Інгумацыя
Інгума́цыя[1][2] — пахаванне нябожчыка паводле абраду трупапалажэння ў грунтавой магіле, а таксама пад курганом на гарызонце, у яме або падсыпцы ў курганным насыпе ў адрозненне ад абраду крэмацыі.
Упершыню ў беларускамоўным археалагічным выкарыстанні тэрмін інгумацыя ўпершыню ўжыты А. М. Ляўданскім пры апісанні пахавальнага абраду ў Заслаўскіх курганных могільніках.
Крыніцы
правіцьЛітаратура
правіць- Штыхаў Г. В. Інгума́цыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 224. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
- Штыхаў Г. В. Інгума́цыя // Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. / [склад. Ю. У. Каласоўскі; рэдкалегія: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.]. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя П. Броўкі, 2009. — Т. 1: А―К. — С. 382—383. — 496 с. — ISBN 978-985-11-0354-2.