Habib Burgiba

Habib Burgiba (en araba, حبيب بورقيبة Ḥabīb Būrqība, ankaŭ konata laŭ la transskribo en franca Habib Bourguiba) (Monastir, 3-a de aŭgusto de 1903 - samloke, 6-a de aprilo de 2000) estis politikisto kaj prezidento de Tunizio inter la jaroj 1957 kaj 1987.

Habib Burgiba
Persona informo
الحبيب بورقيبة
Naskiĝo	3-an de aŭgusto 1903 (1903-08-03) en Monastir
Morto	6-an de aprilo 2000 (2000-04-06) (96-jaraĝa) en Monastir
Tombo	Bourguiba Mausoleum (en) vd
Religio	islamo vd
Lingvoj	araba • franca vd
Ŝtataneco	Tunizio (1956–) Franca protektorato de Tunizio (–1956) vd
Alma mater	Universitato de Parizo Carnot Lyceum of Tunis (en) Sadiki College (en) vd
Partio	Neo Destour (en) vd
Subskribo
Familio
Edz(in)o	Wassila Ben Ammar (en) Moufida Bourguiba (mul) vd
Infanoj	Habib Bourguiba, Jr. (en)  ( Moufida Bourguiba (mul) ) vd
Profesio
Okupo	politikisto advokato vd
Postenoj Postenoj Prezidanto de Tunizio (1957–1987) Ministro pri eksteraj aferoj de Tunizio (1956–1957) Ministro pri defendo de Tunizio (1956–1957) Ĉefministro de Tunizio (1956–1957) Speaker of the Assembly of the Representatives of the People (en) (1956–1956) vd
Honorigoj Honorigoj (16-a de novembro 1983)  Kolringo de la ordeno de Izabela la Katolikino Premiata de Johano Karlo la 1-a (24-a de majo 1968)  Collar of the Spanish Order of the Civil Merit (en)  Premiata de Francisco Franco (12-a de junio 1963)  Grand Cross with Collar of the Order of the White Rose of Finland (en) (25-a de majo 1962)  Kavalira Grandkruco kun Kolumo de la Merita Ordeno de la Itala Respubliko (1957)  Grand Cross of the Order of Wissam El Alaouite (en)  honora doktoro de la Universitato de Sofio  Ordeno de Sankta Olavo  Ordeno de la Respubliko  Reĝa ordeno de la Serafoj  Elefant-ordeno  The honorary doctor of Lebanese University (en)  Ordeno de la Sendependeco vd
En TTT	Oficiala retejo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Advokato, Burgiba kliniĝis tuj al sendependisma naciismo. Pro sia politika aktiveco li estis enkarcerigita foje kaj finfine li rifuĝis en Kajro en 1946 kaj poste en Usono. Li pluestis politikisto kaj en 1954 estis elektita por negoci la sendependecon disde el Francio. En 1956, li estis elektita ĉefministro kaj en 1957 starigis la Respublikon Tunizian, kies unua prezidento li estis post elpostenigo de la bejo Muhamad la 8-a al-Amin. Lia regado estis proksima al Francio kaj Usono, kaj klopodis okcidentigi la landon sen perdi ties islamajn kaj arabajn devenojn. En 1975 la parlamento elektis lin "porviva prezidento". Maljunaĝo kaj sanproblemoj (frenezo) permesis, ke lia ĉefministro, Zine El Abidine Ben Ali realigu puĉon kun apogo de la armeo kaj elpostenigis Burgiba, kiu estis malliberigita hejme ĝis sia morto.