ilin
Brezhoneg
Etimologiezh
- Kavet en henvrezhoneg (olin).
- Meneget er C'hatolikon (elin).
- Da geñveriañ gant ar gerioù elin en kembraeg ha kerneveureg, uillinn en iwerzhoneg.
- Deuet eus ur ger keltiek *olīnā, a zeufe eus ur henstumm indezeuropek *Heh₃l-ḗn,[1] da dostaat ouzh ulna « arvrec'h » en latin, aleina « arvrec'h » en goteg hag ōlénē « ilin » en henc'hresianeg.[2]
- Gwelet ivez uilleann-pipes (binioù-ilin en brezhoneg).
Anv-kadarn
ilin /ˈiːlin/ gourel (daouder daouilin)
- (Korfadurezh) Tu diavaez pleg ar vrec'h.
- Sevel a ris war ma ilin, daoust d'am foan-benn, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 162.)
- Deredek a ra tremazañ, e c'hoaf startaet e pleg e ilin dehou, o kinnig toullañ-didoullañ e enebour. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 63.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
- alamaneg : Ellbogen (de) gourel
- euskareg : ukondo (eu)
- galleg : coude (fr) gourel
- gresianeg : αγκώνας (el) (ankónas) gourel
- hungareg : könyök (hu)
- italianeg : gomito (it) gourel
- galizeg : cóbado (gl) gourel
- iwerzhoneg : uillinn (ga) benel
- kembraeg : elin (cy) benel
- kerneveureg : elin (kw) gourel
- latveg : elkonis (lv) gourel
- lituaneg : alkūnė (lt) benel
- nederlandeg : elleboog (nl) gourel
- okitaneg : coide (oc) gourel
- poloneg : łokieć (pl) gourel
- portugaleg : cotovelo (pt) gourel
- romañcheg : cundun (rm) gourel , cumbel (rm) gourel
- saozneg : elbow (en)
- spagnoleg : codo (es) gourel
- turkeg : dirsek (tr)
Gwelet ivez
Daveoù
Roll an daveoù :