Dagoberto I
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
Dagoberto I (603-639), fillo de Clotario II, rei dos francos e de Bertrude. Foi rei dos francos entre os anos (629-639).
  | |
| Nome orixinal | (fr) Dagobert Ier |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 611 valor descoñecido |
| Morte | 19 de xaneiro de 639 (27/28 anos) Saint-Denis, Francia |
| Causa da morte | morte natural |
| Lugar de sepultura | Basílica de Saint-Denis |
| Rei dos francos | |
| | |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Reino franco |
| Ocupación | monarca |
| Outro | |
| Título | Rei dos francos (629–639) Rei dos francos (629–639) Rei dos francos (623–633) |
| Familia | Dinastía Merovinxia |
| Cónxuxe | Gomatruda Wulfégonde Nantilda Berchilde |
| Parella | Ragnétrude |
| Fillos | Sixeberto III (  ) RagnétrudeClodoveo II ( ) NantildaRegintrud (disputado) ( ) HugobertIrmina von Oeren |
| Pais | Clotario II e Bertrude |
| Irmáns | Cariberto II Meroveo Emma da Austrásia Berta Enimia |
Sinatura  | |
| Descrito pola fonte | Vlastenský slovník historický (pt)  Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Enciclopedia Xudía de Brockhaus e Efron |
  | |
No 623, debido ás reivindicacións autonomistas dos nobres de Austrasia, o seu pai noméao rei deste territorio, desprovisto das rexións das Ardenas e os Vosgos.
Á morte do seu pai convértese en rei dos francos, cedendo o reino de Aquitania, creado para a ocasión, ao seu irmán Cariberto II, facéndoo renunciar definitivamente ao trono de Francia. Á morte do seu irmán, recupera Aquitania, converténdose no rei merovinxio máis poderoso e o monarca máis respectado do seu tempo. Fai de París a súa capital, debido á súa posición xeográfica no centro do reino.
Por recomendación dos seus conselleiros Didier, Dadon (futuro Santo Ouen) e Eligius (futuro Santo Eloi), loita contra as reivindicacións autonomistas de parte da nobreza e reorganiza a administración e a xustiza do reino. Desenvolve a educación e as artes e doa importantes agasallos á Igrexa. Fundará, entre outras, a abadía de San Denis, a cal ha acoller posteriormente a súa tumba e será durante moitos anos a tumba dos Reis de Francia. Foi o último rei merovinxio que dirixiu persoalmente o regnum francorum. Durante o seu reinado, mandou construír o castelo de Altes Schloss en Merseburg, Alemaña que aínda é hoxe en día o castelo máis antigo habitado neste país.
Dagoberto desenvolveu as relacións diplomáticas cos países veciños: asina un tratado de paz perpetua co emperador bizantino Heraclio, unha alianza cos longobardos e un acordo cos saxóns polo que lle axudarán a protexer as súas fronteiras dos eslavos. Desenvolve campañas militares contra os gascóns, os bretóns e sobre todo contra os eslavos.
No ano 632, a nobreza de Austrasia enfróntase a el, e para buscar a calma, vese obrigado a ceder o reino de Austrasia ao seu fillo Sixeberto III que ten só dous anos.
Pronto os nobres de Neustria esixen e obteñen a unión deste reino con Borgoña, e que coloque ao seu fillo Clodoveo II á fronte dese novo reino.
Á súa morte, os seus dous herdeiros son aínda moi novos: Sixeberto ten oito anos e Clodoveo catro, polo que os mordomos de palacio dedícanse a manipular aos soberanos e acaparan definitivamente do poder. É o comezo da época dos Reis folgazáns, que marcará o fin da dinastía Merovinxia.