dichtdoen

Dutch

Etymology

From dicht +‎ doen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɪx(t).dun/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dicht‧doen

Verb

dichtdoen

1. (transitive) to close

   Wil jij de deur dichtdoen?

   Would you close the door?

Conjugation

Conjugation of dichtdoen (irregular, separable)
infinitive	dichtdoen
past singular	deed dicht
past participle	dichtgedaan
infinitive	dichtdoen
gerund	dichtdoen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	doe dicht	deed dicht	dichtdoe	dichtdeed
2nd person sing. (jij)	doet dicht, doe dicht2	deed dicht	dichtdoet	dichtdeed
2nd person sing. (u)	doet dicht	deed dicht	dichtdoet	dichtdeed
2nd person sing. (gij)	doet dicht	deedt dicht	dichtdoet	dichtdeedt
3rd person singular	doet dicht	deed dicht	dichtdoet	dichtdeed
plural	doen dicht	deden dicht	dichtdoen	dichtdeden
subjunctive sing.1	doe dicht	dede dicht	dichtdoe	dichtdede
subjunctive plur.1	doen dicht	deden dicht	dichtdoen	dichtdeden
imperative sing.	doe dicht
imperative plur.1	doet dicht
participles	dichtdoend	dichtgedaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• sluiten

Anagrams

• doen dicht