glósa

See also: glosa, Glosa, glosá, glosą, and glosă

Icelandic

Etymology

From Old French glose, from Medieval Latin glossa (“explanation of a difficult word”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklouːsa/
• Rhymes: -ouːsa

Noun

glósa f (genitive singular glósu, nominative plural glósur)

1. explanatory note, gloss
2. (in the plural) notes (e.g. notes taken in class, etc.)
3. (in the plural) impertinent or mocking remarks

Verb

glósa (weak verb, third-person singular past indicative glósaði, supine glósað)

1. to take notes (especially in school)
2. to make impertinent or mocking remarks

Conjugation

glósa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að glósa
supine (sagnbót)		glósað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		glósandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég glósa	við glósum	present (nútíð)	ég glósi	við glósum
	þú glósar	þið glósið		þú glósir	þið glósið
	hann, hún, það glósar	þeir, þær, þau glósa		hann, hún, það glósi	þeir, þær, þau glósi
past (þátíð)	ég glósaði	við glósuðum	past (þátíð)	ég glósaði	við glósuðum
	þú glósaðir	þið glósuðuð		þú glósaðir	þið glósuðuð
	hann, hún, það glósaði	þeir, þær, þau glósuðu		hann, hún, það glósaði	þeir, þær, þau glósuðu
imperative (boðháttur)	glósa (þú)	glósið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	glósaðu	glósiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

glósast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að glósast
supine (sagnbót)		glósast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		glósandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég glósast	við glósumst	present (nútíð)	ég glósist	við glósumst
	þú glósast	þið glósist		þú glósist	þið glósist
	hann, hún, það glósast	þeir, þær, þau glósast		hann, hún, það glósist	þeir, þær, þau glósist
past (þátíð)	ég glósaðist	við glósuðumst	past (þátíð)	ég glósaðist	við glósuðumst
	þú glósaðist	þið glósuðust		þú glósaðist	þið glósuðust
	hann, hún, það glósaðist	þeir, þær, þau glósuðust		hann, hún, það glósaðist	þeir, þær, þau glósuðust
imperative (boðháttur)	glósast (þú)	glósist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	glósastu	glósisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

glósaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	glósaður	glósuð	glósað		glósaðir	glósaðar	glósuð
accusative (þolfall)	glósaðan	glósaða	glósað		glósaða	glósaðar	glósuð
dative (þágufall)	glósuðum	glósaðri	glósuðu		glósuðum	glósuðum	glósuðum
genitive (eignarfall)	glósaðs	glósaðrar	glósaðs		glósaðra	glósaðra	glósaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	glósaði	glósaða	glósaða		glósuðu	glósuðu	glósuðu
accusative (þolfall)	glósaða	glósuðu	glósaða		glósuðu	glósuðu	glósuðu
dative (þágufall)	glósaða	glósuðu	glósaða		glósuðu	glósuðu	glósuðu
genitive (eignarfall)	glósaða	glósuðu	glósaða		glósuðu	glósuðu	glósuðu