Κορεατική Αυτοκρατορία
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αυτοκρατορία της Κορέας | |||
|---|---|---|---|
| |||
Εθνικό σύνθημα: Γεννηθήτω επουράνιο φως για το Βασίλειο. | |||
 Γεωγραφική θέση της Αυτοκρατορίας της Κορέας στην Ασία | |||
Η Αυτοκρατορία της Κορέας, ή απλούστερα Κορέα, κορεατικά Γκόρι, κινεζικά Γκάολι, ήταν ιστορική αυτοκρατορία της Άπω Ανατολής που έπαψε να υφίσταται το 1910, ενώ η μοναρχία της χώρας έφτασε στο τέλος της.
Γενικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Βασίλειο της Κορέας συγκροτήθηκε ως κυρίαρχη οντότητα το 935 μ.Χ., μετά τη συνένωση τριών βασιλείων που είχαν προηγουμένως αναπτυχθεί στην κορεατική χερσόνησο, από τους χρόνους της ελληνιστικής περιόδου. Στη χώρα αυτή βασίλεψαν δύο δυναστείες που έλαβαν το όνομά τους από τους γενάρχες τους. Η Δυναστεία Κόριο που διατηρήθηκε μέχρι το 1388, την οποία και διαδέχθηκε μετά από επανάσταση η Δυναστεία Τζεσόν ή Τζοσεόν, δίνοντας 27 Βασιλείς και στη χώρα το όνομα Τσάο-Σιέν (= χώρα της πρωινής σιγής) που διατηρήθηκε μέχρι το 1897, όταν η Δυναστεία μετέβαλε τη χώρα σε Αυτοκρατορία της Κορέας που παρέμεινε για μόλις 13 χρόνια.
Τελικά η Ιαπωνία νικήτρια κατά τον Α΄ Σινοϊαπωνικό πόλεμο και Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο, έχοντας στο μεταξύ μεταβάλει την Αυτοκρατορία της Κορέας σχεδόν σε προτεκτοράτο της, προχώρησε το 1910 στην πλήρη προσάρτησή της καθιστάμενη έτσι περιφέρεια του εδάφους της.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, λόγω αδυναμίας συμφωνίας απόδοσης ανεξαρτησίας της επί 35ετίας ιαπωνικής προσάρτησης του άλλοτε Βασιλείου της Κορέας (και τελευταία της Αυτοκρατορίας της Κορέας), απεφάσισαν την κατάτμησή της σε δύο κυρίαρχα κράτη με γεωγραφική γραμμή κατάτμησης τον βόρειο 38ο γεωγραφικό παράλληλο, δημιουργώντας έτσι τη Βόρεια Κορέα, που τέθηκε υπό τη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ρωσίας και τη Νότια Κορέα υπό τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ.
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1950 μετά από εισβολή της Βόρειας στη Νότια Κορέα ξέσπασε ο γνωστός πόλεμος της Κορέας με διεθνή εμπλοκή ο οποίος και τερματίσθηκε τελικά τρία χρόνια αργότερα, το 1953, με ανακωχή χωρίς διαφοροποίηση των μεταξύ τους συνόρων αφήνοντας πίσω του μόνο νεκρούς, τραυματίες και παρασημοφορήσεις, αλλά και τεράστιες καταστροφές, εκατέρωθεν των πλευρών.
Θέση - όρια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Βασίλειο της Κορέας καταλάμβανε όλη τη χερσόνησο της Κορέας στη Βορειοανατολική Ασία εκτεινόμενο από Β. προς Ν. μεταξύ των παραλλήλων 33° 7΄ και 43° 1΄ Β. γεωγραφικού πλάτους και 121° 20΄ και 130° 40΄ Α. γεωγραφικού μήκους, παρουσιάζοντας συνολικό μήκος 600 περίπου μιλίων, ανάπτυγμα ακτογραμμής 1740 μίλια και συνολική έκταση 220.741 τ.χλμ..
Στα βορειοδυτικά, ο ποταμός Αμνόκ ή Γιαλού αποτελούσε το φυσικό σύνορο με τη Μαντζουρία (Μαντσουκούο) και προς τα βορειοανατολικά, ο ποταμός Ντζουμέν ή Τουμέν αποτελούσε το φυσικό σύνορο με τη Σιβηρία (Ρωσία), ενώ βρεχόταν ανατολικά από την Ανατ. Ιαπωνική θάλασσα, δια του πορθμού της Κορέας, νότια από την Ανατ. Σινική θάλασσα και δυτικά από την Κίτρινη θάλασσα. Από τη νότια και δυτική παραλία εκτείνονται περί τα 200 νησιά κατά τα 2/3 κατοικημένα, σημαντικότερα των οποίων είναι οι συστάδες Καλπόρτ και Ναν Χάου.
Μορφολογία εδάφους - κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το νότιο και δυτικό τμήμα της χερσονήσου περιλαμβάνει ανεπτυγμένες πεδιάδες, ενώ οι ανατολικές και βόρειες περιοχές είναι ορεινές. Το ψηλότερο βουνό στην Κορέα είναι το όρος Πέκτου ή Πέκτουσαν (2.744 μ.), παρά τα σύνορα με τη Μαντζουρία που αποτελεί και την κεφαλή οροσειράς που εκτείνεται προς νότο και ανατολικά διαιρώντας έτσι τη χώρα σε δύο άνισα μέρη. Σημαντικότεροι ποταμοί είναι οι Γιαλού-γιαγκ, Τζουμέν-γιανγκ, Χαν-γιανγκ και Νάη-Τουνγκ-γιανγκ που ρέουν όλοι δυτικά, προσφέροντας ιδανικά εδάφη για υγρή καλλιέργεια δημητριακών.
Γενικά ο ορεινός όγκος της χώρας καθώς και τα νησιά δημιουργήθηκαν κατά την Καινοζωική ορογένεση και κατόπιν έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας αν και υπάρχει μόνο ένα ηφαίστειο εν ενεργεία στο νησί Τσέτσου ή Τζέσου-ντο. Η δε σύσταση του εδάφους της χερσονήσου περιλαμβάνει κρυσταλλικούς σχιστόλιθους, αμμόλιθους και ασβεστόλιθους. Αξιοσημείωτο είναι το μεγάλο παλιρροιακό εύρος που παρατηρείται ιδιαίτερα σε όλη τη δυτική ακτή που φθάνει μέχρι και τα 9 μέτρα.
Το κλίμα στην περιοχή είναι περισσότερο εύκρατο και υγιεινό ενώ η χλωρίδα και η πανίδα ομοιάζει με αυτή της Κίνας.
Βασικό χρονολόγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1392, 17 Ιουλίου Στέψη του Τάετζο, πρώτου Βασιλέα της δυναστείας Τζόσεον
- 1897, 12 Οκτωβρίου Το Βασίλειο της Κορέας υψώνεται σε Αυτοκρατορία της Κορέας
- 1910, 22 Αυγούστου Ολοσχερής προσάρτηση της Κορέας στην Ιαπωνία.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τ.ΙΔ΄
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αγγλική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Ann; Palais, James B. (2006), East Asia: A Cultural, Social, and Political History, Boston and New York: Houghton Mifflin Press, ISBN 0-618-13384-4.
- Hatada, Takashi; Smith Jr, Warren W.; Hazard, Benjamin H. (1969), A History of Korea, Santa Barbara, CA: ABC-Clio, ISBN 0-87436-064-1.
- Kennedy, George A. (1943), "Amin", in Arthur W. Hummel (ed.), Eminent Chinese of the Ch'ing Period (1644-1912), Washington: United States Government Printing Office, pp. 8–9.
- Kim Haboush, JaHyun (2005), "Contesting Chinese Time, Nationalizing Temporal Space: Temporal Inscription in Late Chosǒn Korea", in Lynn A. Struve (ed.), Time, Temporality, and Imperial Transition, Honolulu: University of Hawai'i Press, pp. 115–141, ISBN 0-8248-2827-5.
- Larsen, Kirk W. (2008), Tradition, Treaties, and Trade: Qing Imperialism and Chosǒn Korea, 1850–1910, Cambridge, MA: Harvard University Asia Center, ISBN 978-0-674-02807-4.
- Lee, Peter H.; de Bary, William Theodore (1997), Sources of Korean Tradition, Volume I: From Early Times Through the Sixteenth Century, New York: Columbia University Press, ISBN 978-0-231-10567-5.
- Nahm, Andrew C. (1988), Korea: Tradition & Transformation: A History of the Korean People, Elizabeth, NJ: Hollym, ISBN 0-930878-56-6.
- Zhao, Quansheng (2003), "China and the Korean peace process", in Tae-Hwan Kwak and Seung-Ho Joo (eds.), The Korean Peace Process and the Four Powers, Hampshire: Ashgate, pp. 98–118, ISBN 0-7546-3653-4.
- Korea Overseas Information Service (Hrsg.): A Handbook of Korea. Seoul 2002, ISBN 1-56591-022-2.
- Won-Bok Rhie: Korea Unmasked. Gimm Young International, Seoul 2002, ISBN 89-349-1178-6.
Γαλλική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Patrick Maurus, La Corée dans ses fables, Actes Sud.
- Pascal Dayez-Burgeon, Les Coréens, Tallandier, 2011
- Li Ogg, La Corée, des origines à nos jours, 1996
- Li Ogg, Histoire de la Corée, 1969
- Li Ogg, La mythologie coréenne et son expression artistique, 1995
Γερμανική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jürgen Kleiner: Korea. Betrachtungen über ein fernliegendes Land. R. G. Fischer, Frankfurt 1980, ISBN 9783883231631.
- Ingeborg Göthel: Der Untergang des alten Korea. Harrassowitz, Wiesbaden 1996, ISBN 3-447-03808-X.
- Hanns W. Maull, Ivo M. Maull: Im Brennpunkt: Korea. C.H. Beck, München 2004, ISBN 978-3-406-50716-8.
- Marion Eggert, Jörg Plassen: Kleine Geschichte Koreas. C.H. Beck, München 2005, ISBN 3-406-52841-4.
- Thomas Kern, Patrick Köller: Südkorea und Nordkorea. Einführung in Geschichte, Politik, Wirtschaft und Gesellschaft. Campus Verlag, Frankfurt 2005, ISBN 3-593-37739-X.
- Du-Yul Song, Rainer Werning: Korea. Von der Kolonie zum geteilten Land. Promedia Verlag, Wien 2012, ISBN 978-3-85371-340-2.