borga

See also: Borga and Borgå

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔrka/

  Rhymes: -ɔrka

Etymology 1

From Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

borga (weak verb, third-person singular past indicative borgaði, supine borgað)

1. (ditransitive) to pay

Conjugation

borga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að borga
supine (sagnbót)		borgað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		borgandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég borga	við borgum	present (nútíð)	ég borgi	við borgum
	þú borgar	þið borgið		þú borgir	þið borgið
	hann, hún, það borgar	þeir, þær, þau borga		hann, hún, það borgi	þeir, þær, þau borgi
past (þátíð)	ég borgaði	við borguðum	past (þátíð)	ég borgaði	við borguðum
	þú borgaðir	þið borguðuð		þú borgaðir	þið borguðuð
	hann, hún, það borgaði	þeir, þær, þau borguðu		hann, hún, það borgaði	þeir, þær, þau borguðu
imperative (boðháttur)	borga (þú)	borgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	borgaðu	borgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

borgast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að borgast
supine (sagnbót)		borgast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		borgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég borgast	við borgumst	present (nútíð)	ég borgist	við borgumst
	þú borgast	þið borgist		þú borgist	þið borgist
	hann, hún, það borgast	þeir, þær, þau borgast		hann, hún, það borgist	þeir, þær, þau borgist
past (þátíð)	ég borgaðist	við borguðumst	past (þátíð)	ég borgaðist	við borguðumst
	þú borgaðist	þið borguðust		þú borgaðist	þið borguðust
	hann, hún, það borgaðist	þeir, þær, þau borguðust		hann, hún, það borgaðist	þeir, þær, þau borguðust
imperative (boðháttur)	borgast (þú)	borgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	borgastu	borgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

borgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	borgaður	borguð	borgað		borgaðir	borgaðar	borguð
accusative (þolfall)	borgaðan	borgaða	borgað		borgaða	borgaðar	borguð
dative (þágufall)	borguðum	borgaðri	borguðu		borguðum	borguðum	borguðum
genitive (eignarfall)	borgaðs	borgaðrar	borgaðs		borgaðra	borgaðra	borgaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	borgaði	borgaða	borgaða		borguðu	borguðu	borguðu
accusative (þolfall)	borgaða	borguðu	borgaða		borguðu	borguðu	borguðu
dative (þágufall)	borgaða	borguðu	borgaða		borguðu	borguðu	borguðu
genitive (eignarfall)	borgaða	borguðu	borgaða		borguðu	borguðu	borguðu

Synonyms

• (to pay): gjalda, greiða

Derived terms

Derived terms

• borga alla súpuna
• borga á milli
• borga sig
• borga sig ekki
• borga út í hönd

Etymology 2

See borg.

Noun

borga f

1. indefinite genitive plural of borg

Northern Sami

Etymology

From Proto-Samic *porkë.

Pronunciation

• (Kautokeino) IPA^(key): /ˈporːka/

Noun

borga

1. snowstorm, flurry

Inflection

Even a-stem, rg-rgg gradation
Nominative	borga
Genitive	borgga
	Singular	Plural
Nominative	borga	borggat
Accusative	borgga	borggaid
Genitive	borgga	borggaid
Illative	borgii	borggaide
Locative	borggas	borggain
Comitative	borggain	borggaiguin
Essive	borgan
Possessive forms Singular Dual Plural 1st person borgan borgame borgamet 2nd person borgat borgade borgadet 3rd person borgas borgaska borgaset

Related terms

• borgat

Further reading

• Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages‎^[1], Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• borgen

Noun

borga m or f

1. definite feminine singular of borg

Norwegian Nynorsk

Noun

borga f

1. definite singular of borg

Old English

Noun

borga

1. genitive plural of borg

Swedish

Etymology

From Old Swedish borgha, from Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

borga (present borgar, preterite borgade, supine borgat, imperative borga)

1. (with för) to act as a guarantee for (that), to greatly increase the likelihood (that)

   Att Lasse mixar drinkar på festen borgar för att den blir grym

   That Lasse is mixing drinks at the party guarantees that it will be awesome

Conjugation

Conjugation of borga (weak)

	Active		Passive
Infinitive	borga		borgas
Supine	borgat		borgats
Imperative	borga		—
Imper. plural1	borgen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	borgar	borgade	borgas	borgades
Ind. plural1	borga	borgade	borgas	borgades
Subjunctive2	borge	borgade	borges	borgades
	Participles
Present participle	borgande
Past participle	borgad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

• borga in Svensk ordbok (SO)
• borga in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• borga in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• borga in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)