eal

Brezhoneg

Etimologiezh

Da dostaat ouzh an anvioù-kadarn ael « nodad, torad » e kembraeg hag eal « loen-tenn » e kerneveureg.

Dont a ra eus ar ger keltiek *aglā « klodad, torad », strollder diwar *aglo- (en doe ál « klodad, torad » en iwerzhoneg) a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *h₂eǵ- « bleinañ, ren, konduiñ » a gaver e furmoù ar verb mont evel a, eas, ay h.a.

Anv-kadarn

eal /ˈeːal/ gourel (n'eus furm venel ebet d'ar ger-mañ) (liester : ealed, ealien)

1. Hini bihan ar marc'h hag ar gazeg, pe e vefe ebeul pe ebeulez.
   • « A ! » eme an ozac'h, « eun eal eo emaout o klask ? [...]» — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 282.)

Deveradoù

• ealiñ

Troidigezhioù

• galleg : petit poulain ^(fr) , petite pouliche ^(fr)
• saozneg : foal ^(en)