Wiktionary

βούλομαι

Ancient Greek

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

According to Beekes and LIV, from Proto-Indo-European *gʷel(h₃)- (“to want, wish”) (with no certain cognates), but with unexplained and pervasive o-grade in the present.[1] The root may be identical to *gʷelH- (“to hit by throwing”), via semantic shift "to throw" > "to throw (desires)" > "to want", but this is speculative.

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

βούλομαι • (boúlomai)

  1. (transitive, intransitive) to will, wish, be willing, want [with accusative ‘something’; or with infinitive ‘to do something’] (usually stronger than ἐθέλω (ethélō), implying choice or preference)
  2. (transitive) to mean
  3. (intransitive) to pretend, claim [with infinitive ‘to do something’]
  4. (transitive) to prefer [with accusative ‘something’ or infinitive ‘to do something’, along with μᾶλλον ἤ (mâllon ḗ) or ἤ (ḗ) ‘over something else’]

Inflection

edit
   Present: βούλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative βούλομαι βούλῃ,
βούλει 		βούλεται βούλεσθον βούλεσθον βουλόμεθᾰ βούλεσθε βούλονται
subjunctive βούλωμαι βούλῃ βούληται βούλησθον βούλησθον βουλώμεθᾰ βούλησθε βούλωνται
optative βουλοίμην βούλοιο βούλοιτο βούλοισθον βουλοίσθην βουλοίμεθᾰ βούλοισθε βούλοιντο
imperative   βούλου βουλέσθω βούλεσθον βουλέσθων   βούλεσθε βουλέσθων
middle/passive
infinitive βούλεσθαι
participle m βουλόμενος
f βουλομένη
n βουλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐβουλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐβουλόμην ἐβούλου ἐβούλετο ἐβούλεσθον ἐβουλέσθην ἐβουλόμεθᾰ ἐβούλεσθε ἐβούλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: βουλόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative βουλόμην βούλου βούλετο βούλεσθον βουλέσθην βουλόμε(σ)θᾰ βούλεσθε βούλοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠβουλόμην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἠβουλόμην ἠβούλου ἠβούλετο ἠβούλεσθον ἠβουλέσθην ἠβουλόμεθᾰ ἠβούλεσθε ἠβούλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βουλήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative βουλήσομαι βουλήσῃ,
βουλήσει 		βουλήσεται βουλήσεσθον βουλήσεσθον βουλησόμεθᾰ βουλήσεσθε βουλήσονται
optative βουλησοίμην βουλήσοιο βουλήσοιτο βουλήσοισθον βουλησοίσθην βουλησοίμεθᾰ βουλήσοισθε βουλήσοιντο
middle
infinitive βουλήσεσθαι
participle m βουλησόμενος
f βουλησομένη
n βουλησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: βουληθήσομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative βουληθήσομαι βουληθήσῃ βουληθήσεται βουληθήσεσθον βουληθήσεσθον βουληθησόμεθᾰ βουληθήσεσθε βουληθήσονται
optative βουληθησοίμην βουληθήσοιο βουληθήσοιτο βουληθήσοισθον βουληθησοίσθην βουληθησοίμεθᾰ βουληθήσοισθε βουληθήσοιντο
passive
infinitive βουληθήσεσθαι
participle m βουληθησόμενος
f βουληθησομένη
n βουληθησόμενον
   Aorist: ἐβουλήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐβουλήθην ἐβουλήθης ἐβουλήθη ἐβουλήθητον ἐβουληθήτην ἐβουλήθημεν ἐβουλήθητε ἐβουλήθησᾰν
subjunctive βουληθῶ βουληθῇς βουληθῇ βουληθῆτον βουληθῆτον βουληθῶμεν βουληθῆτε βουληθῶσῐ(ν)
optative βουληθείην βουληθείης βουληθείη βουληθεῖτον,
βουληθείητον 		βουληθείτην,
βουληθειήτην 		βουληθεῖμεν,
βουληθείημεν 		βουληθεῖτε,
βουληθείητε 		βουληθεῖεν,
βουληθείησᾰν
imperative   βουλήθητῐ βουληθήτω βουλήθητον βουληθήτων   βουλήθητε βουληθέντων
passive
infinitive βουληθῆναι
participle m βουληθείς
f βουληθεῖσᾰ
n βουληθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: βεβούλημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative βεβούλημαι βεβούλησαι βεβούληται βεβούλησθον βεβούλησθον βεβουλήμεθᾰ βεβούλησθε βεβούληνται
subjunctive βεβουλημένος ὦ βεβουλημένος ᾖς βεβουλημένος ᾖ βεβουλημένω ἦτον βεβουλημένω ἦτον βεβουλημένοι ὦμεν βεβουλημένοι ἦτε βεβουλημένοι ὦσῐ(ν)
optative βεβουλημένος εἴην βεβουλημένος εἴης βεβουλημένος εἴη βεβουλημένω εἴητον/εἶτον βεβουλημένω εἰήτην/εἴτην βεβουλημένοι εἴημεν/εἶμεν βεβουλημένοι εἴητε/εἶτε βεβουλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   βεβούλησο βεβουλήσθω βεβούλησθον βεβουλήσθων   βεβούλησθε βεβουλήσθων
middle/passive
infinitive βεβουλῆσθαι
participle m βεβουλημένος
f βεβουλημένη
n βεβουλημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
edit

References

edit
  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “βούλομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 231

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=βούλομαι&oldid=80762552"