eniri

Esperanto

Etymology

From en- +‎ iri (“to go”).

Pronunciation

• IPA^(key): [enˈiri]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iri
• Hyphenation: en‧i‧ri

Verb

eniri (present eniras, past eniris, future eniros, conditional enirus, volitive eniru)

1. (intransitive) to enter, go in

   Antonym: eliri

Conjugation

Conjugation of eniri

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		eniras		eniris		eniros
active participle		eniranta	enirantaj	enirinta	enirintaj	enironta	enirontaj
	acc.	enirantan	enirantajn	enirintan	enirintajn	enirontan	enirontajn
nominal active participle		eniranto	enirantoj	enirinto	enirintoj	enironto	enirontoj
	acc.	eniranton	enirantojn	enirinton	enirintojn	enironton	enirontojn
adverbial active participle		enirante		enirinte		enironte

infinitive		eniri						imperative		eniru						conditional		enirus

Derived terms

• eniro (“entrance, an action of entering”)
• enirejo (“entrance, a place to enter”)
• reeniri (“to reenter”)