umowny

See also: umówny

Old Polish

Etymology

From umowa +‎ -ny. First attested in 1471.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /umɔvnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /umɔvnɨ/

Adjective

umowny

1. eloquent (fluently persuasive and articulate)
   • 1977-1980 [1471], Wanda Żurowska-Górecka, Vladimír Kyas, editors, Mamotrekty staropolskie [Old Polish-Latin Dictionaries and wordlists], page 179:

     Vmowny (war. lub.: vymovni) disertus (ac primum de Isaia sciendum, quod in sermone suo disertus sit Is prol.)

     [Umowny (war. lub.: wymowny) disertus (ac primum de Isaia sciendum, quod in sermone suo disertus sit Is prol.)]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 151:

     Iązyk yego (sc. Jesukrystusowy) vmovny a vyelebne movy (lingua fuit eloquens, dulcis et facunda)

     [Język jego (sc. Jesukrystusowy) umowny a wielebne mowy (lingua fuit eloquens, dulcis et facunda)]

2. (of God) merciful; kind
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 37:

     Thy yesz sam nasvyątschy, thy yesz sam vmovny (tu solus es affabilis)

     [Ty jeś sam naświętszy, ty jeś sam umowny (tu solus es affabilis)]

Related terms

nouns

• umawianie
• umowa
• umówca
• umówienie
• umówka

 

verbs

• mówić impf
• umówić pf, umawiać impf

 

Descendants

• Polish: umowny

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “umowny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• umówny (obsolete)

Etymology

Inherited from Old Polish umowny. By surface analysis, umowa +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈmɔv.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvnɘ
• Syllabification: u‧mow‧ny

Adjective

umowny (comparative bardziej umowny, superlative najbardziej umowny, derived adverb umownie)

1. (relational, not comparable) contract; contractual
2. (literary) imaginary, unreal

Declension

Declension of umowny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	umowny		umowna	umowne	umowni	umowne
genitive	umownego		umownej	umownego	umownych
dative	umownemu		umownej	umownemu	umownym
accusative	umownego	umowny	umowną	umowne	umownych	umowne
instrumental	umownym		umowną	umownym	umownymi
locative	umownym		umownej	umownym	umownych

Related terms

noun

• umowność

 

Related terms

adjective

• umowowy

 

nouns

• umowa
• umowność
• umówca
• umówienie
• umówiny
• umówka

 

verbs

• mówić impf
• umówić pf, umawiać impf

 

Further reading

• umowny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• umowny in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “umowny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Aleksandra Wieczorek (4.11.2018) “UMOWNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “umowny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “umówny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “umowny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 301
• umowny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego