Πίτερ Λόρε
Ο Πίτερ Λόρε (Peter Lorre, 26 Ιουνίου 1904 - 23 Μαρτίου 1964) ήταν Ούγγρος ηθοποιός.
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Πίτερ Λόρε γεννήθηκε σαν Λάζλο Λέβενσταϊν το 1904 στη σημερινή Σλοβακία (τότε τμήμα της Αυστροουγγαρίας), και ήταν το πρώτο παιδί μιας οικογένειας Ουγγροεβραίων. Όταν μετά το θάνατο της μητέρας του ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε (το 1908-1909), οι σχέσεις του με την μητριά του δεν ήταν καθόλου καλές και αυτό σημάδεψε τα παιδικά του χρόνια. Το ξέσπασμα του Β' Βαλκανικού Πολέμου οδήγησε την οικογένεια στο να μετοικήσει στη Βιέννη.
Στη Βιέννη, ο Λόρε αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Εκεί ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 17 ετών πριν μετακομίσει στη Γερμανία, όπου είχε τις πρώτες του επιτυχίες, πρώτα στο θέατρο και στη συνέχεια στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Ο Λόρε έκανε παγκόσμια αίσθηση με τη γερμανική ταινία Ο δράκος του Ντίσελντορφ (M, 1931) του Φριτς Λανγκ, με την οποία καθιερώθηκε υποδυόμενος έναν κατά συρροή δολοφόνο μικρών κοριτσιών[4]. Ο συγκεκριμένος ρόλος αποτέλεσε, μελλοντικά, το αρχέτυπο υποκριτικό πρότυπο για κάθε ηθοποιό με ανάλογο θέμα. Με χαρακτηριστικά προσώπου που παρέπεμπαν σε έναν καλοκάγαθο άνθρωπο και έναν σχεδόν μαγνητικό τρόπο εκφοράς του λόγου, ο Λόρε περιελήφθη στον κατάλογο των θρύλων του κινηματογράφου, ως ο ιδανικός δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο.
Ως Εβραίος εγκατέλειψε τη Γερμανία το 1933 με την άνοδο των ναζί. Μετακόμισε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και αργότερα στις Η.Π.Α. Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του ήταν Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (1934) του Άλφρεντ Χίτσκοκ που γυρίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Αφού εγκαταστάθηκε τελικά στο Χόλυγουντ, εμφανίστηκε σε πολλές χολυγουντιανές ταινίες εγκλήματος και μυστηρίου. Συνέχισε να υποδύεται δολοφόνους, όπως στην ταινία Mad Love (1935), ενώ το χαρακτηριστικό στρογγυλό και ωχρό πρόσωπό του αποτυπώθηκε στον Ρασκόλνικοφ στο Έγκλημα και Τιμωρία (1935)[5]. Τη χρονική περίοδο 1937-1939 πρωταγωνίστησε σε οκτώ ταινίες υποδυόμενος τον Ιάπωνα ντετέκτιβ Μότο.
Από το 1941 έως το 1946 εργάστηκε κυρίως για την Warner Bros. Η πρώτη από αυτές τις ταινίες στη Warner ήταν το Γεράκι της Μάλτας (1941), με την οποία άρχισε μία σειρά εμφανίσεων δίπλα στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και τον Σίντνεϊ Γκρίνστριτ. Ακολούθησε η Καζαμπλάνκα (1942), η δεύτερη από τις εννέα ταινίες όπου εμφανίστηκαν ο Λόρε και ο Γκρίνστριτ. Άλλες ταινίες του Λόρε είναι η Μάσκα του Δημητρίου (1944), το Αρσενικό και παλιά δαντέλα (1944) του Φρανκ Κάπρα και το 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (1954) της Walt Disney Pictures.
Συχνά υποδυόταν τον μοχθηρό αλλοδαπό και τα τελευταία χρόνια της καριέρας του ήταν ασταθή. Σοβαροί λόγοι υγείας, τους οποίους κλήθηκε να αντιμετωπίσει στη δεκαετία του 1950, τον ανάγκασαν να αποσυρθεί παίζοντας επιλεκτικά κάποιους ρόλους, διαφορετικούς από εκείνους που είχε συνηθίσει να υποδύεται. Ο Λόρε ήταν ο πρώτος ηθοποιός που έπαιξε τον κακό σε ταινία Τζέιμς Μποντ, στην τηλεοπτική εκδοχή του Casino Royale (1954). Μερικοί από τους τελευταίους του ρόλους ήταν σε ταινίες τρόμου.
Επιλεκτική φιλμογραφία
ΕπεξεργασίαΣτη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας, ο Λόρε πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 80 ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν οι:
- Ο δράκος του Ντίσελντορφ (M, 1931)
- Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man who Knew too Much, 1934)
- Mad Love (1935)
- Έγκλημα και τιμωρία (Crime and Punishment, 1935)
- Μυστικός πράκτωρ (Secret Agent, 1936)
- Το Γεράκι της Μάλτας (The Maltese Falcon, 1941)
- Καζαμπλάνκα (Casablanca, 1942)
- Η Μάσκα του Δημητρίου (The Mask of Dimitrios 1944)
- Αρσενικό και παλιά δαντέλα (Arsenic and Old Lace, 1944)
- Casino Royale (επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Climax!, 1954)
- 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (20,000 Leagues Under the Sea, 1954)
- Μεταξωτές κάλτσες (Silk Stockings, 1957)
- Ιστορίες τρόμου (Tales of Terror, 1962)
- Το κοράκι (The Raven, 1963)
- Από γκάφα σε γκάφα (The Patsy, 1964)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019.
- ↑ ca
.wikipedia .org /w /index .php?title=Peter _Lorre&oldid=24580561. - ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ Μ - Ο Δράκος του Ντίσελντορφ Αρχειοθετήθηκε 2015-05-02 στο Wayback Machine. Flix
- ↑ Απώλειες ανθρώπων της τέχνης, Ιστορικό Λεύκωμα 1964, σελ. 150, Καθημερινή (1997)