yemek

See also: yemək and yêmək

Turkish

Pronunciation

IPA^(key): /jeˈmek/ , [je̞ˈmɛc]
Hyphenation: ye‧mek

Etymology 1

Inherited from Ottoman Turkish یمك (yemek, “to eat, consume”), from Proto-Turkic *yē- (“to eat”).^[1]

cognates

Cognate with Old Turkic 𐰘𐰃𐰘𐰇 (yéyü, “eating”), Old Uyghur [script needed] (ye-, “to eat”), Karakhanid [script needed] (yḗmēk, “to eat, destroy”), Azerbaijani yemək (“to eat”), Chuvash ҫиме (śime, “to eat”), Kazakh жеу (jeu, “to eat”), Khakas чирге (çirge, “to eat”), Kyrgyz жөө (jöö, “to eat”), Southern Altai јиир (ǰiir, “to eat”), Turkmen iýmek (“to eat”), Tuvan чиир (çiir, “to eat”), Uyghur يېمەك (yëmek, “to eat”), Uzbek yemoq (“to eat”), Yakut сиэ (sie, “to eat”).

Verb

yemek (third-person singular simple present yer)

(transitive) to eat
Her gün iki öğün haşlanmış patates yemekten bıktım.
I'm tired of eating boiled potatoes twice every day.
(transitive) to require, use up, consume
(transitive, of an insect) to bite, eat someone up
(transitive) to drain someone, wear someone down
(transitive, slang) to kill
(transitive, slang) to lay, have sex with, kiss, lick, suck
(transitive, chess) to capture
Piyon düz ve ileri doğru hareket etse de karşı oyuncunun taşlarını çapraz olarak yer.
Even though the pawn moves straight and forward, it captures the opponent's pieces diagonally.
(transitive, slang, of a cheap item) to break
Kumandayı yemişsiniz yine.
So you broke the TV remote again.
(transitive) to fall for, to be deceived
Yedi yalanı.
He/she fell for the lie.

Conjugation

Conjugation of yemek

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative

infinitive			yemek
impersonal participle	imperfective		yiyen
	perfective		yemiş
	prospective		yiyecek
personal participle	non-prospective		yediğim	yediğin	yediği	yediğimiz	yediğiniz	yedikler
personal participle	prospective		yiyeceğim	yiyeceğin	yiyeceği	yiyeceğimiz	yiyeceğiniz	yiyecekler
verbal noun			yeme
way of doing			yiyiş
			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yerim	yersin	yer	yeriz	yersiniz	yerler
	present	imperfective	yiyorum	yiyorsun	yiyor	yiyoruz	yiyorsunuz	yiyorlar
	past	perfective	yedim	yedin	yedi	yedik	yediniz	yediler
	past	imperfective	yiyordum	yiyordun	yiyordu	yiyorduk	yiyordunuz	yiyorlardı
	future		yiyeceğim	yiyeceksin	yiyecek	yiyeceğiz	yiyeceksiniz	yiyecekler
inferential	perfective		yemişim	yemişsin	yemiş	yemişiz	yemişsiniz	yemişler
	aorist		yermişim	yermişsin	yermiş	yermişiz	yermişsiniz	yerlermiş
	imperfective		yiyormuşum	yiyormuşsun	yiyormuş	yiyormuşuz	yiyormuşsunuz	yiyorlarmuş
conditional	simple		yesem	yesen	yese	yesek	yeseniz	yeseler
conditional	perfective		yeseydim	yeseydin	yeseydi	yeseydik	yeseydiniz	yeseydiler
optative			yiyeyim	yiyesin	yiye	yiyelim	yiyesiniz	yiyeler
progressive			yemekteyim	yemektesin	yemekte	yemekteyiz	yemektesiniz	yemekteler
necessitative			yemeliyim	yemelisin	yemeli	yemeliyiz	yemelisiniz	yemeliler
imperative				ye	yesin		yiyin	yesinler

Positive interrogative

			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yer miyim?	yer misin?	yer mi?	yer miyiz?	yer misiniz?	yerler mi?
	present	imperfective	yiyor muyum?	yiyor musun?	yiyor mu?	yiyor muyuz?	yiyor musunuz?	yiyorlar mı?
	past	perfective	yedim mi?	yedin mi?	yedi mi?	yedik mi?	yediniz mi?	yediler mi?
	past	imperfective	yiyor muydum?	yiyor muydun?	yiyor muydu?	yiyor muyduk?	yiyor muydunuz?	yiyorlar mıydı?
	future		yiyecek miyim?	yiyecek misin?	yiyecek mi?	yiyecek miyiz?	yiyecek misiniz?	yiyecekler mi?
inferential	perfective		yemiş miyim?	yemiş misin?	yemiş mi?	yemiş miyiz?	yemiş misiniz?	yemişler mi?
	aorist		yer miymişim?	yer miymişsin?	yer miymiş?	yer miymişiz?	yer miymişsiniz?	yerler miymiş?
	imperfective		yiyor muymuşum?	yiyor muymuşsun?	yiyor muymuş?	yiyor muymuşuz?	yiyor muymuşsunuz?	yiyorlar mıymış?
conditional	simple		yesem mi?	yesen mi?	yese mi?	yesek mi?	yeseniz mi?	yeseler mi?
conditional	perfective		yese miydim?	yese miydin?	yese miydi?	yese miydik?	yese miydiniz?	yeseler miydi?
progressive			yemekte miyim?	yemekte misin?	yemekte mi?	yemekte miyiz?	yemekte misiniz?	yemekteler mi?
necessitative			yemeli miyim?	yemeli misin?	yemeli mi?	yemeli miyiz?	yemeli misiniz?	yemeliler mi?

Negative declarative

infinitive			yememek
impersonal participle	imperfective		yemiyen
	perfective		yememiş
	prospective		yemeyecek
personal participle	non-prospective		yemediğim	yemediğin	yemediği	yemediğimiz	yemediğiniz	yemedikler
personal participle	prospective		yemeyeceğim	yemeyeceğin	yemeyeceği	yemeyeceğimiz	yemeyeceğiniz	yemeyecekler
verbal noun			yememe
way of doing			yemeyiş
			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yemem	yemezsin	yemez	yemeyiz	yemezsiniz	yemezler
	present	imperfective	yemiyorum	yemiyorsun	yemiyor	yemiyoruz	yemiyorsunuz	yemiyorlar
	past	perfective	yemedim	yemedin	yemedi	yemedik	yemediniz	yemediler
	past	imperfective	yemiyordum	yemiyordun	yemiyordu	yemiyorduk	yemiyordunuz	yemiyordular
	future		yemeyeceğim	yemeyeceksin	yemeyecek	yemeyeceğiz	yemeyeceksiniz	yemeyecekler
inferential	perfective		yememişim	yememişsin	yememiş	yememişiz	yememişsiniz	yememişler
	aorist		yemezmişim	yemezmişsin	yemezmiş	yemezmişiz	yemezmişsiniz	yemezlermiş
	imperfective		yemiyormuşum	yemiyormuşsun	yemiyormuş	yemiyormuşuz	yemiyormuşsunuz	yemiyorlarmuş
conditional	simple		yemesem	yemesen	yemese	yemesek	yemeseniz	yemeseler
conditional	perfective		yemeseydim	yemeseydin	yemeseydi	yemeseydik	yemeseydiniz	yemeseydiler
optative			yemeyeyim	yemeyesin	yemeye	yemeyelim	yemeyesiniz	yemeyeler
progressive			yememekteyim	yememektesin	yememekte	yememekteyiz	yememektesiniz	yememekteler
necessitative			yememeliyim	yememelisin	yememeli	yememeliyiz	yememelisiniz	yememeliler
imperative				yeme	yemesin		yemeyin	yemesinler

Negative interrogative

			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	yemez miyim?	yemez misin?	yemez mi?	yemez miyiz?	yemez misiniz?	yemezler mi?
	present	imperfective	yemiyor muyum?	yemiyor musun?	yemiyor mu?	yemiyor muyuz?	yemiyor musunuz?	yemiyorlar mı?
	past	perfective	yemedim mi?	yemedin mi?	yemedi mi?	yemedik mi?	yemediniz mi?	yemediler mi?
	past	imperfective	yemiyor muydum?	yemiyor muydun?	yemiyor muydu?	yemiyor muyduk?	yemiyor muydunuz?	yemiyorlar mıydı?
	future		yemeyecek miyim?	yemeyecek misin?	yemeyecek mi?	yemeyecek miyiz?	yemeyecek misiniz?	yemeyecekler mi?
inferential	perfective		yememiş miyim?	yememiş misin?	yememiş mi?	yememiş miyiz?	yememiş misiniz?	yememişler mi?
	aorist		yemez miymişim?	yemez miymişsin?	yemez miymiş?	yemez miymişiz?	yemez miymişsiniz?	yemezler miymiş?
	imperfective		yemiyor muymuşum?	yemiyor muymuşsun?	yemiyor muymuş?	yemiyor muymuşuz?	yemiyor muymuşsunuz?	yemiyorlar mıymış?
conditional	simple		yemesem mi?	yemesen mi?	yemese mi?	yemesek mi?	yemeseniz mi?	yemeseler mi?
conditional	perfective		yemese miydim?	yemese miydin?	yemese miydi?	yemese miydik?	yemese miydiniz?	yemeseler miydi?
progressive			yememekte miyim?	yememekte misin?	yememekte mi?	yememekte miyiz?	yememekte misiniz?	yememekteler mi?
necessitative			yememeli miyim?	yememeli misin?	yememeli mi?	yememeli miyiz?	yememeli misiniz?	yememeliler mi?

Derived terms

Related terms

Etymology 2

From Ottoman Turkish یمك (yemek, “food, meal”). Cognate to Kipchak [Arabic needed] (yemek, “food”), ultimately derived from Proto-Turkic *yē- (“to eat”), see etymology 1 above.

Noun

yemek (definite accusative yemeği, plural yemekler)

meal, food
yemek yemek ― to eat food
repast
dish, particular kind of food

Declension

Inflection

Nominative

yemek

Definite accusative

yemeği

Singular

Plural

Nominative

yemek

Definite accusative

Dative

Locative

Ablative

Genitive

Possessive forms
Nominative
	Singular	Plural
1st singular	yemeğim	yemeklerim
2nd singular	yemeğin	yemeklerin
3rd singular	yemeği	yemekleri
1st plural	yemeğimiz	yemeklerimiz
2nd plural	yemeğiniz	yemekleriniz
3rd plural	yemekleri	yemekleri
Definite accusative
	Singular	Plural
1st singular	yemeğimi	yemeklerimi
2nd singular	yemeğini	yemeklerini
3rd singular	yemeğini	yemeklerini
1st plural	yemeğimizi	yemeklerimizi
2nd plural	yemeğinizi	yemeklerinizi
3rd plural	yemeklerini	yemeklerini
Dative
	Singular	Plural
1st singular	yemeğime	yemeklerime
2nd singular	yemeğine	yemeklerine
3rd singular	yemeğine	yemeklerine
1st plural	yemeğimize	yemeklerimize
2nd plural	yemeğinize	yemeklerinize
3rd plural	yemeklerine	yemeklerine
Locative
	Singular	Plural
1st singular	yemeğimde	yemeklerimde
2nd singular	yemeğinde	yemeklerinde
3rd singular	yemeğinde	yemeklerinde
1st plural	yemeğimizde	yemeklerimizde
2nd plural	yemeğinizde	yemeklerinizde
3rd plural	yemeklerinde	yemeklerinde
Ablative
	Singular	Plural
1st singular	yemeğimden	yemeklerimden
2nd singular	yemeğinden	yemeklerinden
3rd singular	yemeğinden	yemeklerinden
1st plural	yemeğimizden	yemeklerimizden
2nd plural	yemeğinizden	yemeklerinizden
3rd plural	yemeklerinden	yemeklerinden
Genitive
	Singular	Plural
1st singular	yemeğimin	yemeklerimin
2nd singular	yemeğinin	yemeklerinin
3rd singular	yemeğinin	yemeklerinin
1st plural	yemeğimizin	yemeklerimizin
2nd plural	yemeğinizin	yemeklerinizin
3rd plural	yemeklerinin	yemeklerinin

Derived terms

akşam yemeği

References

^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*jē-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

yemek

Contents

Turkish

Pronunciation

Etymology 1

Verb

Conjugation

Derived terms

Related terms

See also

Etymology 2

Noun

Declension

Derived terms

See also

References

Further reading