پرش به محتوا

سایوز۶

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از سایوز-۶)
سایوز-۶
اطلاعات کلی مأموریت
نوع مأموریت:پرواز آزمایشی
سازمان عمل‌کننده:اتحاد جماهیر شوروی برنامه فضایی شوروی
شناسه_کوسپار:1969-085A
شماره ستکات:۴۱۲۲
طول مأموریت:۴روز/۲۲ساعت/۴۲دقیقه/۴۷ثانیه
مدارهای کامل کرده:۸۰
دستاورد (های) شاخص:جوشکاری در فضا
مشخصات فضاپیما
مدل فضاپیما:سایوز7k-ok
وزن پرتاب۶۵۷۷ کیلوگرم
تعداد فضانوردان:۲
اسامی فضانوردان:اتحاد جماهیر شوروی گئورگی شونین اتحاد جماهیر شوروی والری کوباسوف
کد تماس:Антей (آنتایوس-Antey)
آغاز و پایان مأموریت
آغاز مأموریت:۱۱ اکتبر ۱۹۶۹–۱۹ مهر ۱۳۴۸
موشک پرتاب:موشک سایوز
سایت پرتاب:اتحاد جماهیر شوروی پایگاه فضایی بایکونور
پایان مأموریت:۱۶ اکتبر ۱۹۶۹–۲۴ مهر ۱۳۴۸
مشخصات مداری
مدار مرجع:مدار زمین مرکزی
رژیم مداری:مدار نزدیک زمین
اوج:۲۱۸ کیلومتر
حضیض:۲۱۲ کیلومتر
انحراف مداری:۵۱٫۶ درجه
تناوب مداری:۸۸٫۸ دقیقه
مأموریت‌های وابسته
مأموریت قبلی مأموریت بعدی
سایوز-۵سایوز-۷

سایوز-۶ (به روسی: Союз ۶) (به معنای اتحاد ۶) بخشی از یک مأموریت مشترک با سایوز-۷ و سایوز-۸ بود که توسط سازمان فضایی شوروی به فضا پرتاب شد. سایوز-۶ قرار بود به دو فضاپیمای سایوز-۷ و سایوز-۸ که از قبل به یکدیگر متصل شده بودند، متصل شده و بدین ترتیب ۷ فضانورد روسی همزمان در مدار بچرخند. البته سیستم ترازیابی فضایی هر سه فضاپیما با مشکل مواجه شد و هیچ‌کدام از فضاپیماها نتوانستند ترازیابی و اتصال را برقرار کنند و این بخش از مأموریت با شکست مواجه شد.

البته سایوز-۶ نسبت به سایوز-۷ و سایوز-۸ اهداف دیگری هم در برنامه‌ریزی خود داشت و همین موضوع باعث می‌شد این مأموریت اهمیت بیشتری یابد. یکی از برنامه‌های مهم سایوز-۶، تست جوشکاری در فضا با ۳ روش مختلف بود که با موفقیت انجام شد. همچنین این فضاپیما باید از مراحل ترازیابی و اتصال دو فضاپیمای دیگر فیلمبرداری می‌کرد. هنوز هم علت دقیق شکست مأموریت‌ها مشخص نشده‌است اما گمانه زنی‌هایی مبنی بر تأثیرگذاری مخرب هلیوم که در فضاپیمای سایوز7k-ok برای مراحل جوشکاری در این نمونه جاگذاری شده بود، عامل اصلی شکست مأموریت به حساب می‌آید.[۱][۲]

تصاویر فضانوردان سایوز-۶ روی تمبر

خدمه مأموریت

[ویرایش]
شماره
نام
ملیت
تعداد پرواز
نقش عملیاتی
تصویر
۱
گئورگی شونین
اتحاد جماهیر شوروی
۱
فرمانده
۲
والری کوباسوف
اتحاد جماهیر شوروی
۱
مهندس پرواز

منابع

[ویرایش]
  1. M. Sharpe, Space: The Ultimate Frontier
  2. B. Chertok, Rockets and People, Vol. IV