θεϊκός

Grec

Étymologie

Dérivé de θεός, avec le suffixe -ικός.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		θεϊκός		θεϊκή		θεϊκό
génitif		θεϊκού		θεϊκής		θεϊκού
accusatif		θεϊκό		θεϊκή		θεϊκό
vocatif		θεϊκέ		θεϊκή		θεϊκό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		θεϊκοί		θεϊκές		θεϊκά
génitif		θεϊκών		θεϊκών		θεϊκών
accusatif		θεϊκούς		θεϊκές		θεϊκά
vocatif		θεϊκοί		θεϊκές		θεϊκά

θεϊκός (theïkós) \θɛ.i.ˈkɔs\

1. Divin. (Qui est de Dieu, qui appartient à Dieu, à un dieu.)

Synonymes

• θείος