ابوالفضل احمد میدانی
(تغییرمسیر از ابن ابوسعید)
ابوالفضل میدانی ابوالفضل احمد بن محمد میدانی نیشابوری | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| درگذشته | ۵۱۸قمری/۱۱۲۴ میلادی |
| دوران | سده پنجم و ششم هجری |
| منطقه | نیشابور |
| مذهب | سنی شافعی |
| آثار معروف | بسیار است. |
| پیشه | ادبیات عریی، زبان و لغت شناسی |
ابوالفضل احمد بن محمد میدانی نیشابوری که بیشتر با نام ابوالفضل میدانی شناخته می‌شود، (به اختضار: میدانی یا المیدانی) زبان‌شناس، ادیب، شاعر و نویسنده ایرانی مشهور به شیخ الادب و الامام ابو الفضل المیدانی در سده پنجم و ششم هجری قمری بوده‌است. میدانی به دو زبان فارسی و عربی کاملاً مسلط بود. او از شاگردان ابوالحسن علی بن احمد واحدی و یعقوب بن احمد نیشابوری بود. فرزندش، سعید بن احمد میدانی، و ابوجعفر احمد بن علی مقری بیهقی از شاگردان او بودند.
نام
[ویرایش]ابوالفضل احمد میدانی نیشابوری.
- (به عربی: أحمد بن محمد بن أحمد بن إبراهیم المیدانی أبو الفضل النیسابوری)
زندگی
[ویرایش]احمد میدانی در نیشابور به دنیا آمد و در همان‌جا پرورش یافت. نیشابور در زمان او یکی از بزرگترین مراکز تمدن اسلامی به شمار می‌رفت و او در این شهر ساکن محلهٔ میدان زیاد بود، به میدانی مشهور شد. میدانی در سال ۵۱۸ قمری در همین محله در نیشابور درگذشت.
آثار و نوشته‌ها
[ویرایش]- «مجمع الامثال» یا «جامع الامثال» :معروف‌ترین اثر وی [۱][پیوند مرده] [۲][پیوند مرده] که در فارسی با عنوان مجمع الامثال به همراه معادل فارسی توسط مصطفی تراویده و در یک مجموعه ۴ جلدی ترجمه شده است
- «السامی فی الاسامی»
- «الهادی للشادی»، در نحو فارسی
- «نزهة الطرف»، در علم صرف
- «شرح المفضلیات» یا «اسماء التفضیل»
- «الانموذج»، در نحو
- کتاب «النحو المیدانی»
- «المصادر»
- «منیة الراضی فی رسائل القاضی»
- «اساس العربیة»
- قید الأوابد من الفوائد.
منابع
[ویرایش]
- تاریخ ادبیات در ایران (۳۱۸/ ۲)
- دانشنامه تاریخ ادبیات عربی نوشته عمر فروخ جلد سوم ذیل «میدانی»
- معجم الادباء (۵۱–۴۵/ ۵)
- معجم البلدان (۲۷۹/ ۵)
- اسلام وب[پیوند مرده]
- دارالمعرفه[پیوند مرده]
- دانشنامه شامله
- دانشنامه العربیه
