Χουέι
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Οι Χουέι είναι μειονοτική εθνότητα της Κίνας, που αποτελείται κυρίως από ακολούθους της μουσουλμανικής πίστης. Μέλη της ζουν σε περιοχές σε όλη τη χώρα, παρότι το μεγαλύτερο τμήμα τους είναι συγκεντρωμένο κυρίως στις Βορειοδυτικές επαρχίες και την περιοχή Τσουνγκ-γιουάν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, η εθνότητα των Χουέι αριθμεί 10.5 εκατομμύρια ανθρώπους στην Κίνα, η πλειοψηφία των οποίων ομιλούν την κινεζική γλώσσα και ακολουθούν το Ισλάμ, παρόλο που κάποιοι πιθανώς να ακολουθούν και άλλες θρησκείες.
 Δύο γυναίκες Χουέι και ένας άνδρας φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες | |
| Συνολικός πληθυσμός | |
|---|---|
| 20.000.000 (Δεκέμβριος 2019) | |
| Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς | |
 Κίνα Ταϊβάν Καζακστάν、 Κιργιζία 、 Ουζμπεκιστάν 、 Σαουδική Αραβία Μαλαισία、 Σιγκαπούρη、 Ινδονησία、 Ταϊλάνδη  Μιανμάρ | |
| Γλώσσες | |
| Μανδαρινικά κινεζικά, ντουνγκάν και άλλες Σινιτικές γλώσσες | |
| Θρησκεία | |
| Κατά κύριο λόγο Σουνίτες (≈50% Χαναφί, 20% Ουαχαμπιστές, 20% Σουφιστές),[1], ενώ μερικοί Χουέι είναι βουδιστές | |
| Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες | |
Οι Χουέι, από άποψη καταγωγής και γλώσσας, αποτελούν σύμμειξη των Κινέζων Χαν με πληθυσμούς διάφορων εθνοτήτων της Κεντρικής Ασίας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι μουσουλμάνοι, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία ιδιαίτερων πολιτιστικών χαρακτηριστικών. Για παράδειγμα, ως μουσουλμάνοι, ακολουθούν τη δίαιτα που επιτάσσει η θρησκεία τους και απορρίπτουν την κατανάλωση χοιρινού κρέατος, το οποίο αποτελεί το είδος κρέατος που καταναλώνεται περισσότερο στην Κίνα, αναπτύσσοντας και εξελίσσοντας τη δική τους ποικιλία κινεζικής κουζίνας. Το ντύσιμό τους διαφέρει κυρίως στο ότι οι ηλικιωμένοι άντρες φορούν λευκούς σκούφους και οι ηλικιωμένες γυναίκες μαντίλες, όπως σε πολλές ισλαμικές χώρες, παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι νέοι Χουέι είναι πρακτικώς αξεχώριστοι από τους Κινέζους Χαν.
Οι Χουέι αποτελούν μία εκ των 56 μειονοτικών εθνοτικών ομάδων της Κίνας που είναι επίσημα αναγνωρισμένες από την κινεζική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση ορίζει τους Χουέι ως το σύνολο όλων των μουσουλμανικών κοινοτήτων της Κίνας που δεν περιλαμβάνονται σε άλλες εθνοτικές ομάδες της χώρας. Οι Χουέι κυρίως μιλούν κινεζικά, αλλά διατηρούν κάποιες περσικές και αραβικές φράσεις. Στην πραγματικότητα, οι Χουέι είναι μοναδικοί ανάμεσα στις άλλες εθνότητες της Κίνας στο γεγονός ότι σχετίζονται με μη σινιτικές γλώσσες. Συγκεντρώνονται περισσότερο στη Βορειοδυτική Κίνα (επαρχίες Νινγκσιά, Γκανσού, Σιντζιάνγκ), αλλά υπάρχουν κοινότητές τους σε ολόκληρη τη χώρα, όπως στο Πεκίνο και τις περιοχές Εσωτερική Μογγολία, Χεμπέι, Χαϊνάν, Γιουνάν.
Παλαιότερα, ο όρος αναφερόταν στους πληθυσμούς που μιλούσαν μεν κινεζικά αλλά ήταν μουσουλμανικής καταγωγής. Η πρακτική του Ισλάμ δεν αποτελούσε κριτήριο. Η χρήση του όρου Χουέι για να περιγραφούν οι αλλογενείς μουσουλμάνοι που μετανάστευσαν στην Κίνα ανάγεται στα χρόνια της δυναστείας Σονγκ (960-1279).
Ο παντουρκιστής Ουιγούρος ακτιβιστής Μασούντ Σαμπρί (1886–1952), θεωρούσε τους Χουέι ως μουσουλμάνους Κινέζους Χαν και τούς διαχώριζε από τους δικούς του ομοεθνείς, σημειώνοντας ότι με την εξαίρεση της θρησκείας, τα έθιμα και η γλώσσα των Χουέι ήταν ίδια με των Κινέζων Χαν.
Οι Χουέι είναι ποικίλης καταγωγής, πολλοί εξ αυτών απόγονοι των ταξιδιωτών κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Οι πρόγονοί τους περιελαμβάνουν Κεντροασιάτες, Άραβες και Πέρσες, οι οποίοι παντρεύτηκαν Κινέζες Χαν.
Αρκετές μεσαιωνικές δυναστείες της Κίνας, ιδίως των Τανγκ, Σονγκ και των μογγολικής καταγωγής Γιουάν ενθάρρυναν τη μετανάστευση από τη μουσουλμανική Περσία και την Κεντρική Ασία, καλοδεχούμενες τους εμπόρους από αυτές τις περιοχές και διορίζοντας ως αξιωματούχους σε θέσεις της διοικητικής μηχανής της Αυτοκρατορίας Κεντροασιάτες. Τους επόμενους αιώνες, οι μετανάστες αυτοί σταδιακά αναμείχθηκαν με τους Μογγόλους και τους Κινέζους Χαν, τελικώς διαμορφώνοντας τους Χουέι.
Παρόλα αυτά, μεταξύ των Χουέι στις στατιστικές της κινεζικής κυβέρνησης συμπεριλαμβάνονται και μέλη μικρότερων κοινοτήτων, μη αναγνωρισμένων ως ξεχωριστών εθνικών ομάδων από την κινεζική κυβέρνηση, οι οποίες δεν ομιλούν κινεζικά. Ειδικότερα, περιλαμβάνονται σε αυτούς αρκετές χιλιάδες Ουτσούλ στη νότια επαρχία Χαϊνάν, που μιλούν μια αυστρονησιακή γλώσσα (γλώσσα Τσατ), σχετιζόμενη με τη γλώσσα της μειονοτικής εθνότητας των μουσουλμάνων Τσαμ του Βιετνάμ, οι οποίοι λέγεται ότι κατάγονται από τους Τσαμ που μετανάστευσαν στη νήσο Χαϊνάν. Επίσης, μια μικρή μουσουλμανική μειονότητα στην επαρχία Γιουνάν, παρόλο που τα μέλη της μιλούν τη γλώσσα Μπάι, έχει καταχωρηθεί ως τμήμα των Χουέι, όπως επίσης και κάποιες μικρές ομάδες Θιβετιανών μουσουλμάνων.
"Χουέι-χουέι" και "Χουέι"
ΕπεξεργασίαΟι Χουέι-χουέι ήταν ο συνήθης γενικός όρος για τους μουσουλμάνους της Κίνας κατά τις περιόδους των δυναστειών Μινγκ και Τσινγκ. Λέγεται ότι προέρχεται από τους παλαιότερους όρους Χουέι-χε ή Χουέι-χου, το οποίο ήταν το όνομα του Κράτους των Ουιγούρων του 8ου και 9ου αιώνα. Παρόλο που οι αρχαίοι Ουιγούροι δεν ήταν μουσουλμάνοι (όπως οι σημερινοί), ο όρος Χουέι-χουέι άρχισε να αναφέρεται στους αλλοδαπούς, ανεξαρτήτως γλώσσας ή καταγωγής, από τον καιρό της δυναστείας Γιουάν (1271–1368). Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Γιουάν, μεγάλοι αριθμοί μουσουλμάνων ήρθαν από τα δυτικά, και καθότι η γη των Ουιγούρων ήταν στη δύση, αυτό οδήγησε τους Κινέζους ν' αποκαλούν συλλήβδην όλους τους ξένους, είτε μουσουλμάνοι ήταν, είτε νεστοριανοί Χριστιανοί, είτε Εβραίοι, είτε κάθε άλλης θρησκείας, ως Χουέι-χουέι.
Ο Τζένγκις Χαν αποκαλούσε τόσο τους ξένους Εβραίους όσο και τους μουσουλμάνους της Κίνας ως "Χουέι-χουέι" όταν τούς ανάγκασε να σταματήσουν τις μεθόδους χαλάλ (μουσουλμανικός τρόπος παρασκευής τροφίμων) και κοσέρ (εβραϊκός τρόπος) κατά την παρασκευή, διατήρηση και κατανάλωση του φαγητού τους:
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «By choosing assimilation, China's Hui have become one of the world's most successful Muslim minorities». The Economist. 8 Οκτωβρίου 2016. https://www.economist.com/news/china/21708274-choosing-assimilation-chinas-hui-have-become-one-worlds-most-successful-muslim. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2020.