άτονος

See also: ἄτονος

Greek

Etymology

From Byzantine Greek ἄτονος (átonos) from Ancient Greek τόνος (tónos) with the privative prefix ἀ- (a-). Equivalent to α- (a-) +‎ τόνος (tónos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈa.to.nos/
• Hyphenation: ά‧το‧νος

Adjective

άτονος • (átonos) m (feminine άτονη, neuter άτονο)

1. languorous, languid
2. feeble, faint
3. (orthography, typography, grammar) atonal, atonic; unaccented, unstressed (describes a word or syllable without ΄  tonos stress accent)

Declension

Declension of άτονος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	άτονος (átonos)	άτονη (átoni)	άτονο (átono)		άτονοι (átonoi)	άτονες (átones)	άτονα (átona)
genitive	άτονου (átonou)	άτονης (átonis)	άτονου (átonou)		άτονων (átonon)	άτονων (átonon)	άτονων (átonon)
accusative	άτονο (átono)	άτονη (átoni)	άτονο (átono)		άτονους (átonous)	άτονες (átones)	άτονα (átona)
vocative	άτονε (átone)	άτονη (átoni)	άτονο (átono)		άτονοι (átonoi)	άτονες (átones)	άτονα (átona)

Related terms

• ατόνηση f (atónisi, “attenuation, weakening”)
• ατονία f (atonía, “languor, feebleness”)
• ατονικός (atonikós, “atonic, atonal”)
• ατόνιστος (atónistos, “unaccented, unstressed”)
• ατονώ (atonó, “to slacken, to decline”)
• and see: τόνος m (tónos, “accent”)

References

• άτονος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language