притъча

Old Church Slavonic

Alternative forms

• Glagolitic: ⱂⱃⰹⱅⱏⱍⰰ (pritŭča)

Etymology

From Proto-Slavic *pritъča (“tale”), from *pritъknǫti sę (“to happen”).

Noun

притъча • (pritŭča) f

1. tale, fable
2. parable, allegory
   • from the Homily against the Bogumils, 1509-1512:

     нѣстъ христосъ слѣпа просвѣтилъ ни хрома ицѣлилъ ни мрьтва въскрѣсилъ нъ притъчѧ то сѫтъ тъчиѭ и блѧди

     něstŭ xristosŭ slěpa prosvětilŭ ni xroma icělilŭ ni mrĭtva vŭskrěsilŭ nŭ pritŭčę to sǫtŭ tŭčijǫ i blędi

     Christ did not restore any blind person's sight, he cured no cripple, he did not raise the dead; these are only parables.

   • from Vita Constantini, 0900500-0900530:

     вꙑ оубо книгꙑ дрьжеще въ рꙋкꙋ, ѡть нихь въсе притъче глаголѥте; мꙑ же не тако, нъ ѡть пръсꙇи все моудрости ꙗко погльщьше износимь ѥ.

     vy ubo knigy drĭžešte vŭ ruku, otĭ nixĭ vŭse pritŭče glagoljete; my že ne tako, nŭ otĭ prŭsii vse mudrosti jako poglĭštĭše iznosimĭ je.

     Why is it you hold the Scriptures in hand, and recite all parables from it? However, we do not do so, but take all wisdom from the heart as though it were absorbed.

3. proverb, saying

Declension

Declension of притъча (soft a-stem)

	singular	dual	plural
nominative	притъча pritŭča	притъчи pritŭči	притъчѧ pritŭčę
genitive	притъчѧ pritŭčę	притъчоу pritŭču	притъчь pritŭčĭ
dative	притъчи pritŭči	притъчама pritŭčama	притъчамъ pritŭčamŭ
accusative	притъчѫ pritŭčǫ	притъчи pritŭči	притъчѧ pritŭčę
instrumental	притъчеѭ pritŭčejǫ	притъчама pritŭčama	притъчами pritŭčami
locative	притъчи pritŭči	притъчоу pritŭču	притъчахъ pritŭčaxŭ
vocative	притъче pritŭče	притъчи pritŭči	притъчѧ pritŭčę

References

• Nikolić, Svetozar (1989) Staroslovenski jezik: Pravopis, glasovi, oblici, Beograd