Manu Leguineche

Manu Leguineche
	; (2007) Irudi gehiago
Q5856920 zuzendari
Q57577568 zuzendari
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Manuel Ángel Leguineche Bollar
Jaiotza	Arratzu, 1941eko irailaren 28a
Herrialdea	Bizkaia, Euskal Herria
Bizilekua	Madril; Torija; Brihuega
Heriotza	Moncloa-Aravaca, 2014ko urtarrilaren 22a (72 urte)
Hobiratze lekua	San Isidroko hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: arnas gutxiegitasuna
Hezkuntza
Heziketa	Madrilgo Unibertsitatea : Italian philology (en)
Hizkuntzak	gaztelania
Irakaslea(k)	Miguel Delibes
Jarduerak
Jarduerak	kazetaria eta idazlea
Jasotako sariak	ikusi Premio Nacional de Periodismo (1979) ; Lan Onari (2010) ; Ortega y Gasset Sariak (1991) ; Saiakeraren Espasa Saria (1996) ; Meritu Konstituzionalaren Ordena (2007) ; Euskadi saria - Gaztelaniazko literatura (2008) : El club de los faltos de cariño; Cirilo Rodríguez Award (1984) ;

Manuel Ángel Leguineche Bollar^[1] (Arratzu, Bizkaia, 1941eko irailaren 28a - Madril, Espainia, 2014ko urtarrilaren 22a) euskal herritar kazetari, idazle eta bidaiaria izan zen. Gaztelaniaz idatzi zituen bere lanak.

1980an Kazetaritzako Espainiako Saria irabazi zuen. 2008an gaztelaniazko Euskadi Literatura Saria irabazi zuen. 2010ean, Eusko Jaurlaritzak Lan Onari saria eman zion, Euskadiren alde jardun duten edota Euskadiren ekonomia, historia eta kultura munduan ezagutarazi duten pertsonei eskainitako saria.

Biografia

Colpisa eta Fax Press albiste-agentzien sortzailea izan zen. Berriemaile lanetan, XX. mendeko gertaera historiko ugariren lekuko izan zen. Gertutik bizi izan zituen, adibidez, Koreen arteko gerra edota Irango islamiar iraultza. Gainera, Aljerian, Indian, Pakistanen, Vietnamen, Libanon, Afganistanen eta Nikaraguan ere aritu zen, besteak beste.

Leguinecheren kazetari idazkera literario, erakargarri eta pertsonala zela kausa, Espainiako maisu nagusietakotzat dute bere alorrean. Haren lanen artean, aipagarriak dira Los años de la infamia: crónica de la II Guerra Mundial (1995), Adiós, Hong Kong (1996), Annual, 1921 (1997), Apocalipsis Mao: una visión de la nueva China (1999), La felicidad de la tierra (1999), Recordad Pearl Harbour (2001), Gibraltar (2002), Madre Volga (2003) eta El último explorador (2004).

1980an Kazetaritzako Espainiako Saria eman zioten. 2008an, berriz, Euskadi Literatura Saria jaso zuen El club de los faltos de cariño lanarengatik. Eta bere idazle eta kazetari ibilbide luzean beste sari asko irabazitakoa da: Pluma de Oro, Cirilo Rodriguez, Godó, Julio Camba eta Ortega y Gasset sariak, besteak beste.

Bere bizitzako azken urteetan, gaixorik, La Alcarria eskualdeko Brihuegan (Guadalajarako probintzia) bizi izan zen. Madrilgo Jiménez Díaz Fundazioa unibertsitate ospitalean hil zen, 2014ko urtarrilaren 22an, arnas gutxiegitasunaren ondorioz.^[2]

Bibliografia

Los Topos, Jesús Torbadorekin idatzia (1980)
La ley del mus (1992)
Los años de la infamia: crónica de la II Guerra Mundial (1995)
Adiós, Hong-Kong (1996)
El viaje prodigioso, María Antonia Velascorekin idatzia (1996)
Annual, 1921 (1997)
Yo pondré la guerra (El País-Aguilar, 1998)
Yo te diré...: la verdadera historia de los últimos de Filipinas (1898-1998) (1998)
Apocalipsis Mao: una visión de la nueva China (1999)
Hotel Nirvana (1999)
La tierra de Oz (2000)
Recordad Pearl Harbour (2001)
Gibraltar (2002)
Los ojos de la guerra (2002)
Madrid de menú (2002)
Madre Volga (Seix Barral, 2003)
El último explorador (Seix Barral, 2004)
El club de los faltos de cariño (2007)

Sariak

Hainbat sari irabazi ditu. Hona hemen nabarmenenak:

Kazetaritzako Espainiako Saria
Urrezko Luma
Cirilo Rodríguez
Julio Camba
Godó
Ortega y Gasset.
2008eko Euskadi Literatura Saria, gaztelaniazko idazlanen alorrean.
2010eko Lan Onari saria, Leguinechek kazetaritzaren eta literaturaren eremuan eguneroko zeregin profesionala egitean «sekulako ardura, etengabeko ahalegina eta ekimen aipagarria» erakutsi zituela nabarmentzearren.^[3]

Erreferentziak

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011-12-27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

↑ Leginetxe da abizenaren euskara batuko idazkera (ikus Euskal Onomastikaren Datutegia), baina pertsona ospetsu horren abizenaren grafia oso finkatuta dago Leguineche formarekin.
↑ (Gaztelaniaz) Guillermo ALTARES: «Muere el periodista y escritor Manu Leguineche», El País, 2014-01-22.
↑ Eusko Jaurlaritzaren Lehendakaritza: «264/2010 dekretua, urriaren 19koa, Manuel Ángel Leguineche Bollar jaunari "Lan Onari" goraipamena emateko dena», Euskal Herriko Agintaritzaren Aldizkaria, 204. zenbakia, 2010-10-22.

Kanpo loturak

Beñat DOXANDABARATZ: «Manu Leguineche, idazle eta kazetaria: "Munduaren amaierara joateko gauza naiz isiltasuna aurkitzeko"», Euskonews & Media, 170. zenbakia, 2002-06-07.

Datuak: Q6752681
Multimedia: Manu Leguineche / Q6752681

[1] Leginetxe da abizenaren euskara batuko idazkera (ikus Euskal Onomastikaren Datutegia), baina pertsona ospetsu horren abizenaren grafia oso finkatuta dago Leguineche formarekin.

[2] (Gaztelaniaz) Guillermo ALTARES: «Muere el periodista y escritor Manu Leguineche», El País, 2014-01-22.

[3] Eusko Jaurlaritzaren Lehendakaritza: «264/2010 dekretua, urriaren 19koa, Manuel Ángel Leguineche Bollar jaunari "Lan Onari" goraipamena emateko dena», Euskal Herriko Agintaritzaren Aldizkaria, 204. zenbakia, 2010-10-22.

[1]

[2]

[3]