Theodor Zincke

Membrecoj
Membrecoj	Burschenschaft Brunsviga (en) (1867–); Leopoldina vd

**Theodor Zincke**
Theodor Zincke
	Germana apotekisto kaj kemiisto, konata pro la "Reakcio de Zincke" kaj profesoro en la Universitato de Marburgo inter 1875 kaj 1913.
Persona informo
	Theodor Zincke
Naskiĝo	19-a de majo 1843; en Uelzen, Germana Imperio
Morto	17-a de marto 1928; en Marburgo, Germanio
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Alma mater	Universitato de Marburgo; Universitato de Bonno; Universitato de Göttingen; Teknika Universitato de Clausthal
Profesio
Okupo	kemiisto ; universitata instruisto vd
Aktiva en	Marburg vd
Doktoreca konsilisto	Friedrich Wöhler • Otto Hahn vd
Membrecoj
Membrecoj	Burschenschaft Brunsviga (en) (1867–); Leopoldina vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Ernst Carl Theodor ZINCKE [cinke] (1843-1928) estis germana apotekisto kaj kemiisto, konata pro la "Reakcio de Zincke" kaj profesoro en la Universitato de Marburgo. En 1868, li diplomiĝis kiel Doktoro pri Filozofio en la Universitato de Göttingen, kaj en 1873 li iĝis asocia profesoro en Bonno.

En 1875 li estis indikita kiel profesoro en Marburgo kaj publikigis en pluraj branĉoj de la organika kemio. Li ankaŭ estis akademia konsilisto de Otto Hahn kaj profesoro de Kurt Heinrich Meyer (1883-1952)^[1]. Li unue uzis kupran aŭ zinkan pulvoron en kondensiĝaj reakcioj de aromataj substancoj kaj elmontris, kune kun Kekuleo, ke la tiam konata "kloroaceteno" (C₂H₃Cl) estis miksaĵo da aldehido, paraldehido kaj karbonila klorido.

Kune kun Rudolph Fittig (1835-1910) li elmontris la korektan formulon de la antrakinono kaj malkovris la nitroanilinon. Li same konstatis la ekziston de tio kio pli malfrue estis konata kiel taŭtomerio, dirante ke la acetoacetata estero kaj aliaj kombinaĵoj povus havi malsamajn strukturajn formulojn. Zincke klarigis la formadon de kloroformo en la agado de la natria hipoklorito sur alkoholo per intera formado de acetaldehido kaj "trikloro-etanalo", ankaŭ konata kiel "kloralo".

Biografio

Teodoro Cinke unue kompletigis sian lernadon kiel apotekiston kaj en 1863 li komencis labori en apoteko, en urbo Clausthal, kie li aktivis ĉefe en la laboratorio. En la Teknika Universitato de Clausthal li partoprenis kiel invitito en kursoj pri metalurgio, mineralogio, kemio kaj geologio.

En 1865, li komencis labori en farmacio, en Hamburgo, kaj poste du jarojn li enmatrikuliĝis en la Universitato de Göttingen. Li studis farmakologion kaj kompletigis siajn studojn pri kemio, kie li konatiĝis kun sia profesoro Friedrich Wöhler. Dum siaj studoj en Göttingen li iĝis ano de la Brunsviga Frateco. En 1869, li ricevis sian doktorecon en Göttingen sub la gvidado de la renoma kemiisto Rudolph Fittig.

Tiam, li iris al la Bonna Universitato kaj tie li kuniĝis al la teamo de August Kekulé. Post kapabliga kurso, en Bonno, kaj servi kiel asocia profesoro dum tri jaroj, li iĝis titulara profesoro en la Universitato de Marburgo, kie li restis ĝis sia emeritiĝo, en 1913. Lia sukcedinto estis Karl von Auwers (1863-1939), iama direktoro de la Instituto pri Kemio en la Universitato de Greifswald.

Cinke mortis en Marburgo, en 1928, kaj inter liaj lernantoj inkludiĝas Karl Theophil Fries (1875-1962) kaj la estonta ricevanto de la Nobela Premio Otto Hahn, kiu doktoriĝis en 1901 gvidate de Cinke. Cinke renomiĝis pro siaj sennombraj aktivecoj en la kampo de la kemiaj sintezoj.

Reakcioj

Produktado de benzofenono laŭ Zincke

Zincke unue produktis benzofenono varmigante benzoilan kloridon kun metalo kaj benzeno:^[2]^[3]

2 + 2 ${\mathsf {{\xrightarrow[{-ZnCl_{2}}]{+Zn}}\,}}$ 2

Reakcio de Zincke kaj König

Kreita en 1873^[4], la Reakcio de Zincke kaj König estas organika reago en kiu la piridino transformiĝas en piridinan salon per reagado de la 2,4-dunitro-klorobenzeno kun primara amino. König uzis la "cianogenan bromidon" por prepari la saman salon:^[5]

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{NH_{3}}}\,}}$ +

Aldehidoj de Zincke

Aldehidoj de Zincke estas reakcia produkto inter salo de piridino kaj ajna sekundara amino, sekvata per hidrolizo:^[6]

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{H_{2}O}}\,}}$ +

Nitrigo de Zincke

Produktita unuafoje en 1900, ĝi estas organika reago en kiu la bromatomoj estas anstataŭataj de nitritaj grupoj. Kiel ekzemplo, oni povas uzi la konvertadon de la 2,4,6-tribromofenolo en pikratan acidon:

${\mathsf {{\xrightarrow[{-3\,HBr}]{3\,HNO_{2}}}\,}}$

Reakcio de Zincke-Suhl

Ĉi-reakcio estis kreita en 1906 de T. Zincke kaj R. Suhl, kaj kiel ekzemplo oni povas menciis la sintezon de la 2,5-cikloduenono ekde la p-krezolo. La intera komponaĵo estas nur iu aromata-triklorometana derivaĵo kiu taŭgas nur por la molekula rearanĝo de la ketono sintezita. La kataliziloj estas restarigitaj kaj la fina produkto akirita:

${\mathsf {{\xrightarrow[{CCl_{4}}]{AlCl_{3}}}\,}}$

Verkaro

Untersuchung des flüchtigen Öles in den Früchten von Heracleum sphondylium L., Göttingen 1869

Literaturo

Vidu ankaŭ

Referencoj

Kategorio Theodor Zincke en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Bibliotekoj

[1] Advances in Carbohydrate Chemistry

[2] Microscale Operational Organic Chemistry

[3] Operational Organic Chemistry

[4] Advances in Friedel-Crafts Acylation Reactions: Catalytic and Green Processes

[5] Pyridine and Its Derivatives

[6] ACS Publications

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]