Χρήστος Λαμπράκης
Ο Χρήστος Λαμπράκης (Αθήνα, 24 Φεβρουαρίου 1934 - 21 Δεκεμβρίου 2009) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και εκδότης, θεωρούμενος ως ο ισχυρότερος άνθρωπος στα ελληνικά ΜΜΕ επί δεκαετίες.[1]
| Χρήστος Λαμπράκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Φεβρουαρίου 1934 Αθήνα |
| Θάνατος | 21 Δεκεμβρίου 2009 (75 ετών) Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επιμελητής κειμένων δημοσιογράφος εκδότης επιχειρηματίας |
| Εργοδότης | Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (από 1957) Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Σύλλογος «Οι Φίλοι της Μουσικής» (1977–2009) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος (1981–2009, Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών) |
| Βραβεύσεις | World Association of Newspapers' Golden Pen of Freedom Award (1968) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Χρήστος Λαμπράκης γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και ήταν γιος του Δημητρίου Λαμπράκη, και της Ελζας Τσαουσοπούλου και ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας εκδότης της εποχής. Σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτικές επιστήμες στο London School of Economics. Το 1954, σε ηλικία 20 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Ταχυδρόμος" και το 1957, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε την προεδρία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που εξέδιδε, μεταξύ άλλων, τις εφημερίδες "Το Βήμα" και "Τα Νέα". Ο Χρήστος Λαμπράκης ίδρυσε επίσης την ημερήσια αθλητική εφημερίδα "Ομάδα" το 1959 και το περιοδικό "Εποχές" το 1963.[2]
Κατά τη διάρκεια της Χούντας φυλακίστηκε και οι εφημερίδες και τα περιοδικά που εξέδιδε σταμάτησαν τη λειτουργία τους.
Από το 1970, οπότε ο ΔΟΛ έγινε ανώνυμη εταιρεία, ανέλαβε τη θέση του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕ Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. Ήταν Πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων της Μουσικής και του Ιδρύματος Λαμπράκη. Ήταν επίσης ο πρώτος εκδότης στην Ελλάδα που, το 1997, πέρασε τα έντυπά του στην ηλεκτρονική ενημέρωση.
Ήταν επίσης ιδρυτής και μέτοχος του τηλεοπτικού σταθμού MEGA όπου διετέλεσε και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του καναλιού.
Προσωπικότητα με ιδιαίτερη καλλιέργεια και μεγάλη αγάπη για την τέχνη, την μουσική και τον πολιτισμό, υπήρξε ο πρωτεργάτης της δημιουργίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το οποίο ανοιξε το 1991 με δύο αίθουσες ενώ το 2004 άνοιξε στο Μέγαρο το Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο, με προσθήκη της αίθουσας “Αλεξάνδρα Τριάντη». Αργότερα προστέθηκε η αίθουσα “Νίκος Σκαλκώτας” και η μεγάλη μουσική βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη η οποία τώρα έχει στη συλλογή της 80.000 τίτλους βιβλίων και πολυμέσων.[3] Για την προσφορά του αυτή, η κεντρική αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών φέρει το όνομα του (αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης). Στις αρχές του 2000 εγκαινιάστηκε Μέγαρο Μουσικής και στη Θεσσαλονίκη στεγάζοντας σειρά καλλιτεχνικών και άλλων δραστηριοτήτων.
Υγεία και θάνατος
ΕπεξεργασίαΤον Οκτώβριο του 2000, εισήχθη στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, με μικροβιακή ενδοκαρδίτιδα, η οποία είχε προσβάλει τη μιτροειδή βαλβίδα, ενώ ακολούθως είχε νοσηλευθεί και στο νοσοκομείο Johns Hopkins των ΗΠΑ, ενώ δύο χρόνια αργότερα νοσηλεύθηκε στον “Ευαγγελισμό” ύστερα από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009 νοσηλεύονταν στο Ωνάσειο ενώ οι γιατροί είχαν φέρει ειδικό μηχάνημα για την καρδιακή υποστήριξη.
Απεβίωσε στις 21 Δεκεμβρίου 2009, νοσηλευόμενος εκεί, σε ηλικία 75 ετών. Κηδεύτηκε στις 23 Δεκεμβρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Στέλιος Κούλογλου Χρήστος Λαμπράκης: ο θάνατος του ηγεμόνα
- ↑ «Το περιοδικό Εποχές και η κίνηση των ιδεών». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2019.
- ↑ Ο «μύθος Λαμπράκη»