Arĝenta valutotaka kun simbolo de leono, 15a jarcento.
La Bengala Sultanlando aŭ Sultanlando de Bengalo,[1] ankaŭ Bangalah (en persa: بنگاله Bangālah, en bengala: বাঙ্গালা/বঙ্গালা) kaj Ŝahi Bangalah (en persa: شاهی بنگاله Shāhī Bangālah, en bengala: শাহী বাঙ্গলা)[2] estis sultanlando de Islama Hindio kiu regadis en moderna Suda Azio kaj Sudorienta Azio. Ĝi estis establita de la konkeristo Ŝamsuddin Ilĝas Ŝah en 1352. Ĝi estis unu el la grandaj potencoj de Mezepoka Hindio, dominante super tio kio estas nuntempe Bangladeŝo, la barata ŝtato de Okcidenta Bengalo kaj la regiono Arakan en Birmo. Ties ĉefaj urboj estis Laĥnauti, Sonargaon kaj Pandua; kune kun dekduoj da provincaj ĉefurboj konataj kiel stampejaj urboj, kie estis stampita la valuto de la sultanlando.[3] Poste, eŭropanoj nomigis ĝin Bengala, ekzemple ĉe la komerchaveno de Portugaloj nomita portugale Porto Grande de Bengala.
↑"History". Banglapedia. Konsultita la 6an de februaro 2018. "Shah-i-Bangalah, Shah-i-Bangaliyan and Sultan-i-Bangalah"
↑ "Mint Towns - Banglapedia". En.banglapedia.org. 2014-04-05. [2] Konsultita la 6an de februaro 2018.
↑ "During a century and a half, spread over the early 14th and mid-15th centuries, there were six travellers who wrote considerable accounts- Ibn Batuta (1326-49), Wang Dayuan (c 1330-50), Fei Xin (1409-33), Ma Huan, Gong Zhen (1413-33) and Nicolo De Conti (1420-44)" [3] Konsultita la 6an de februaro 2018.
Yegar, Moshe (2002). Between Integration and Secession: The Muslim Communities of the Southern Philippines, Southern Thailand, and Western Burma/Myanmar. Lanham, MD: Lexington Books. p. 23–24. ISBN 978-0-7391-0356-2.
Hussain, Syed Ejaz (2003). The Bengal Sultanate: Politics, Economy and Coins, A.D. 1205–1576. Manohar. ISBN 978-81-7304-482-3.
The Grammar of Sultanate Mosque in Bengal Architecture, Nujaba Binte Kabir (2012)
Moskeo Dhani Ĉoŭk
Moskeo Sona
Moskeo Ĥania Dighi
Firoz Minar
Pordego de Laĥnauti
Mihrabo de Moskeo Bagha
Moskeo Pathrail
