Bhagavad Gita

texto sagrado do hinduísmo

A Bhagavad Gita (sánscrito: भगवद्गीता, Bhagavad-gītā; lit. "O canto do deus"), comunmente coñecida só como Gita, é un relato de 700 versos do libro sexto do Mahabharata, parte destacada da epopea sagrada hindú. Compúxose entre os séculos VI e II a. C. Malia que o hinduísmo inclúe multitude de seitas, a Gita é considerada un importante texto sagrado por todas elas. Como tal, trátase dunha obra que encarna a totalidade do pensamento hindú.

Bhagavad Gita
Título orixinalBhagavadgíta, Shrimad Bhagavad Gita e भगवद्गीता
Autor/aVyasa
LinguaLingua sánscrita
Na rede
BNE: XX4121854
editar datos en Wikidata ]
Krishna e Arjuna na batalla de Kurukshetra. Representación nunha pintura do Mahabharata, do século XVIII-XIX.
Krishna e Arjuna na batalla de Kurukshetra. Representación nunha pintura do Mahabharata, do século XVIII-XIX.

A obra desenvólvese no marco dun diálogo entre o príncipe dos Pandavas, Arjuna, e o seu auriga Krishna, un dos avatares de Vishnu. Ao comezo da guerra de Kurukshetra entre os Pandavas e os Kauravas, Arjuna, desesperado pola violencia e a morte que a batalla inflixirá nos seus semellantes, atópase sumido nun dilema. Considerando renunciar á guerra, Arjuna consulta a Krishna, sendo o resto do libro o seu discurso en resposta. Krishna aconséllalle cumprir coa súa obriga como guerreiro (kshatriya) en defensa do dharma. Este diálogo entre Arjuna e Krishna aborda unha gran variedade de temas espirituais, dilemas morais e problemas filosóficos que van para alén da inmediata guerra. O contexto bélico é considerado unha alegoría das loitas e veleidades da vida humana.

A Gita recolle as concepcións do divino presentes nas Upanishads, aceptando a existencia dun eu individual (atman) e dun eu supremo (brahman) en cada ser. O diálogo entre o príncipe e Krishna foi interpretado como unha metáfora da eterna conversa entre o ser humano e os deuses. Os comentadores do Vedanta interpretaron as nocións da Bhagavad Gita sobre a relación entre o atman e o brahman de distintas maneiras: o Advaita Vedanta afirma a non dualidade de ambos, namentres o Dvaita Vedanta defende a súa dualidade.

Segundo a mitoloxía hindú, a Gita foi escrita por Ganesha, en base ao relato do sabio Vyasa (sánscrito: व्यास, Vyāsa; lit. "compilador" ou "editor"). A Gita constitúe os capítulos do 23 ao 40 do libro VI do Mahabharata, chamado Bhishma Parva, o texto central para a tradición vishnuísta e o prasthanatrayi. Como tal, recolle as crenzas basilares do hinduísmo, como a diferenza entre o corpo transitorio e o eu eterno, a transmigración da alma, a actualidade dos gunas, a necesidade de cumprir co propio deber, e a importancia do desapego. O texto analiza as vías do Jñāna, do Bhakti, do Karma e do Rāja para lograr a liberación do espírito (mokṣa), ao tempo que defende o camiño do Bhakti (devoción) como o máis sinxelo e principal.

Título

editar

A palabra "gita" significa "canción" ou "canto". Pola contra, o termo "bhagavad" ten sido interpretado de moitas maneiras polos expertos e líderes relixiosos. En consecuencia, o título foi traducido como A canción do deus, A palabra do deus (polas escolas teístas),[1] As palabras do señor,[2] A canción divina[3] ou O canto celestial,[4] entre outros.

Na India, o seu nome en sánscrito adoita escribirse como Shrimad Bhagavad Gita ou Shrimad Bhagavadgita. O prefixo shrimad úsase para indicar un elevado grao de respecto. Outros títulos son Iswara Gita, Ananta Gita, Hari Gita ou Vyasa Gita.[5] Non debe confundirse co Bhagavata Purana, un dos dezaoito puranas principais, que versa sobre a vida do deus Krishna e outros avatares de Vishnu.[6]

Datación

editar

As hipóteses sobre o momento de elaboración da Gita son diversas. O texto adoita datarse na segunda metade do primeiro milenio a.C.[7] Algúns expertos consideran razoable o período entre o século V a. C. e o século II a.C.. Segundo Jeaneane Fowler, o século II a.C. é a data máis probable de composición,[8] afirmación coa que concorda Arvind Sharma.[9] J. A. B. van Buitenen acouta este rango con máis precisión, establecendo a data cara ao 200 a.C.[10]

Porén, outros especialistas sitúan a composición da obra nunha data anterior. Segundo Kashi Nath Upadhyaya, a Gita foi sempre parte do Mahabharata polo que abonda con establecer a data de composición deste último.[11] Tendo en conta que o budista Asvagosha (c. 100 d.C.) cita literalmente o texto, o terminus ante quem da Gita é o comezo do século I d.C.[11] Outras citas nos Brahma sutras e outros textos permítenlle concluír que a Gita foi creada no século V ou IV a.C.[12] Segundo Arthur Basham, o contexto da Bhagavad Gita suxire que na súa época a ética da guerra estaba a ser posta en dúbida, e a renuncia monástica era unha opción de vida común.[13] Xa que logo, trátase dun momento posterior ao ascenso do budismo e o xainismo no século V a.C., en particular tras o goberno de Ashoka (século III a.C). [13] Polo tanto, a primeira versión da Gita foi composta durante ou despois deste século.[13]

Traducións

editar

En galego

editar

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar

 
 Este artigo sobre literatura é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.