afmaken

Dutch

Etymology

From af +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑf.maː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧ma‧ken

Verb

afmaken

1. (transitive) to finish

   Het project afmaken.

   To finish the project.

2. to kill, to finish off

   En als je ooit terugkomt, maken we je af!

   And if you ever come back, we'll kill you!

Conjugation

Conjugation of afmaken (weak, separable)
infinitive	afmaken
past singular	maakte af
past participle	afgemaakt
infinitive	afmaken
gerund	afmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak af	maakte af	afmaak	afmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt af, maak af2	maakte af	afmaakt	afmaakte
2nd person sing. (u)	maakt af	maakte af	afmaakt	afmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt af	maakte af	afmaakt	afmaakte
3rd person singular	maakt af	maakte af	afmaakt	afmaakte
plural	maken af	maakten af	afmaken	afmaakten
subjunctive sing.1	make af	maakte af	afmake	afmaakte
subjunctive plur.1	maken af	maakten af	afmaken	afmaakten
imperative sing.	maak af
imperative plur.1	maakt af
participles	afmakend	afgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: maak af

Anagrams

• maken af