, amás de ser llargamente usada en suplementos vitamínicos. Grandes cantidaes de riboflavina son de cutiu incluyíes en multivitamínicos, onde les dosis suelen entepasar los requerimientos d'un adultu, sicasí l'escesu, como se comentó, escretar na orina, que se torna más mariella tan solo unes poques hores dempués a la so ingestión. Per otra parte ye difícil incorporar la riboflavina na mayoría de los productos líquidos, por cuenta de la so baxa solubilidá n'agua. Polo quque'ell 5-fosfatu-riboflavina resulta una forma más costosa pero más soluble de la vitamina.

La riboflavina escretar de forma continua na orina, polo quque'ell so defectu ye relativamente común cuando'l so ingesta na dieta ye insuficiente ya innecesaria. Sicasí, el déficit de riboflavina suel acompañase cola falta d'otres vitamines. Esisten dos causes del defectu de riboflavina, la primaria, por un apurra desaparente na dieta y la secundaria, por mala absorción de la vitamina nel intestín o por una medría na escreción de la vitamina. La so falta xenera trestornos oculares, bucales y cutaneos, cicatrización lenta y fatiga. Otres condiciones qu'inducen la falta de riboflavina son les dietes non equilibraes, l'alcoholismu crónico, la diabetes, el hipertiroidismo, escesu d'actividá física, estaos febriles enllargaos, lactancia artificial, estrés, calor intenso y l'usu de delles drogues.

Estudios post-mortem en monos Reshus alimentaos con una dieta deficiente en riboflavina, reveló que cerca d'un terciu de la cantidá normal de riboflavina taba presente nel fégadu, lo cual indica'l sitiu d'almacenamientu de la vitamina en mamíferos. Estos signos clínicos de defectu de riboflavina son raramente reparaos en países desenvueltos. Sicasí, cerca de 28 millones d'Americanos presenten una etapa subclínica común, caracterizadacarauterizada por un cambéu nos índices bioquímicos (Ej. niveles amenorgaos n'en plasma de la glutation reductasa del eritrocito). Anque los efectosefeutos al llargu plazu del defectu subclínica de riboflavina son desconocíos, en neños esti defectu resulta nel amenorgamientu de la crecedera, llabios resecos, y conxuntivitis. El defectu subclínica de riboflavina foi reparada en muyeres qu'inxeren contraceptivos orales, nel avieyamientu, en persones con desordesdesórdenes alimenticios y n'enfermedaes como HIV, enfermedá inflamatoria intestinal, diabetes y enfermedaes cróniques del corazón. El fechu que'l defectu de riboflavina nun conduza direutamente a manifestaciones clíniques indica que los niveles sistémicos d'esta vitamina son altamente regulaos.

L'estudiu de la implementación de la riboflavina p'ameyorar la seguridá de les tresfusiones de [[sangre]] y menguar los axentes patóxenos atopaos en sangre colectada, ta en cursu. La riboflavina afitar por si mesma a los [[acedos nucleicos]] ([[ADN]] y [[ARN]]) nes célules, y cuando la lluz ye aplicada, los ácidos nucleicos ruémpense, matando eses célules. La teunoloxía demostró ser efectivaefeutiva pa la inactivación de patóxenos nos trés componentes mayores d'eldel sangre (plaquetas, glóbulos coloraos, y plasma). Demostróse qu'inactiva un ampliu espectru de patóxenos, incluyendo los virus conocer y emerxente, bacteries y parásitos.

Por cuenta de que la riboflavina ye fluorescente so lluz UV, soluciones esleíes (0.015- 0.025% w/w) son de cutiu usaes pa detectar escapes o demostrar la efectividáefeutividá de la llimpieza en sistemes industriales como tanques químicos d'amiestu o bioreactores.

Ye un [[aditivu alimentarioalimenticiu]] dexáu pola [[Xunión Europea]] identificáu pol códigu [[Y-101]].

[[Categoría:Aditivos alimentariosalimenticios]]

[[Categoría:Colorantes alimentariosalimenticios]]

[[Categoría:EritrocitoEritrocitos]]